Ξεκίνησαν οι συζητήσεις στο περιθώριο, για τον τρόπο διευθέτησης του Ελληνικού χρέους

Είναι λογικό να έχουν ξεκινήσει οι συζητήσεις στο περιθώριο, για τον τρόπο διευθέτησης του Ελληνικού χρέους. Ταυτόχρονα έχει ξεκινήσει ένα επικοινωνιακό μασάζ της Γερμανικής κοινής γνώμης, με στόχο την αποδοχή του θέματος. Η Ελλάδα σε αυτή τη φάση, δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να εκπληρώσει τις συμβατικές υποχρεώσεις της, δηλαδή να πραγματοποιήσει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της Γενικής Κυβέρνησης για το 2013. Άλλοι έχουν τώρα το πρόβλημα.

Πιο συγκεκριμένα, το ΔΝΤ δεν μπορεί να συνεισφέρει με επιπλέον κεφάλαια τους επόμενους μήνες, μεχρι να υπαρξει συμφωνία. Κι αυτό γιατί το καταστατικό του, δεν επιτρέπει συμμετοχή σε χρηματοδότηση όταν δεν υπαρχει βιωσιμοτητα στο χρέος για τους επόμενους 12 μήνες. Και βιωσιμότητα δεν θα υπαρξει μέχρι να επιτευχθεί συμφωνία. Άρα θα πρεπει να καταλήξουν σε συμφωνία μέχρι το τελος του έτους

Σε σχέση με τον τρόπο υλοποίησης, υπάρχουν δύο απόψεις: α) του ΔΝΤ και κατά προέκταση των ΗΠΑ, που θεωρεί ότι χρειάζεται κούρεμα του χρέους του επίσημου τομέα (OSI), και β) της Γερμανίας που θεωρεί ότι τυχόν κούρεμα θα επηρεάσει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του ευρωσυστήματος, και ότι η βιωσιμότητα του χρέους θα μπορέσει επιτευχθεί με επιμήκυνση και μείωση του επιτοκίου.

Θεωρώ ότι η τελική λύση θα είναι κάπου ανάμεσα. Δηλαδή:
• Συμφωνώ με την άποψη της Γερμανικής πλευράς, ότι τυχόν κούρεμα θα επηρεάσει αρνητικά την αξιοπιστία του ευρωσυστήματος κι κυρίως θα εγείρει απαιτήσεις από αλλες χωρές της ευρωζώνης που βρίσκονται στην ίδια θέση.
• Μια επιμήκυνση της αποπληρωμής του κρατικού χρέους κατά 20 ή 30 χρόνια, συνοδευόμενη από μια επιπλέον μείωση του επιτοκίου, θα βελτιώσει σημαντικά τη βιωσιμότητα του χρέους.
• Με την αφαίρεση του ποσού των 50 δις, που αφορά την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, από το Ελληνικό χρέος, έχουμε και το κούρεμα που ζητεί το ΔΝΤ.
• Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται επί πλέον ρευστότητα, ένα μίνι σχέδιο Μάρσαλ για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας.

Αυτό αποτελεί έναν αξιοπρεπή συμβιβασμό, ο οποίος δεν εγείρει απαιτήσεις/αντιδράσεις από άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Πιστεύω όμως ότι η ευρωζώνη θα απαιτήσει την υπογραφή της συμφωνίας κι από την Αξιωματική Αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ), κι αυτό είναι λογικό. Το ίδιο συνέβη και στην περίπτωση του κουρέματος του ιδιωτικού τομέα (PSI), για το οποίο ζητήθηκε υπογραφή απο τον τότε αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτευσης κ.Σαμαρά. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, το έχει αντιληφθεί και γι αυτό το λόγο έχουν πέσει σημαντικά οι αντιπολιτευτικοί τόνοι

Σε αυτή τη γραμμή, εκτιμώ ότι θα κινηθεί τελικά η διευθέτηση του Ελληνικού ζητήματος