Η γνώση και εξάσκηση της κάθε θρησκείας εξαρτάται από γεωπολιτικοκοινωνικούς παράγοντες για τους οποίους δεν έχει καμία ευθύνη το άτομο, ακόμα και αν είναι νοητικά επαρκές να επεξεργαστεί τα στοιχεία που του δίνονται ή -δεν του δίνονται- για αυτήν κατά την διάρκεια της ζωής του, όχι θεϊκά ή μεταφυσικά, αλλά από κάποιους άλλους συνανθρώπους του. 
 
Ένα άτομο γεννημένο π.χ. στα βάθη της Κίνας, το οποίο χωρίς δική του ευθύνη δεν θα γνωρίσει τα θρησκευτικά δεδομένα Του -π.χ. «σωστού»– Χριστιανικού Θεού, δεν θα έχει και καμία ουσιαστική ευκαιρία να «σωθεί πνευματικά» από Αυτόν σύμφωνα με τις πρακτικές, τα ήθη και τα έθιμα κάθε γνωστής, μεγάλης θρησκείας. Το ίδιο ισχύει και για το παιδί που βρέθηκε μετά από ναυάγιο εντελώς μόνο του σε ένα ερημικό νησί και κατάφερε να επιβιώσει εκεί για όλη του την ζωή, πιθανότατα -εκτός των άλλων- φτιάχνοντας κάποιο Τοτέμ για να λατρεύει, ώστε να τιθασεύει την ανάγκη του για την πίστη του στην ύπαρξη μιας θεϊκής οντότητας που θα τον πορστατεύει. 
 
Εξάλλου, η παρουσία ενός… Θε-ανθρώπου (π.χ. του Χριστού) για λίγα χρόνια στην Γη, όπως και να το δει κάποιος, ηθικά ή ιστορικά, δεν -μπορεί να- υποχρεώνει τον κάθε άνθρωπο, κάθε γενιάς να πιστεύει σε Αυτόν για… πάντα, ακόμα και αν έχει την τύχη (ή την ατυχία αν δεν είναι ο «σωστός Προφήτης/Θεός») να τον γνωρίσει σε κάποιο βαθμό από ιερείς ή συγγράμματα με τα οποία ίσως έρθει σε επαφή κάποια στιγμή στην ζωή του.
 
Ο πλανήτης Γη είναι μια -ουσιαστικά- αμελητέα συγκεντρωμένη ποσότητα φυσικών στοιχείων στον γνωστό Κόσμο και σε σχέση πάντα με το μέγεθος του γνωστού Σύμπαντος. Είναι ένας πολύ μικρός «γαλάζιος κόκκος» σε έναν… σκοτεινό «Ωκεανό» (Σύμπαν) που συνεχώς διογκώνεται. Και αυτός ο πλανήτης-κόκκος θα εξαφανιστεί εντελώς -όπως γνωρίζουμε πλέον- κάποια στιγμή στο μέλλον από την συνεχή διόγκωση -και- του Ηλίου στο ηλιακό μας σύστημα. Μετά από μερικές δεκάδες χιλιάδες χρόνια, δεν θα έχει καμία σημασία -φυσικά ή χημικά- για το… Σύμπαν αν υπήρξε ποτέ αυτός ο κόκκος και τι ακριβώς ζούσε πάνω του για… λίγα, αμελητέα χρόνια.
 
Σε αυτόν τον γαλάζιο κόκκο, κατάφεραν λοιπόν οι μηδαμινοί -σε σχέση με τα φυσικά μεγέθη- (μικρο)οργανισμοί που ζουν σε αυτόν, να δημιουργήσουν μέσα σε μερικές εκατοντάδες χρόνια (αμελητέα και αυτά σε σχέση με την ηλικία του Σύμπαντος) δεκάδες/εκατοντάδες «Θεούς» & «Θρησκείες», ανάλογα με το σημείο του κόκκου και τις κοινωνικές συνθήκες που έτυχε να βρίσκεται ο καθένας τους. 
 
Προχωράνε συνεχώς σε αιματηρούς πολέμους και δημιουργούν κοινωνικές έχθρες μεταξύ τους για αυτές, αντί δηλαδή να κοιτάξουν να απολαύσουν την Φύση (Θεό;) για αυτή την μικρή χρονικά περίοδο που θα βρίσκονται στην ζωή, πριν βρεθούν δηλαδή για πάντα νεκροί και σωματικά διάσπαρτοι σε αέρα και χώμα. 
 
Οι θρησκείες αποτελούσαν ιστορικά και δυστυχώς αποτελούν ακόμα και στις μέρες μας, (κυρίως) ένα πολύ ισχυρό -ίσως το ισχυρότερο- όπλο για να αποκτούν κάποιοι συγκεκριμένοι άνθρωποι πλούτο ή εξουσία σε βάρος κάποιων άλλων συνανθρώπων τους. Δεν μηδενίζω το ιδιαίτερα χρήσιμο κοινωνικό και ψυχολογικό έργο κάποιων θρησκειών και ιδιαίτερα της Χριστιανικής, τα οποία όμως δεν έχουν καμία σχέση με την ύπαρξη κάποιας «θεϊκής οντότητας» και θα μπορούσαν πολιτικά και ιατρικά να αντικατασταθούν με αποδοτικότερο τρόπο σε μια σωστά οργανωμένη κοινωνία. 
 
Αν υπάρχει κάποιου είδους «Θεός», δεν θα έχει καμία -μα καμία- απολύτως σχέση με τις έως τώρα κατασκευασμένες θεωρίες και σίγουρα δεν θα έχει καμία ανάγκη να Τον… «λατρεύουμε», διότι η φυσική ύπαρξη του ανθρώπου δεν έχει καμία ιδιαίτερη Συμπαντική σπουδαιότητα σε σχέση με τους άλλους οργανισμούς του πλανήτη μας. Οι θρησκείες είναι μια πλέον απαρχαιωμένη, εντελώς ανθρώπινη εφεύρεση και για τον σύγχρονο κόσμο μια επικίνδυνη ανοησία.

 

Facebook Comments