Ο καπιταλισμός πέθανε, ζήτω η δεξιά!

Η ΝΔ είναι το κατεξοχήν δεξιό Ελληνικό κόμμα σωστά; Η δεξιά ιδεολογικά πιστεύει στον καπιταλισμό σωστά; Θεμελιώδες κύτταρο του καπιταλισμού είναι οι Ανώνυμες Εταιρείες, καλά ως εδώ;

Ναι, μιλώ για αυτούς τους επιχειρηματικούς σχηματισμούς στους οποίους κανείς μπορεί να ρισκάρει επενδύοντας συγκεκριμένο κεφάλαιο σε μια επιχειρηματική δραστηριότητα και οι οικονομικές ευθύνες του, αν κάτι πάει στραβά, να περιορίζονται στην απώλεια αυτού του κεφαλαίου και μόνο, σωστά; Αυτό δεν γράφουν όλα τα εγχειρίδια περί ανωνύμων εταιρειών (“…Stockholders are liable for the corporation’s debts only to the extent of their investments…”);

Κι όμως, στην Ελλάδα, αυτό πλέον ΔΕΝ ισχύει. Η κυβέρνηση του κου Σαμαρά, έχει μια… διαφορετική άποψη. Ο επιτυχημένος επιχειρηματίας της πίτσας, συνεπικουρούμενος από τον Υπ. Οικονομικών κο Στουρνάρα, διαπρεπή οικονομολόγο, με αξιοζήλευτη προϋπηρεσία σε υπό κρατικό έλεγχο τράπεζες, Πανεπιστημιακή καριέρα και ως πρόσφατα ηγέτη του ιδρύματος οικονομικών ερευνών, σκέφτηκαν μια πρωτότυπη, 100% ελληνική προσέγγιση. Θέτουν μετά από αυτήν δικαιωματικά υποψηφιότητα για το επόμενο νόμπελ οικονομίας.

Σύμφωνα με το άρθρο 50 του νόμου 4174/2013 που ψηφίστηκε το καλοκαίρι, εισάγεται η λεγόμενη «αλληλέγγυα ευθύνη». Στελέχη διοίκησης, αλλά και οι κατά καιρούς μέτοχοι από ποσοστό 5% και άνω, ευθύνονται προσωπικά και αλληλέγγυα για οφειλές μιας επιχείρησης προς την εφορία. Οι μέτοχοι ευθύνονται μέχρι το ύψος των κερδών που εισέπραξαν τα τελευταία έτη. Μπορεί δηλαδή η εφορία να ζητήσει ακόμα κι από έναν πρώην μέτοχο χρήματα που είχε εισπράξει πριν μερικά χρόνια. Αν αδυνατεί να πληρώσει, μπορεί να χάσει το σπίτι του ή και να πάει φυλακή, επειδή κάποτε είχε το 5% μιας εταιρείας και είχε λάβει μέρισμα. Προφανώς τα διανεμόμενα – φορολογημένα – κέρδη δεν θεωρούνται εισόδημα για την Ελληνική κυβέρνηση, αλλά άτυπο κρατικό αποθεματικό και οι μέτοχοι οφείλουν να έχουν τα παλαιότερα μερίσματα ανά πάσα στιγμή στη διάθεση του Υπουργείου Οικονομικών.

Θα πείτε ότι νομοθέτησαν για να στριμώξουν τα «λαμόγια». Όμως, αν υπάρχει δόλος σε μια οφειλή, η υπάρχουσα νομοθεσία είναι ήδη επαρκέστατη για να τον τιμωρήσει. Αρκεί βέβαια η κυβέρνηση να μην επεμβαίνει στη Δικαιοσύνη. Δυστυχώς, οι κατά καιρούς ελληνικές κυβερνήσεις προστατεύουν τα δικά τους παιδιά από την τσιμπίδα του νόμου ακόμα και σε περιπτώσεις καραμπινάτου δόλου. Ο δόλος όμως από το νόμο διώκεται.

Το χρέος, αντίθετα, προς την εφορία δεν ισοδυναμεί απαραίτητα με δόλο. Στο επιχειρείν τα πράγματα μπορεί κάποιες φορές να μην εξελιχθούν ρόδινα. Στην Ελλάδα όμως η επιχειρηματικότητα … διώκεται. Όποιος συμμετέχει σε επιχειρηματική προσπάθεια θεωρείται από το κράτος ένοχος μέχρι αποδείξεως του εναντίου.

Προφανώς ο νομοθέτης κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια. Οι κυβερνώντες θεωρούν ότι όλοι οι επιχειρηματίες θα είναι μάλλον περίπου σαν αυτούς που κάνουν «δουλειές» μαζί τους.

Κατά τα άλλα έχουμε κυβέρνηση… της δεξιάς και η ανάπτυξη… έρχεται.

Το περίεργο είναι ότι οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης το καταψήφισαν μαζικά! ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ΚΚΕ (ο μεγάλος πολιτικός επιχειρηματίας της χώρας) καταφανώς πιστεύουν στις αρχές του καπιταλισμού περισσότερο από ό,τι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ!