Ο εφιάλτης των οριακών διαπραγματεύσεων που ζήσαμε το καλοκαίρι του 2015 και η προοπτική ενός τέταρτου Μνημονίου (εντός ή εκτός ευρώ) αρχίζει να ξυπνά από το νέο αδιέξοδο για τη δεύτερη αξιολόγηση.

Μετά την ανακοίνωση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ το Σάββατο στην οποία αναφερόταν η αντίθεση στις περικοπές των συντάξεων, στις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και στη διάλυση της ΔΕΗ είναι σαφές ότι κάθε έννοια διαπραγμάτευσης έχει διακοπεί. Το «ορόσημο» της 7ης Απριλίου είναι οριστικά χαμένο. Ακόμη όμως και αν η κατάσταση εξομαλυνθεί μέσα στο Απρίλιο, οι θεσμοί δεν αναμένεται να επιστρέψουν στην Αθήνα παρά μόνο μετά την εαρινή σύνοδο του ΔΝΤ που ξεκινά στις 17 και λήγει στις 23 Απριλίου. Η εβδομάδα που μεσολαβεί από την Κυριακή 9 Απριλίου μέχρι και τις 16 Απριλίου συμπίπτει με τη Μεγάλη Εβδομάδα Ορθοδόξων και Καθολικών και κατά συνέπεια είναι αργία και για τους τεχνοκράτες των θεσμών.

Ελπίδα…

Η κυβέρνηση προσδοκά την απεμπλοκή της κατάστασης από την επίσκεψη του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Ντόναλτ Τουσκ στην Αθήνα την Τετάρτη. Ο κ. Τουσκ θα συναντηθεί και με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλο αλλά και με τον πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα.

Στο μεταξύ βέβαια οι δύο πλευρές έχουν υποχωρήσει σε έναν πόλεμο «χαρακωμάτων». Οι δανειστές και ειδικά το ΔΝΤ περιμένει τη δήλωση αποδοχής του συνόλου των μέτρων πριν ακολουθήσει τους υπόλοιπους δανειστές στην Αθήνα για το κλείσιμο της τεχνικής συμφωνίας ενώ η ελληνική πλευρά περιμένει την επιστροφή των θεσμών χωρίς όμως να έχουν κλείσει βασικά θέματα.

Διπλή καταιγίδα

Οι δανειστές, λοιπόν, περιμένουν από την Αθήνα να δεχθεί την κατάργηση σε μία δόση από το 2019 της προσωπικής διαφοράς στις παλιές συντάξεις που θα φέρει μειώσεις από 20% μέχρι και 38% σε περίπου 1.500.000 συνταξιούχους του Δημοσίου, του ΙΚΑ και του ΟΑΕΕ. Ο φόβος του οικονομικού επιτελείου είναι η διπλή καταιγίδα στην οποία θα βρεθούν οι συνταξιούχοι αν οι περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο εφαρμοστούν ταυτόχρονα.

Τούτο με δεδομένο ότι η παραλίγο συμφωνία στο θέμα του αφορολογήτου προέβλεπε μείωσή του στα 5.600 ευρώ για άγαμους και συνταξιούχους, το οποίο θα αυξανόταν κλιμακωτά κατά 100 ευρώ ανάλογα με τα παιδιά μέχρι και 5.900 ευρώ για οικογένειες από τρία ή και περισσότερα παιδιά.

Αν εφαρμοστεί η συνταγή των δανειστών, το 2019 ο συνταξιούχος των 750 ευρώ (9.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα) θα υποστεί μείωση της σύνταξής του κατά 25%, θα χάσει δηλαδή για όλο το χρόνο 2.250 ευρώ, ποσό που ισοδυναμεί με περισσότερες από 3 συντάξεις, και το ετήσιο εισόδημά του θα προσγειωθεί στα 6.750 ευρώ (που είναι αφορολόγητα με όσα ισχύουν σήμερα). Με την εφαρμογή και του χαμηλότερου αφορολογήτου στα 5.600 ευρώ θα κληθεί να πληρώσει και φόρο 253 ευρώ φτάνοντας τη συνολική απώλεια στα 2.503 ευρώ. Η απώλεια αυξάνεται αν ζει και η σύζυγος, ειδικά αν είναι και αυτή συνταξιούχος.

Στο τραπέζι

Εκτός όμως από την εφαρμογή της κατάργησης της προσωπικής διαφοράς και της μεγάλης μείωσης του αφορολογήτου, το ΔΝΤ ζητά επίσης:

* Την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων χωρίς διαβούλευση και έγκριση από τον εκάστοτε υπουργό.
* Αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου και επαναφορά του επαχθούς μέτρου της ανταπεργίας.
* Την πώληση σε ιδιώτες μονάδων της ΔΕΗ που παράγουν το 40% του ηλεκτρικού ρεύματος που αποδίδει η επιχείρηση στη δημόσια κατανάλωση μέχρι και τα μέσα του 2018 και μαζί την ιδιωτικοποίηση του 17% της εταιρίας με στόχο την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Τραγικές συνέπειες

Το κόστος για την οικονομία από τη νέα εμπλοκή που διαφαίνεται στο ελληνικό πρόγραμμα είναι δύσκολο ακόμη να υπολογιστεί. Αν δεν υπάρξει κάποια πρωτοβουλία επαναπροσέγγισης από την Ε.Ε. το αμέσως επόμενο διάστημα, το παιχνίδι θα… χαθεί.

Η διάθεση για συζήτηση της ελάφρυνσης του χρέους και των πρωτογενών πλεονασμάτων θα χαθεί κυρίως από τις χώρες που αντιδρούσαν από την αρχή στο θέμα, όπως η Γερμανία και η Ολλανδία.

Στις πιο άμεσες συνέπειες θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και το γεγονός ότι η Ελλάδα θα πρέπει να αρχίσει να μαζεύει χρήματα από τα έσοδα για να πληρώνει τις υποχρεώσεις του χρέους της οι οποίες κορυφώνονται τον Ιούλιο που θα πρέπει να πληρωθούν περίπου 7,4 δισ. ευρώ. Τούτο με προφανές το κόστος για την πραγματική οικονομία.

Τέλος, ακόμη και αν η τεχνική συμφωνία κλείσει μέσα στον Μάιο ή τον Ιούνιο, η οικονομία θα έχει χάσει το πρώτο εξάμηνο του χρόνου και ο στόχος για το ρυθμό ανάπτυξης θα αναθεωρηθεί σημαντικά. Πιο σημαντικό όμως είναι ότι οι τράπεζες λόγω του ρυθμού αύξησης των κόκκινων δανείων και της εκροής καταθέσεων θα βρεθούν να χρειάζονται ξανά νέα κεφάλαια ενεργοποιώντας την οδηγία για διάσωση εκ των έσω (Bail in) που καταλήγει σε κούρεμα καταθέσεων.

Η καθυστέρηση θα έχει ως συνέπεια να εκτροχιαστεί τελείως το άτυπο χρονοδιάγραμμα επιστροφής στις αγορές. Αν μέχρι και τα μέσα του 2018 η Ελλάδα δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της από τις αγορές, θα αναγκαστεί να σκεφτεί την παράταση του υφιστάμενου προγράμματος ή ένα νέο πρόγραμμα, το οποίο πλέον είναι άγνωστο αν θα είναι εντός ή εκτός ευρώ.

Facebook Comments