Έχεις από τη μια τον Μητσοτάκη που αποτελεί τη μόνη λύση για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ και έχω σοβαρούς λόγους να πιστεύω ότι είναι προοδευτικός πολιτικός (το γιατί δεν είναι της παρούσης) να μη βρίσκει συμμάχους στο ίδιο του το κόμμα – αντίθετα, πολλοί από τους «νέους»  που υποτίθεται ότι πάνε να ανανεώσουν τη ΝΔ, είναι πιο συντηρητικοί κι από τη ναφθαλίνη.

Έχεις από την άλλη το ΠΑΣΟΚ, που αποφάσισε να δώσει τον «διμέτωπο» και από τη μια φωνάζει ότι πρέπει να γίνουν εκλογές να φύγει ο Τσίπρας, από την άλλη λέει τους Νεοδημοκράτες «νεοφιλελεύθερους ναζί».  Να ζει κανείς ή να μη ζει;

Για το Ποτάμι δε λέω τίποτε. Δεν χτυπάω ανθρώπους που είναι πεσμένοι στο έδαφος.

Όταν ξαναγίνουμε χώρα κανονική, τότε θα έχει νόημα και ο διμέτωπος Φώφη μου. Αυτούς που δε μπορείς να βρεις μέσα στη ΝΔ Κυριάκο, μπορείς να τους βρεις αλλού. Σταύρο, κόψε την κλάψα, το πολύ-πολύ να σου δώσω χαρτομάντιλο, όχι ψήφο – είσαι αρχηγός κόμματος, όχι παιδονόμος.

Τόσο ο Μητσοτάκης, όσο και το ΠΑΣΟΚ μιλάνε για κοινωνική δικαιοσύνη και κοινωνική κινητικότητα. Φώφη μου λυπάμαι, οι εποχές που η σοσιαλδημοκρατία είχε το μονοπώλιο, τελείωσαν. Ο ένας δεν πείθει γιατί την ίδια ώρα πολλά από τα στελέχη του κάθε άλλο παρά υιοθετούν αυτή την ατζέντα, η άλλη δεν πείθει γιατί δεν γιατί δεν ξέρει καν τι σημαίνουν αυτές οι λέξεις. Το να μοιράζεις λεφτά στους πελάτες δεν είναι κοινωνική δικαιοσύνη, είναι βλακεία, για να το πω κομψά. Φοβάμαι ότι οι δημοσκοπήσεις δείχνουν εργαλειοποίηση για να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ, όχι κοινωνική συμμαχία για το αύριο.

Πάμε στο ψητό. Το πρώτο που χρειαζόμαστε είναι, να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση της χώρας (ναι, Μνημόνιο). Ποια είναι η πρόταση της ΝΔ για αυτό; Του ΠΑΣΟΚ; Του Ποταμιού; Της κουτσής Μαρίας;

Δεύτερον: όποια κι αν είναι η πρόταση για χρηματοδότηση, έρχονται μέρες δύσκολες. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί το νέο μνημόνιο να μην έχει μείωση συντάξεων να μας το πει. Το θέμα δεν είναι απλά το πόσα θα πληρώσουμε, αλλά τι θα αγοράσουμε με αυτά που θα πληρώσουμε.  Λείπει δηλαδή το στόρι που θα χτυπήσει μέσα σου τα καμπανάκια  και θα σε κάνεις να πεις «τον πιστεύω αυτόν τον μπαγάσα! Ναι, να πληρώσω, να παλέψω, για τη ζωή μου, τα παιδιά μου, για την Ελλάδα ρε γαμώ το!».

Αυτό δεν υπάρχει. Και δε φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ γι’ αυτό, αλλά η δυσκολία των κομμάτων της αντιπολίτευσης  να φανταστούν έναν κόσμο διαφορετικό από αυτόν που έφτιαξαν, με όρους του συμβολαίου «ψήφισε με να σε διορίσω», «διόρισέ με όταν έλθεις εν τη βασιλεία σου».

Τις προάλλες, πέτυχα  Βούλτεψη και Αυλωνίτου στην εκπομπή του Γιάννη Πολίτη στο Action 24. Ως συνήθως, η Αυλωνίτου έκανε ό,τι μπορούσε για να μην αφήσει τη Βούλτεψη να μιλήσει. Η Βούλτεψη ήταν διαβασμένη, με νουμεράκια, χαρτάκια και τα σχετικά και μας έλεγε τι καλά που τα έκαναν το 2014 και πόσο μας διέλυσε ο ΣΥΡΙΖΑ.  Αυτό είναι last year. Δε χρειαζόμουν τη Βούλτεψη για να μου πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μου ρήμαξε τη ζωή, το ήξερα ήδη. Τι θα κάνει το κόμμα της για να τη φτιάξει θέλω να μάθω.

Ο Κουκουλόπουλος, έκανε τον «ειρηνοποιό» πλην μια από τα ίδια. Κανένα όραμα, καμία πρόταση, καμία προοπτική.

Όπως το βλέπω εγώ με τα μπακαλίστικα που ξέρω, έχουμε δύο επιλογές: η μία είναι να αφήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ να συνεχίσει, να γίνει η χώρα κρανίου τόπος, να έρθει η χρεοκοπία και όταν με το καλό φύγουν, να είμαστε απλά ευτυχείς επειδή δε θα βλέπουμε πια το freak show στα κυβερνητικά έδρανα. Τι θα αλλάξει στην πραγματικότητα; Απλά δε θα ντρέπεσαι όταν βλέπεις τον Πρωθυπουργό στο γυαλί. Σημαντικό, αλλά δε φτάνει. Μετά την καμένη γη, τα στοιχειώδη θα σου φαίνονται επανάσταση.  Η επιλογή της «πολιτικής επί των ερειπίων» είναι βαθύτατα συντηρητική, την ασπάζεται και επενδύει σε αυτήν μεγάλο μέρος της ΝΔ. Λέγεται και politics as usual και είναι βαθιά υποτιμητική για τους πολίτες- του στυλ «έλα τώρα που έχεις πρωθυπουργό που μιλάει καλά Ελληνικά και θες και τα ρέστα! Και πολύ σου είναι». Θα νικήσει ο Μητσοτάκης ή τα στελέχη του σε αυτό το στοίχημα;

Η άλλη επιλογή είναι να  δώσουμε πνοή, όνειρο, όραμα στους πολλούς. Είναι πολύ δύσκολο να εμπνεύσεις τους ανθρώπους και να μιλήσεις για όραμα όταν βάζεις φόρους, αλλά υπάρχουν αρκετοί που μπορούν να το κάνουν. Η Βούλτεψη δε μπορεί. Μπορούν όμως όσοι από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι και τους ανεξάρτητους πολίτες εξακολουθούν να «φοράνε παντελόνια» (ισχύει και για τις γυναίκες). Αυτή η επιλογή βασίζεται στην παραδοχή ότι οι Έλληνες δεν είναι ζώα, μετατοπίζει το κέντρο βάρους από τους «κσένοι» στο εσωτερικό και επενδύει στους ανθρώπους, δεν τους χρησιμοποιεί. Δίνει το μήνυμα ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ να γυρίσουμε το ματς. Δουλειές θέλουμε, όχι επιδόματα φτώχειας.

Η δεύτερη επιλογή δεν κερδίζει μόνο εκλογές, αλλά και κοινωνική συμμαχία για όσα πρέπει να γίνουν. Που σκοντάφτει;

Στο ότι, όπως υπάρχουν πολλοί πολίτες που το μόνο που θέλουν είναι να βολέψουν την πάρτη τους, έτσι υπάρχουν και πολλοί πολιτικοί που κάνουν το ίδιο. Αυτοί φτιάχνουν το ασφυκτικά κλειστό σύστημα όπου αντί να σε κάνει να πιστέψεις στις δυνάμεις σου και να πολεμήσεις, σε μετατρέπει σε ένα φοβικό ανθρωπάκι που μετράει επιδόματα και «θα».  Αυτοί οι τύποι κατάργησαν την πολιτική, όχι το Μνημόνιο. Αυτοί υπονομεύουν το μέλλον μας.

Πολλοί λένε ότι δεν υπάρχει τρόπος να αντιμετωπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και αναφέρουν ενδεικτικά τη συμπεριφορά των στελεχών του στα τηλεοπτικά πάνελ. Παίρνω αφορμή από το περιστατικό της εκπομπής του Γιάννη Πολίτη, για να αναφέρω  ένα παράδειγμα.

Η Βούλτεψη π.χ., αντί να λέει συνεχώς στον Πολίτη «Γιάννη σε παρακαλώ» και να του ζητά να επιβάλλει την τάξη, θα μπορούσε να φωνάξει στην Αυλωνίτου: «Βούλωσ’ το. Σε άκουσα και θα με ακούσεις. Δημοκρατία δεν είναι να με κάνεις να σκάσω, αλλά να το βουλώνεις για να ακουστεί και  αυτό που δε σ’ αρέσει». Με αγριάδα και αποφασιστικότητα. Ενίοτε, το να βάζεις τον άλλο στη θέση του, προϋποθέτει να μπορείς να χτυπήσεις  το χέρι στο τραπέζι, όχι να το παίζεις «υπεράνω», αυτά ήταν καλά για το 1980. Δε θα μας παραχωρήσουν τη θέση τους, θα την καταλάβουμε. Δε θα μας κάνουν χώρο για να ακουστούμε, θα τον διεκδικήσουμε και θα τον πάρουμε.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κανίβαλος. Με τους κανίβαλους, δεν ανοίγεις κουβέντα, απλά επιβάλλεσαι. Και είναι ανάγκη να μπορείς να το κάνεις, για να πείσεις τους πολίτες ότι έχεις τη δύναμη, το σθένος και την πρόθεση, να κάνεις αυτά που λες.

Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά μου είναι αδύνατο να δεχτώ ότι όλη η χώρα είναι ένα κοτέτσι με λογής-λογής κότες. Συνέλθετε και πολεμήστε. Χανόμαστε. 

Facebook Comments