Το γεγονός ότι το ελληνικό ζήτημα είναι το κεντρικό ζήτημα των γερμανικών εκλογών αποτελεί σημαντική εθνική επιτυχία. Κι αυτό γιατί δείχνει οτι οι σκληρές προσπαθειές μας αρχίζουν να αποδίδουν και ο γεωπολιτικός ρόλος της Ελλάδας ολόενα και αυξάνεται.

Το ποιοτικό στοιχείο είναι ότι το ελληνικό ζήτημα στις γερμανικές εκλογές δεν τίθεται σε σχέση με την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη όπως παλιότερα, αλλά σε σχέση με τον καλύτερο τρόπο διευθέτησης του ελληνικού χρέους.

Είναι ξεκάθαρο ότι οι πιθανότητες ενός νέου κουρέματος είναι ελάχιστες, και αυτό είναι σωστό. Γιατί δεν μπορούμε να συζητάμε για απευθείας δανεισμό της Ελλάδας στις αγορές και την ίδια στιγμή να κουρεύουμε το υφιστάμενο χρέος. Γιατί α) πολύ απλά κανείς δεν θα μας δανείζει και β) αυτό θα αποτελεί προηγούμενο για τις άλλες χώρες της Ευρώπης που διαθέτουν υψηλό χρέος με αποτέλεσμα τη μείωση της αξιοπιστίας της ευρωπαικής οικονομίας.

Εκτιμώ ότι το μίγμα α) της επιμήκυνσης, β) της μείωσης των επιτοκίων, γ) της μεταφοράς του χρέους των τραπεζών εκτός ελληνικού χρέους (ντε φάκτο κούρεμα, αλλά για όλες τις χώρες) και δ) της αύξησης των επενδύσεων, έχει τις περισσότερες πιθανότητες και αποτελεί μια ορθολογική και απόλυτα εφικτή προσέγγιση.

Όπως έχω αναφέρει σε προγενέστερα σχόλια, οι χρηματοδοτικές ανάγκες μας, όπως αυτές έχουν υπολογιστεί από το ΔΝΤ, ανέρχονται σε 11 δις για την περίοδο 2015-16. Αυτό το ποσό μπορεί να καλυφθεί από τα μεγαλύτερα πλεονάσματα που αναμένονται στον κρατικό προϋπολογισμό ή με εσωτερικό δανεισμό. Με δεδομένο ότι οι επόμενες χρηματοδοτικές ανάγκες ξεκινούν μετά το 2020, δεν θα έπρεπε να υπαρχει θέμα.

Το θέμα όμως δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι ότι κάπου θα πρέπει να μειωθούν οι φόροι και να ανασάνει η οικονομία και η κοινωνία. Γι αυτό γίνεται η συζήτηση περί νέου μικρού πακέτου χρηματοδότησης (10-12 δισ), το οποίο θα καλυψει τη ληξη των ομολόγων για την περιοδο 2015-16.

Αυτό σημαίνει ότι ενδεχομένως να δούμε σημαντικές μειώσεις φόρων σε όλα τα επίπεδα ή/και καλύτερες ρυθμίσεις στα υφιστάμενα χρέη προς Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες.

Για να γίνει αυτό εφικτό, θα πρέπει να τηρούνται τα συμφωνημένα, να συνεχιστούν οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στην κατεύθυνση της μείωσης της γραφειοκρατίας και της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας και τις κοινωνίας. Αυτή θα είναι η συνεισφορά μας στη νέα διευθετηση του χρέους.

Εκεί είναι το κρίσιμο σημείο… γιατί το διεφθαρμένο, πελατειακό πολιτικό σύστημα καιροφυλακτεί. Όλο αυτό το διάστημα, είτε δεν παίρνει θέση, είτε αποχωρεί «ηρωικά» από τις κυβερνητικές προσπάθειες, είτε διεκπεραιώνει με βάση την πίεση που δέχεται από την τρόικα, είτε αντιπολιτεύεται με λαϊκιστικές, μαξιμαλιστικές προτάσεις και πάντα δεν πιστεύει στις μεταρρυθμίσεις γιατί αυτές μειώνουν την εξουσία του.

Εκεί θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί!!!

Facebook Comments