Μια βδομάδα μετά το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, η ματιά είναι πιο ψύχραιμη, ανεπηρέαστη από συναισθηματισμούς και ενθουσιασμούς.

Η Κεντροαριστερά εισέρχεται σε ένα ‘’θερμό’’ φθινόπωρο διαδικασιών, αλλά η κοινωνία φαίνεται να μην έχει πεισθεί ακόμα για τη δυνατότητα  επιτυχίας  του εγχειρήματος.

Αν θέλει πραγματικά η Κεντροαριστερά να διεκδικήσει και να κερδίσει ξανά το χώρο ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ, θα πρέπει να αποφασίσει αν ο βηματισμός της από εδώ και στο εξής  στοχεύει στο συναίσθημα του απογοητευμένου ΠΑΣΟΚου ή στην ιδέα που θα προσελκύσει τον απογοητευμένο και ταλαιπωρημένο από τις πολιτικές της Κυβέρνησης πολίτη.

Γιατί η εικόνα όλων μαζί των εκάστοτε Προέδρων του ΠΑΣΟΚ στο ΣΕΦ, σίγουρα συγκίνησε τον παραδοσιακό ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ,  όμως, άφησε αδιάφορο τον αναποφάσιστο ψηφοφόρο, που μπορεί κάποια στιγμή στη ζωή του να ψήφισε ΠΑΣΟΚ, όμως δε θα το κάνει ξανά εύκολα μόνο και μόνο για το ‘’Πάμε όλοι μαζί’’!

Όσοι λόγω της δουλειάς μας, κυρίως, κινούμαστε σε μαζικούς χώρους και ερχόμαστε σε επαφή  με μεγάλο τμήμα της κοινωνίας, ακούμε την αγωνία του κόσμου διατυπωμένη στη φράση «Συνεννοηθείτε επιτέλους μεταξύ σας, εκφράστε ενιαία πρόταση που θα μας βγάλει από την περιπέτεια που ζούμε, κι εμείς μαζί σας».

Η Κεντροαριστερά, λοιπόν, και ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, αντί να επιταχύνει τα βήματά της προς την ενοποίηση της Παράταξης-που είναι και το αίτημα της κοινωνίας-ώστε ένας πιθανός εκλογικός αιφνιδιασμός να τη βρει έτοιμη να ταράξει τα εκλογικά νερά, προτάσσει την εκλογή του επικεφαλής της,  χωρίς η ίδια να έχει συσταθεί σε ενιαίο φορέα.

Αν κάποιος έχει την εντύπωση ότι η κοινωνία έχει ανάγκη από έναν ακόμα αρχηγό και όχι από μια ρηξικέλευθη πρόταση που θα ξαναδώσει ελπίδα και προοπτική για το μέλλον της, τότε ίσως θα πρέπει να επανεξετάσει τη ματιά του στην πραγματικότητα .

Αναμφίβολα, αν θέλουμε η Δημοκρατική Παράταξη να διαδραματίσει  ξανά πρωταγωνιστικό ρόλο στην πολιτική ζωή του τόπου και να γίνει το άρμα της εξόδου από την κρίση, θα πρέπει να διατυπώσει σαφή θέση και πρόταση για τα σημαντικά προβλήματα της καθημερινότητας του πολίτη, γιατί εκεί φαίνεται πραγματικά η κρίση.

Πρόταση που θα εκφράζει την οικογένεια με τα άνεργα παιδιά, την επιχείρηση με τους μηδενικούς τζίρους ή ακόμα και το λουκέτο, τους γονείς που δεν μπορούν να στηρίξουν πλέον οικονομικά τα παιδιά τους στις σπουδές τους,  τη νοικοκυρά που δεν μπορεί πλέον να γεμίσει το καλάθι της, τους νέους επιστήμονες που αναγκάζονται να αφήσουν την πατρίδα τους για να ένα καλύτερο μέλλον , τον ελεύθερο επαγγελματία που αισθάνεται να τιμωρείται φορολογικά και εισφοροδοτικά από το Κράτος που ο ίδιος στηρίζει, τον αδικημένο πολίτη που δεν τολμά να απευθυνθεί στη δικαιοσύνη για να επιλύσει τις υποθέσεις του λόγω των χρόνων απονομής της, τον ασθενή που βλέπει την αξιοπρέπειά του να γίνεται βορά στις παλινωδίες και τους ερασιτεχνισμούς της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, κακοποιώντας με τις αποφάσεις της το ΕΣΥ, τον πολίτη που ταλαιπωρείται στις Δημόσιες Υπηρεσίες από υπαλλήλους που αρνούνται να αξιολογηθούν, τον μαθητή και την οικογένειά του που με άλλο εκπαιδευτικό σύστημα ξεκινάει τη σχολική χρονιά και με άλλο την τελειώνει…

Μια τέτοια ζωηρή πρόταση που θα δώσει καθαρές λύσεις, χωρίς να χαϊδέψει αυτιά , μια πρόταση που δε θα είναι απλά αρεστή και στην πράξη ανεφάρμοστη, μια πρόταση διατυπωμένη από πρόσωπα που δεν έχουν ταυτίσει την ύπαρξή τους με κυβερνητικούς θώκους, πρόσωπα που θα αποπνέουν φρεσκάδα, δυναμισμό, σιγουριά και εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, ΝΕΟΙ σε ιδέες και αντιλήψεις και όχι μόνο στην ηλικία, μια τέτοια πρόταση είναι ό,τι ακριβώς χρειάζεται η Δημοκρατική Παράταξη για να ξανακερδίσει τη θέση που της ανήκει.

Δε θέλουμε να είμαστε απλά και μόνο ελκυστικοί στον πολίτη, λέγοντας αυτά που θέλει να ακούσει. Θέλουμε να είμαστε πραγματικά χρήσιμοι και ωφέλιμοι για τον τόπο μας, χωρίς συνθήματα και τσιτάτα , αλλά με όραμα και ιδέες υλοποιήσιμες.

Η Κεντροαριστερά, λοιπόν, θα βρει σύντομα το βηματισμό της, όταν αφουγκρασθεί την κοινωνία και τις απαιτήσεις της και αντιληφθεί ότι οφείλει να ανασυγκροτηθεί για να τις υπηρετήσει.  Όταν θα πάψει να υπάρχει για να ικανοποιεί τις ηγετικές φιλοδοξίες των στελεχών της και το αίσθημα αυτοσυντήρησης όσων ταύτισαν την πορεία τους με αποφάσεις που τραυμάτισαν το χώρο και αλλοίωσαν το ιδεολογικό του στίγμα. Όταν θα υπερασπιστεί επιτέλους την προσφορά της Δημοκρατικής Παράταξης στον τόπο και θα αφήσει πίσω της τις εσωκομματικές αντιπαλότητες του παρελθόντος που την πλήγωσαν. Γιατί, μπορεί να έχουμε όλοι μνήμη, κανείς όμως δεν έχει το δικαίωμα να κρατά την  παράταξη καθηλωμένη στις μνήμες της και να μην της δίνει την ώθηση να δημιουργήσει το μέλλον της προς όφελος της Χώρας.     

Γι’ αυτή την Κεντροαριστερά έχουμε χρέος να δουλέψουμε, χωρίς εκπτώσεις, χωρίς στρογγυλοποιήσεις, χωρίς  ανακατευθύνσεις! 

Facebook Comments