Μάντσεστερ Αριάννα όπως Μπατακλάν – Η επίθεση στην ευαισθησία του δυτικού κόσμου

Εκεί που ο ανθρώπινος νους γίνεται νοσηρότερος και ειδεχθέστερος παρά ποτέ. Εκρηκτικοί μηχανισμοί με καρφιά, εκρηκτικοί μηχανισμοί γεμάτοι μίσος να σκάνε πάνω σε εφήβους και νέα παιδιά. Χθες η είδηση ήρθε λίγο πριν τη λήξη του καθοριστικού Eurogroup για την Ελλάδα. Αρχικά έγινε λόγος για τραυματίες και κάποιο πιθανό ατύχημα στη συναυλία της ποπ τραγουδίστριας στη Βρετανία. Λίγο μετά άρχισε να γίνεται λόγος για νεκρούς. Εξ αρχής, σχεδόν διαισθητικά, μου θύμισε το Μπατακλάν. Δημοσιογραφώ περίπου δύο χρόνια και έχω καλύψει – δυστυχώς – ήδη δεκάδες τρομοκρατικά χτυπήματα.

Η Ευρώπη μαστίζεται από την τρομοκρατία. Αδυνατεί να ελέγξει την κατάσταση με την καταστολή να αποδεικνύεται ως μη αποτελεσματική λύση. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις στοχεύουν πλέον στην εδραίωση του τρόμου εντός της καθημερινότητας. Χθες ήταν μία ακόμη επίθεση, μία επίθεση με στόχο παιδιά εφηβικής ηλικίας. Ήταν μία επίθεση στην ευαισθησία του δυτικού κόσμου. Γιατί τα παιδιά είναι ιερά. Το Μπατακλάν στις 13 Νοεμβρίου 2015 απετέλεσε το πρώτο μεγάλο σοκ για την Ευρώπη με προηγηθέν το “Charlie Hebdo”. Με τις επιθέσεις έκτοτε να μην είναι πάντοτε τόσο οργανωμένες και όταν είναι να επιλέγουν όσο το δυνατόν περισσότερα και νεαρότερα θύματα. Το Μπατακλάν και το Μάντσεστερ Αριάννα είναι μεγάλοι χώροι που νέοι άνθρωποι διασκεδάζουν με καθόλα “δυτικό” τρόπο και είναι οι “αγαπημένοι” στόχοι των τρομοκρατών.

Ναι, η Ευρώπη φέρει μερίδιο ευθύνης για τα αίτια της χθεσινής επίθεσης. Όχι, οι Ευρωπαίοι πολίτες, όπως τα χθεσινά θύματα, δεν φέρουν κανενός είδους ευθύνη. Οι χθεσινοβραδινοί νεκροί αριθμούν ήδη τους 22. Το εξίσου προβληματικό είναι ότι πλέον δεν παθαίνει κανένας μας σοκ, ούτε καν ξαφνιάζεται, στεναχωριέται λελογισμένα. Συνηθίσαμε το τέρας και οριακά δεν έχουμε γίνει ένα με αυτό. Και ξέρετε πότε το τέρας θα μας κερδίσει και θα μας κάνει σαν κι αυτό; Όταν παραδεχθούμε την ήττα μας, όταν επικρατήσει η ακροδεξιά και όταν περιοριστούν τα ιδεώδη και τα κεκτημένα μας.

ΥΓ: Τη νοσηρή φαντασία και και τον έμφυτο σαδισμό αυτών των ανθρώπων αδυνατώ ακόμη και να τον προσεγγίσω. Αδυνατώ όμως να συνταχθώ και με αυτούς που ενοχοποιούν μία ολόκληρη θρησκεία ως υπαίτια.