Εδώ οι αγορές εκεί οι αγορές, που είναι οι αγορές;
Η κυβέρνηση αποφάσισε χτες, σε μια καθαρά συμβολική κίνηση, να βγει στις αγορές
Η κυβέρνηση αποφάσισε χτες, σε μια καθαρά συμβολική κίνηση, να βγει στις αγορές
Η κυβέρνηση αποφάσισε χτες, σε μια καθαρά συμβολική κίνηση, να βγει στις αγορές. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που χαρακτήριζε «τοκογλύφους» τους ευρωπαίους, που μας δάνειζαν με 0.6% επιτόκιο, προσπαθεί να δανεισθεί περίπου 2 δις ευρώ με επιτόκιο που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα είναι 4,4%-4,5% επιτόκιο (μέχρι την στιγμή, που γράφονταν οι γραμμές αυτές, δεν είχε προσδιορισθεί το ακριβές ύψος του). Κι η ίδια κυβέρνηση, που σήμερα «πανηγυρίζει» για την έξοδο στις αγορές, ήταν ως αντιπολίτευση αυτή που επέκρινε την τότε κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, που το 2014 είχε εκδώσει το ομόλογο, το οποίο σήμερα αντικαθίσταται από το νέο πενταετές.
Πέραν των πολιτικών αυτών συλλογισμών, επί της ουσίας, η σημερινή έξοδος δεν έχει ουσιαστική σημασία. Πρόκειται για μια αντικατάσταση του ομολόγου Σαμαρά, που έληγε το 2019 με ένα νέο, που λήγει το 2022. Σημασία έχει μόνο το επιτόκιο. Κι όχι αυτό που θα πάρουν οι «συνήθεις ύποπτοι» σε τέτοιες περιπτώσεις συγκροτημένης εξόδου, όπως είναι οι ελληνικές εμπορικές τράπεζες και η Τράπεζα της Ελλάδας, που φυσιολογικά θα πάρουν μικρότερο επιτόκιο. Αλλά άλλοι ξένοι αγοραστές, για τους οποίους πιθανολογείται ότι θα πάρουν μεγαλύτερο του 5% επιτόκιο. Κι όσο το επιτόκιο του 10ετούς ελληνικού ομολόγου, δεν πέφτει κάτω του 5%, η έξοδος στις αγορές μόνον αποσπασματική κι ασύμφορη μπορεί να είναι. Επισημαίνεται ότι υπάρχουν έντονες τοποθετήσεις υπέρ και κατά της σημερινής εξόδου.
Υποστηρικτές της είναι δύο. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αλλά κι η γερμανική κυβέρνηση κι ο ΕΣΜ, που σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. Η κυβέρνηση Τσίπρα- Καμμένου είναι προφανές γιατί θέλει τώρα να κάνει αυτή την χειρονομία, καθώς είναι εγκλωβισμένη και στριμωγμένη στις αποκαλύψεις Βαρουφάκη – Λαφαζάνη για το ουσιαστικό πραξικόπημα που προετοιμαζόταν το 2015 και την κωμικοτραγική κατάσταση, που οδήγησε στη μεγαλύτερη καταστροφή από την αρχή της δοκιμασίας το 2010. Αλλά και στον πόλεμο της με τη Δικαιοσύνη, που στρέφεται πλέον εις βάρος της.
Η Γερμανία, και προσωπικά ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, επιδιώκουν την έξοδο στις αγορές για δικούς τους προεκλογικούς λόγους. Νομίζουν ότι με τον τρόπο αυτό θα πείσουν τους γερμανούς ψηφοφόρους για την ορθότητα των χειρισμών τους στο ελληνικό ζήτημα, για το ότι το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο κι ότι η ελληνική οικονομία επαναποκτά την εμπιστοσύνη των αγορών, κι άρα το κόστος της διάσωσης της δεν θα επιβαρύνει κι άλλο τον γερμανό φορολογούμενο πολίτη. Αυτό εκτιμάται ότι θα παίξει κάποιο ρόλο προεκλογικά υπέρ του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος, της καγκελαρίου Μέρκελ και του κ. Σόϊμπλε.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν πολλοί που αντιτίθενται στις αποσπασματικές αυτές εξόδους. Όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Τράπεζα της Ελλάδας, που θεωρούν ότι από την στιγμή που το χρέος, που δεν είναι βιώσιμο, δεν ελαφρυνθεί σημαντικά κι η ελληνική οικονομία δεν ανακάμψει εντυπωσιακά, τότε υπάρχει κίνδυνος ότι παρόμοιες με την σημερινή έξοδος στις αγορές, θα στραφεί μπούμπεραγνκ εις βάρος της Ελλάδας, καθώς δεν θα της επιτρέψει να βγαίνει σταθερά, συστηματικά και με χαμηλό επιτόκιο στις αγορές μετά την ολοκλήρωση του Τρίτου Μνημονίου τον Αύγουστο 2018. Οσο το χρέος θεωρείται από τους περισσότερους αναλυτές μη βιώσιμο (το ΔΝΤ επιμένει ότι είναι εξαιρετικά μη βιώσιμο), όσο οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις στην ελληνική οικονομία κι ιδίως στο κράτος δεν υλοποιούνται, όσο το φορολογικό σύστημα δεν εκσυγχρονίζεται κι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν πραγματοποιούνται, η εμπιστοσύνη στην Ελλάδα δεν θα επιστρέψει.
Κι αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να μην πέσει επαρκώς το επιτόκιο από τις διεθνείς αγορές, δηλαδή αρκετά κάτω του 5%. Με τόσο ψηλά επιτόκια είναι εντελώς ασύμφορο για την Ελλάδα να δανείζεται, όταν τώρα το μεσοσταθμικό επιτόκιο που δανείζεται από τον ΕΣΜ και τους Ευρωπαίου δεν ξεπερνά το 1%. Είναι λάθος προφανές να προσπαθείς να αντικαθιστάς χρέος με επιτόκιο 1% με νέος χρέος με επιτόκιο γύρω στο 5%. Είναι παρανοϊκό. Κι αυτό θα οδηγήσει είτε σε νέο Μνημόνιο είτε στην προσφυγή της Ελλάδας στην «σκληρή» προληπτική γραμμή στήριξης του ΕΣΜ, ισχυρίζονται οι αναλυτές, που παρακολουθούν στενά τα πράγματα. Συνεπώς, η κατάσταση είναι εξαιρετικά σύνθετη. Και φυσικά μόνον λόγος πανηγυρισμού δεν είναι η σημερινή έξοδος. Αντιθέτως…
Facebook Comments