“Η κυβέρνηση διαφαίνεται ότι εξετάζει επιτέλους την πιθανότητα να σταματήσει το σκάνδαλο των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, θέτοντας το σχετικό όριο στα 65. Έχω δεκάδες φορές ζητήσει να σταματήσουν οι πρόωρες συνταξιοδοτήσεις (ήδη από πριν την υπογραφή του μνημονίου[1], το 2010, ζήτησα να θεσμοθετηθεί το σχετικό όριο στα 66, κάτι που αν είχε συμβεί θα είχαμε προ πολλού μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εμπιστοσύνη κ.λπ. στην οικονομία).

Την παροτρύνω συνεπώς να προχωρήσει άμεσα στη σχετική πρωτοβουλία. Είμαι όμως υποχρεωμένος να επισημάνω ότι επιμένει στον αδιόρθωτο συντεχνιακό και φορομπηχτικό εαυτό της, όταν δηλώνει ταυτόχρονα ότι θα αυξήσει σημαντικά τον αριθμό των προσλήψεων στο δημόσιο (7-8.000 το 2014). Προσλήψεις πού για να τις πληρώσει θα επιβαρύνει με νέους φόρους μια κοινωνία που έχει φτάσει στα όρια της φορολογικής απόγνωσης και σε μαζική αδυναμία εκπλήρωσης των φορολογικών υποχρεώσεων, όπως ήδη συμβαίνει με τους φόρους ακινήτων.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση, ακόμα κι όταν το αδιέξοδο είναι προφανές, αδυνατεί να υιοθετήσει μια καθαρή πολιτική λιγότερων φόρων και μικρότερου κράτους. Πολιτική που η Δράση επιμένει με συνέπεια να προτείνει ως μόνη λύση για να γλυτώσουμε από την εξελισσόμενη οικονομική καταστροφή.”
________________________________________
[1] Στις 11/4/2010 είχα πει στην τελευταία Συνεδρίαση της ΚΕ της ΝΔ στην οποία συμμετείχα τα εξής:
“Η χώρα, προσωπικά το έχω πει δημόσια από τις 30 Νοεμβρίου πέρσι, βαδίζει προς οικονομική καταστροφή. Δεν μπορούμε μόνοι μας να την αποτρέψουμε. Μπορούμε όμως να βοηθήσουμε πραγματικά αν προτείνουμε προς την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα μια ευρύτερη πολιτική συμφωνία για τα δύσκολα μεγάλα θέματα, ορισμένα από τα οποία αργότερα μπορούν να πάρουν και μορφή συμπεφωνημένων διατάξεων στην επόμενη συνταγματική αναθεώρηση. Μια συμφωνία που θα διευκολύνει ουσιαστικά την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των ξένων επενδυτών στην Ελλάδα και των Ελλήνων πολιτών στο πολιτικό σύστημα. Σ’ αυτή θα μπορούσαν να περιληφθούν η συνταγματική κατοχύρωση ενός κανόνα για την ισοσκέλιση του προϋπολογισμού. Η άμεση -χωρίς εξαιρέσεις- θέσπιση γενικού ορίου συνταξιοδότησης για τους υγιείς στα 66 χρόνια. Δεκαετές μορατόριουμ στις προσλήψεις. Πρόβλεψη από τώρα για ριζική μείωση -όταν περάσει η οξεία φάση της κρίσης- της φορολογίας των επιχειρήσεων. Πλήρης απελευθέρωση του ωραρίου των μικρών καταστημάτων και ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων για όλους τους νεοπροσλαμβανόμενους.

Τα αναφέρω ενδεικτικά γιατί η ουσία είναι άλλη. Αν δεν αναλάβουμε το πολιτικό κόστος να συνεισφέρουμε στην επίλυση της κρίσης, για τη δημιουργία της οποίας και εμείς ευθυνόμαστε, θα παραμείνουμε μέρος του προβλήματος και δεν θα γίνουμε ποτέ μέρος της λύσης. Γιατί μην έχετε αμφιβολία. Το πρόβλημα ξεπερνά κατά τάξεις μεγέθους τη δύναμη ενός πολιτικού φορέα και τη συνήθη πολιτική και κομματική αντιπαράθεση. Χρειάζεται συστράτευση, πραγματικός και όχι ρητορικός ή κομματικός πατριωτισμός και προπαντός το θάρρος να αρχίσουμε όλοι στην ελληνική κοινωνία να αναζητούμε με αυστηρότητα ευθύνες πρώτα από τον εαυτό μας και κατόπιν να ψάχνουμε τις ευθύνες των υπολοίπων.”

Ομιλία στην ΚΕ της ΝΔ 11/4/2010, λίγο πριν την υπογραφή του μνημονίου. Μερικούς μήνες μετά με διέγραψαν.
 

Facebook Comments