«Υπάρχει ευκαιρία για την Ελλάδα»

Ο Τσαρλς Νταλάρα επανέρχεται με κριτική και προτάσεις για την υπέρβαση της κρίσης στην Ελλάδα. Προτείνει επενδυτικό ταμείο για χώρες του Νότου και καταγγέλλει τη βραχυπρόθεσμη πολιτική λιτότητας.

Ο Τσαρλς Νταλάρα, πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου, κάνει προτάσεις για το πώς θα βγει η Ελλάδα από τη μέγγενη του χρέους. Στην εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung και από τη θέση του εργαζόμενου σε εταιρία Ιδιωτικών Επενδυτικών Κεφαλαίων, ο Νταλάρα επαναλαμβάνει ότι η λιτότητα από μόνη της δεν αποτελεί λύση στην κρίση

«Δεν βλέπουν φως στο τούνελ»

«Οι ιδιώτες πιστωτές της Ελλάδας παραιτήθηκαν σε ένα εθελοντικό κούρεμα του ελληνικού χρέους από το 70% και πλέον των απαιτήσεών τους. Με αυτόν τον τρόπο συνέβαλαν τα μέγιστα στην επίλυση του χρηματοπιστωτικού προβλήματος», υποστηρίζει ο Τσαρλς Νταλάρα. «Πριν επιβαρύνει κανείς τους δημόσιους πιστωτές θα πρέπει να ρίξει το βάρος στο ερώτημα πώς θα δημιουργηθούν ανάπτυξη και επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα. Για την εκτίμηση της βιωσιμότητας του χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ σημασία δεν έχει μόνο ο αριθμητής αλλά και ο παρονομαστής. Το ύψος του ελληνικού χρέους παρά το κούρεμα παρέμεινε υψηλό, επειδή η οικονομία συρρικνώνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια», υπογραμμίζει ο αμερικανός εμπειρογνώμων.

Ο Νταλάρα επικρίνει την πολιτική λιτότητας με βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα, έτσι όπως υλοποιείται στην Ελλάδα και επισημαίνει ότι, αν εξαιρέσει κανείς περιόδους πολέμου, δεν υπήρξε στο παρελθόν άλλη χώρα που να βίωσε μείωση στην οικονομική της απόδοση σε ποσοστό 25%. «Όσο καιρό οι Έλληνες δεν βλέπουν φως στο τέλος του τούνελ, μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε τους λόγους που δεν αποδέχονται χωρίς αντίδραση κάθε μεταρρύθμιση», σημειώνει.

«Όχι σωτηρία με εικασίες»

Ο Νταλάρα δεν επικρίνει μόνο αλλά και προτείνει. «Εάν η Ευρώπη με την ουσιαστική συμμετοχή του ΔΝΤ ήταν πρόθυμη να διαθέσει 15 μέχρι 20 δισ. ευρώ στην Ελλάδα για επενδύσεις, η οικονομία της χώρας θα είχε πραγματική ευκαιρία να σταθεροποιηθεί», τονίζει ο Νταλάρα. «Οι επενδύσεις θα πρέπει να πάνε χέρι-χέρι με επείγοντα μέτρα απορρύθμισης, περισσότερης διαφάνειας, μεταρρύθμισης των φορολογικών δομών και ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ» λέει ο εμπειρογνώμων. Εκείνο το οποίο τον εκπλήσσει είναι ότι, παρά τα όσα λέγονται κατά καιρούς από χώρες της Β. Ευρώπης, οι Έλληνες δεν φαίνονται διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν το ευρώ. Και καταλήγει στην εκτίμηση ότι είναι λάθος η εντύπωση ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για την έξοδο από την κρίση εκτός από τη λιτότητα. «Οι συνεχείς διατυπώσεις εικασιών από ευρωπαίους αξιωματούχους και συνεργάτες του ΔΝΤ δεν βοηθούν, μια χώρα δεν σώζεται με τέτοιες υποθέσεις» υπογραμμίζει.

Δικαστική ψυχιατρική και δίκαιο

Γεμάτος ο γερμανικός τύπος από σχόλια για την υπόθεση Γκουστλ Μόλατ. Από το 2006 μέχρι χθες ο Μόλατ βρίσκονταν υπό ψυχιατρική παρακολούθηση σε κλειστό ψυχιατρικό κατάστημα έπειτα από δικαστική απόφαση. Κρίθηκε παρανοϊκός υποστηρίζοντας ότι στην στεγαστική τράπεζα HypoVereinsbank γίνονταν ατασθαλίες και παρατυπίες. Στο πέρασμα των χρόνων αυτές αποδείχθηκαν χάρη στις δημοσιογραφικές έρευνες. Χθες ο Μόλατ αφέθηκε ελεύθερος και το εφετείο αποφάσισε την αναψηλάφηση της δίκης.

«Η ποιότητα της ποινικής δικαιοσύνης δεν είναι στο βαθμό που θα έπρεπε να είναι, αλλά δεν είναι και τόσο κακή όσο πιστεύει κανείς», υποστηρίζει σε σχόλιό της η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου. «Η υπόθεση Μόλατ αποτελεί σύμπτωμα της διάλυσης της δικαιοσύνης. Η ίδια δικαιοσύνη, όμως, παρόλα αυτά είναι σε θέση να αυτοδιορθωθεί. (…) Η δικαστική ψυχιατρική είναι και θα παραμείνει στο σκοτεινό δωμάτιο του δικαίου. Και το άρθρο 63 του Ποινικού Κώδικα, με βάση το οποίο οι καταδικασθέντες οδηγούνται σε κλειστά ψυχιατρικά καταστήματα, είναι ένα άρθρο που δεν ικανοποιεί -στη θεωρία και στην πράξη- τους κανόνες του κράτους δικαίου. Υπάρχει όμως η ελπίδα τώρα με την περίπτωση Μόλατ να αλλάξει» σημειώνει ο γερμανός σχολιαστής.

Και η Neuer Tag προσθέτει: «Προκαλεί σοκ το ότι ένας άνθρωπος έπρεπε να αγωνιστεί επτά χρόνια για να επιτύχει αναψηλάφηση μιας – γεμάτης λάθη – ακροαματικής διαδικασίας. Η υπόθεση προκαλεί τη δικαιολογημένη ανησυχία των πολιτών που διερωτώνται εάν είναι τελικά τόσο εύκολο να καταλήξει κάποιος σε ψυχιατρείο», καταλήγει στο σχόλιό της.