Κάποιοι πρόσφυγες συχνά περιμένουν στην Ελλάδα για μήνες ή ακόμα και χρόνια. Στόχος τους είναι να πάνε στη Γερμανία και να βρουν την οικογένειά τους. Η γερμανική κυβέρνηση τραβάει όμως χειρόφρενο.

Μια τέτοια περίπτωση είναι η Φατιμά από τη Συρία. Μαθαίνει Γερμανικά στη Θεσσαλονίκη. Το μάθημα προσφέρει η ΜΚΟ «ΝΑΟΜΙ». Τα μάτια της λάμπουν από χαρά όταν οι δυο της δασκάλες της την επαινούν για την πρόοδο που έχει κάνει.

«Με λένε Φατιμά Αχμάτ. Είμαι από τη Συρία. Μένω στη Θεσσαλονίκη. Θα ήθελα να δω το γιό μου. Ίσως να μην είναι σωστά έτσι όπως τα λέω αλλά θα προσπαθήσω» λέει η ίδια χαρακτηριστικά.

Μεγάλη της επιθυμία είναι να πάει όσο το δυνατόν γρηγορότερα στη Φραγκφούρτη για να συναντήσει τον 14χρονο γιό της, ο οποίος κατάφερε μέσω της βαλκανικής οδού να βρεθεί γρηγορότερα στη Γερμανία. Η Φατιμά  έχει πέντε παιδιά και περιγράφει με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση στη Συρία. Μιλάει για τις βόμβες και τη βία και λέει πως εκεί δεν υπήρχε σχολείο για τα παιδιά της, ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και πως έπρεπε η οικογένεια να φύγει αλλιώς θα έπαιρναν το γιο της στο στρατό.

Η Φατιμά έχει το δικαίωμα της συνένωσης με την οικογένειά της ωστόσο η γερμανική κυβέρνηση αλλά και το αρμόδιο ελληνικό υπουργείο Εσωτερικών καθυστερούν τη διαδικασία. Μετά από ερώτηση του ARD, του πρώτου δημόσιου γερμανικού καναλιού στο γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών, υπάρχει μεγάλη μείωση των περιπτώσεων οικογενειακής επανένωσης.

Πολιτικές σκοπιμότητες οδηγούν στις καθυστερήσεις

Η Δωροθέα Βακάλη συντονίστρια του οικουμενικού εργαστηρίου ΝΑΟΜΙ και πρώην ιερέας στην Ευαγγελική Εκκλησία στη Θεσσαλονίκη λέει σχετικά:

«Η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα κράτος παραμονής προσφύγων και δεν υπάρχει κάποιο πρόγραμμα για αυτή την ουρά των μεταναστών, καμία προοπτική και λίγες πληροφορίες. Οι άνθρωποι εδώ δεν γνωρίζουν πότε θα μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Πότε θα μπορέσουν να ξαναβρούν την οικογένειά τους από την οποία ζουν χωριστά για μήνες ή και για χρόνια».

Η Φατιμά πάντως δεν κακολογεί τη Γερμανία για τη μεγάλη αναμονή. Θέλει απλά να δει το γιο της, ο οποίος και αυτός ζει εδώ και δυο χρόνια μακριά από την οικογένειά του και φιλοξενείται σε μια άλλη οικογένεια. Η Φατιμά λέει πως θα μπορούσε μόνο να κλαίει και με δυσκολία κρατάει τα δάκρυά της όταν ακούει το γιο της στο τηλέφωνο αλλά παραδέχεται πως θα πρέπει να φανεί δυνατή αλλιώς φοβάται πως δεν θα τα καταφέρει και θα χάσει την οικογένειά της.

Για τη Δωροθέα Βακάλη η κατάσταση αυτή είναι εξαιρετικά βασανιστική για τους πρόσφυγες και θεωρεί ντροπή για μια πλούσια χώρα όπως η Γερμανία να μην επισπεύδει τη διαδικασία και δηλώνει πως το θέμα δεν ανακινείται πριν από τις βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου με στόχο τον εφησυχασμό κάποιων ψηφοφόρων.

Facebook Comments