Περί αυτουργίας

Χωρίς περιστροφές και προσχήματα: Όποιος έχει βάλει στην ίδια φράση το «Παπαδήμος-προδότης» και το «προδότες-κρεμάλες» είναι συναυτουργός της δολοφονικής επίθεσης. Είναι, δε, τρεις, οι βασικές ομάδες συμπολιτών μας που χαρακτηρίζονται από τέτοια ρητορική.

Η πρώτη είναι αγανακτισμένοι πασόκοι και πασοκονεοδημοκράτες, που εν μια νυκτί το γύρισαν σε αντιμνημόνιο – ο κορμός της συγκυβέρνησης. Πιο επιθετικοί διαδικτυακά, από τον περιπτερά μέχρι τον βουλευτή, αλλά και κοινωνικά προκλητικοί πριν το ’15, μοίραζαν ψόφους και έστηναν λαϊκά δικαστήρια κατά βούληση.

Η δεύτερη είναι η άκρα αριστερά. Εδώ τα πράγματα είναι πιο σοβαρά, διότι το θανατικό απηχεί μεν θεωρητικά σε ένα ιδεολογικό φάσμα που φτάνει ως τις παρυφές των σοσιαλιστών, όμως πρακτικά εκφράζεται από τον ένοπλο πόλο του αντάρτικου πόλεων. Και «τα παιδιά» το έχουν αποδείξει, ότι δεν αστειεύονται.

Το ζήτημα χειροτερεύει, όταν πολιτικά υπεύθυνη για τον έλεγχο ενός χώρου είναι μια κυβέρνηση συγγενούς με αυτόν ιδεολογικής προέλευσης. Μπορεί μέχρι πρόσφατα ο οργανωμένος συριζαίος να ήταν ο φλώρος του κινήματος, όμως αποτελούσε μέρος του, δεν ήταν απόβλητος. Τώρα έγινε αφεντικό των μπάτσων.

Ως αφεντικό, πάντως, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει παραχωρήσει θύλακα της πρωτεύουσας άνευ όρων στους συντρόφους για την καλύτερη αυτοοργάνωσή τους. Αυτό δεν του δίνει ακριβώς ασυλία, αλλά τρόπον τινά διευκολύνει τα πράγματα. Μπορεί αυτός να έχει φέρει δυο μνημόνια σε δυο χρόνια, αλλά τον προ-προηγούμενο χτύπησαν.

Υποθέτει κανείς ότι δεν υπάρχει επετηρίδα στην επιλογή στόχων. Φαίνεται, όμως, ότι το ρολόι των αγωνιστών έχει κολλήσει κάτι χρόνια πριν και προς τα δεξιά. Από την άλλη, τί να πεις; Οι προηγούμενοι έκοβαν μισθούς και συντάξεις και η Αθήνα καιγόταν. Αυτοί γκρεμίζουν το κοινωνικό συμβόλαιο και δεν ανοίγει μύτη.

Η τρίτη ομάδα, για να μην ξεχνιόμαστε, είναι οι αυθεντικοί φασίστες. Στο ενδιάμεσο έχουμε μείνει λίγοι λογικοί πανταχόθεν βαλλόμενοι, να αντιλαμβανόμαστε το αποκαρδιωτικό: Στο πλήθος των συναυτουργών της απόπειρας δολοφονίας του Λουκά Παπαδήμου, οι κυβερνήτες μας έχουν κεντρική θέση.