Διαχρονικά η ελληνική κοινωνία αδυνατούσε να αποδεχτεί στις δομές της, την ουσία και τις θετικές επιπτώσεις της διαδικασίας της αξιολόγησης. Οι δημόσιες υπηρεσίες, τα πανεπιστήμια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία, ο έλεγχος του δημοσίου χρήματος γενικότερα θα πρέπει να υπόκεινται σε ένα σύστημα αξιολόγησης με βάσει την αποδοτικότητα και την παραγωγικότητα. Όσο αυτό δεν γινόταν και δεν γίνεται επαρκώς, ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής οικονομίας θα παραμένει αίολο στις ορέξεις όλων εκείνων που αντιλαμβάνονται τις κρατικές δομές ως πεδίο άσκησης μικροπολιτικής με διορισμούς ημετέρων, κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, ελάχιστη αποδοτικότητα, προκαλώντας εν τέλη ζημία στα δημόσια οικονομικά.

Όσο η ελληνική κοινωνία δεν εμφάνιζε τη βούληση να αυταξιολογηθεί σε καιρούς που ήταν εύρωστη,  η έννοια της αξιολόγησης μπήκε σκληρά στη ζωή μας στην Ελλάδας της κρίσης και της δημοσιονομικής προσαρμογής. Η ελληνική οικονομία πλέον αξιολογείται και με αυστηρούς όρους απ τους Ευρωπαίους εταίρους που μας δανείζουν. Στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για το κλείσιμο της εκάστοτε αξιολόγησης του προγράμματος συζητούνται τα πάντα. Εργασιακά, φορολογία, εξορθολογισμός των δημοσίων δαπανών, ασφαλιστικό στους πλέον εντατικούς ρυθμούς που προκαλούν και το ανάλογο σοκ στην ελληνική κοινωνία.

Βασικός πυλώνας στη διαμόρφωση της κουλτούρας στην ελληνική κοινωνία περί ευρύτερης αξιολόγησης και μεταρρυθμίσεων είναι η συμπεριφορά των πολιτικών ταγών. Είναι πλέον παραπάνω από εμφανής η αλλεργία που εμφανίζει η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο άκουσμα της λέξης αξιολόγηση. Εν καιρώ ύφεσης και με τις εξελίξεις να απομακρύνουν το τραίνο της ανάπτυξης, η κυβέρνηση συνεχίζει το κακοφτιαγμένο παραμύθι της ηρωικής διαπραγμάτευσης και αδυνατεί να ενσωματώσει στις κρατικές δομές την παραμικρή αλλαγή. Πως αλλιώς θα μπορούσε βέβαια αφού έτσι εξυπηρετεί τα μικροκομματικά της οφέλη… Το μάρμαρο λοιπόν το πληρώνει και θα το πληρώσει άλλη μια φορά η ιδιωτική πρωτοβουλία και κατ επέκταση η ελληνική οικονομία. Η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων και των ελευθέρων επαγγελματιών συνεχίζεται, η μείωση μισθών και συντάξεων συνεχίζεται οριζόντια χωρίς καμία αξιολόγηση στο δημόσιο τομέα και ταυτόχρονα η κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για το διορισμό ημετέρων αποτελεί καθημερινότητα.

Οι ελπίδες για επιστροφή στην ανάπτυξη απομακρύνονται όσο δεν υπάρχει βούληση. Η πιθανότητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας μέσα στο 2017 εξανεμίζεται όσο συνεχίζεται το θρίλερ της διαπραγμάτευσης και δεν κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση. Τα ευρήματα της ΕΛΣΤΑΤ για ύφεση στο τελευταίο τρίμηνο του 2016 σε συνδυασμό με τη χρονοκαθυστέρηση στο κλείσιμο της αξιολόγησης κάνουν το τοπίο ακόμα πιο ζοφερό.Σε συνδυασμό με τα capital control,την αδυναμία πραγματοποίησης διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και με την παρατεταμένη αβεβαιότητα μιας και δεν είναι ορατή μια συμφωνία πριν τον Ιούνιο,δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα για τις τράπεζες, τις ελληνικές επιχειρήσεις, την απασχόληση και εν γένει για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Και το χειρότερο είναι πως σ αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί οι κυβερνώντες σφυρίζουν προκλητικά αδιάφορα σπαταλώντας τους κόπους και της θυσίες των Ελλήνων πολιτών της πραγματικής οικονομίας. Ως πότε… ; ;

Facebook Comments