Lehman, 5 years after

H στατιστική παράθεση των βασικών δεδομένων του χρηματοπιστωτικού κλάδου από τον Economist της 14/9/13, είναι αποκαλυπτικός:

–          Τέσσερις κινεζικές τράπεζες είναι πλέον ανάμεσα στις 10 μεγαλύτερες βάσει ιδίων κεφαλαίων (και η 1η μεταξύ τους !), ενώ ασιατικές τράπεζες καταλαμβάνουν την μεγαλύτερη επέκταση στοιχείων ενεργητικού σε σχέση με τράπεζες άλλων ηπείρων.

–          Η διαδικασία των απορροφήσεων γιγάντωσε τις αμερικανικές τράπεζες σε βαθμό που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο !

–          Η επιβολή αυξημένων κεφαλαιακών προϋποθέσεων από τις αρχές (έρχονται και τα προβλεπόμενα από την Βασιλεία ΙΙΙ) οδήγησε αρχικά σε συρρίκνωση της αποδοτικότητας ιδίων κεφαλαίων για να αυξηθεί στη συνέχεια. Ευλόγως, αυξήθηκε παντού ο δείκτης συμμετοχής των ιδίων κεφαλαίων (tie-1) στο σύνολο του ενεργητικού.

–          Η προσπάθεια βελτίωσης της αποδοτικότητας οδήγησε σε περιστολή κόστους με κυριότερη τη εκτεταμένη διαδικασία απολύσεων προσωπικού, με εξαίρεση το Λονδίνο και το Χογκ-Κογκ καθώς η εκεί συνέχιση του φιλελεύθερου καθεστώτος οδήγησε σε μεταφορά συναφών δραστηριοτήτων από άλλες περιοχές.

Τελικά, είναι ασφαλέστερο ή όχι το χρηματοπιστωτικό σύστημα;  Ναι,  με το σκεπτικό ότι τα «μαξιλάρια του» (ίδια κεφάλαια) είναι περισσότερα σε σενάριο κρίσης που ωστόσο αδυνατίζει καθώς διανύουμε  (και θα διανύουμε επί μακρόν !) περίοδο deleverage.  Όχι, με το σκεπτικό ότι η κουλτούρα του δεν άλλαξε δραστικά (μη διαχωρισμός εμπορικής-επενδυτικής τραπεζικής, ισχυρό shadow-banking system, τεράστιο μέγεθος αγοράς παραγώγων OTC άρα με υπαρκτό κίνδυνο αθέτησης από τα συμβαλλόμενα μέρη κοκ ). Οι εποπτικές αρχές ωστόσο είναι σε αυξημένη εγρήγορση…