Εξαπολύοντας ένα στρατιωτικό πλήγμα μόλις 77 ημέρες μετά την ανάληψη της προεδρίας, ο Ντόναλντ Τραμπ έχει μια ευκαιρία να αμβλύνει την εντύπωση ότι η κυβέρνησή του έχει βυθιστεί στο χάος. Η επίθεση θα καθορίσει τις συζητήσεις στη συνάντηση της ερχόμενης εβδομάδας ανάμεσα στον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Ρεξ Τίλερσον και στον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Η αμερικανική κυβέρνηση μπορεί να ζητήσει από τη Ρωσία να συγκρατήσει τον Σύρο πρόεδρο Ασαντ ή να τον απομακρύνει, υπογραμμίζοντας ότι ο Λευκός Οίκος θα κλιμακώσει γρήγορα την αμερικανική στρατιωτική δράση αν δεν υπάρξουν ενέργειες από την πλευρά της Ρωσίας.

Όταν όμως περάσει η άμεση ικανοποίηση από το γεγονός ότι ο Ασαντ πλήρωσε για τις βάρβαρες πράξεις του, ο Αμερικανός πρόεδρος θα βρεθεί αντιμέτωπος με σημαντικούς κινδύνους. Ο πρώτος είναι να αποτύχει η προσπάθεια συνεννόησης με τον Ρώσο πρόεδρο. Προεκλογικά, ο Πούτιν είχε δείξει σαφή προτίμηση στον Τραμπ αντί της Χίλαρι Κλίντον, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα συμφωνήσει σε κάτι που απειλεί την επιρροή του στη Συρία και θέτει σε αμφιβολία το βασικό του έρεισμα στη Μέση Ανατολή. Σημειώνεται ότι η κύρια ρωσική στρατιωτική βάση έξω από τα ρωσικά σύνορα βρίσκεται στη Συρία.

Ο δεύτερος κίνδυνος είναι να υποσκάψει ο Τραμπ τον κύριο στόχο του  στην περιοχή, που είναι η νίκη επί του Ισλαμικού Κράτους. Αν η Συρία καταρρεύσει, μπορεί να γίνει ορμητήριο τρομοκρατών και να δημιουργηθεί η κατάσταση που ο Τραμπ προσπαθεί να αποτρέψει. Οπως σημειώνει ο στρατηγός Πετρέους, ένα από τα διδάγματα της προηγούμενης δεκαετίας είναι ότι, αν δημιουργηθεί στην περιοχή ένα κενό εξουσίας, θα το εκμεταλλευθεί κάποια απόχρωση ισλαμιστών εξτρεμιστών.

Ο τρίτος κίνδυνος οφείλεται στο ότι ο Τραμπ δεν έχει πραγματικό σχέδιο ειρήνευσης στη Συρία. Οι διαπραγματεύσεις για επίτευξη συμφωνίας με αμερικανική καθοδήγηση έχουν καταρρεύσει και ο Τίλερσον δεν φαίνεται διατεθειμένος να ξεκινήσει καινούργιες.

Οπως πολλοί από τους προκατόχους του, έτσι κι ο Τραμπ δεν διάλεξε ο ίδιος τα γεγονότα που τον οδήγησαν στην πρώτη σημαντική χρήση βίας. Το ερώτημα τώρα είναι αν αυτή η νέα, άπειρη ομάδα, διχασμένη ως προς το πώς και πότε πρέπει η Αμερική να χρησιμοποιεί βία, μπορεί να μετατρέψει την επέμβαση στη Συρία σε κάτι περισσότερο από συμβολική επίδειξη δύναμης.

Facebook Comments