«Η κρίση ρευστότητας χρησιμοποιείται για να πιέσει τους Έλληνες να αρχίσουν πολύ γρήγορα συζητήσεις για την αξιολόγηση και να την ολοκληρώσουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα – χωρίς καν να περιμένουν το τέλος Απριλίου», δήλωσε στα τέλη  Φεβρουαρίου στο Reuters αξιωματούχος της ευρωζώνης.

Όπως είχε προσθέσει, οι Βρυξέλλες ελπίζουν ότι «η στενότητα της ρευστότητας θα πιέσει την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να συμφωνήσει μεταρρυθμιστικά σχέδια πιο γρήγορα από την προθεσμία έως τα τέλη Απριλίου που έχει οριστεί από τους πιστωτές, ανοίγοντας το δρόμο για την αποδέσμευση κεφαλαίων».

Επίδειξη… πυγμής των Ευρωπαίων ήταν και το πιο «φρέσκο» δημοσίευμα του πρακτορείου, βάσει του οποίου «η Ελλάδα μπορεί να αναγκαστεί να εισάγει εναλλακτικά μέσα πληρωμών, παράλληλα με το ευρώ, για ορισμένες εσωτερικές πληρωμές αν η συμφωνία μεταρρυθμίσεις-έναντι-μετρητών με τους πιστωτές δεν εξασφαλιστεί σύντομα». 

Στόχος (σχεδόν) επετεύχθη.

Τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας «χτυπούν κόκκινο».  Έστω και αν το ΥΠΟΙΚ σπεύδει να καθησυχάσει πως δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα πληρωμής των (εσωτερικών) υποχρεώσεων, ωστόσο ακούγονται… φωνές – εντός και εκτός της χώρας – που προειδοποιούν πως σε περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία, τα ταμειακά διαθέσιμα αρκούν μόνο για 10 ημέρες, με τον εφιάλτη των capital controls στον δρόμο με τις… αργίες του Πάσχα, να καραδοκεί.

Η θηλιά λοιπόν στον λαιμό μας, η οποία έχει στηθεί εδώ και δύο μήνες και κοντεύει να γίνει… τσόκερ (μαθαίνω μάλιστα πως τα τσόκερ… κολιέ κάνουν, φέτος, δυναμικό comeback στον κόσμο των αξεσουάρ), δημιουργήθηκε ακριβώς για αυτό. Για να έχουν την Ελλάδα «στο χέρι».

Καθόλου τυχαίο λοιπόν δεν είναι το γεγονός πως οι πιέσεις που ασκούνται από το «καλημέρα» της νέας κυβέρνησης και έχουν ενταθεί σε χρόνο… dt, είναι πολύ μεγαλύτερες και ασφυκτικές από εκείνες που ασκούνταν το 2012, όταν το Grexitείχε πρωτοακουστεί ως σενάριο για την Ελλάδα. 

Καθόλου τυχαία και η απροθυμία των Ευρωπαίων να παρέχουν ( μάλλον η προθυμία να μπλοκάρουν) όλες εκείνες τις διευκολύνσεις που παρείχαν και τα προηγούμενα χρόνια και που κυμαινόντουσαν από γενναία αύξηση της ρευστότητας έκτακτης ανάγκης μέσω του ELA, μέχρι την δυνατότητα χρησιμοποίησης των εντόκων από τις τράπεζες για άντληση ρευστότητας από την ΕΚΤ και την δυνατότητα έκδοσης εντόκων γραμματίων από την κυβέρνηση άνω του ορίου των 15 δισ. ευρώ. 

Με βάση τα ενέχυρα που διαθέτουν, οι τράπεζες τώρα μπορούν να αντλήσουν ρευστότητα μέσω ELA ρευστότητα της τάξεως των 71 περίπου δισ. ευρώ, ενώ τον Ιούνιο του 2012 είχαν αντλήσει ρευστότητα 145 δισ. ευρώ.

Διαβάζοντας πάντως την συνέντευξη που έδωσε πριν δύο μήνες ο Éric Toussaint στην Maud Bailly, το σημερινό αδιέξοδο μπορεί να βρει μία (τολμηρή ) διέξοδο. Και την έχουν «δει» ήδη ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάνης Βαρουφάκης…

Ο κ. Toussaint είχε πει: «Τα κράτη πρέπει να προβούν σε μονομερείς πράξεις κυριαρχίας:

1. πραγματοποιώντας έναν συνολικό λογιστικό έλεγχο του χρέους με ενεργή συμμετοχή των πολιτών, 

2. αναστέλλοντας την αποπληρωμή του χρέους, 

3. αρνούμενα να πληρώσουν το παράνομο ή έκνομο μέρος του χρέους,

4. επιβάλλοντας μια μείωση του υπολοίπου. Η μείωση του υπολοίπου αυτού που απομένει μετά την ακύρωση του παράνομου ή έκνομου χρέους  μπορεί να συγγενεύει με μια αναδιάρθρωση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε από μόνη της να αποτελέσει μια επαρκή απάντηση.

Χωρίς πρότερη αναστολή πληρωμών, χωρίς λογιστικό έλεγχο και δημοσιοποίηση των συμπερασμάτων του, οι πιστωτές βρίσκονται σε θέση ισχύος. 

Και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να υποτιμάται η ικανότητα χειραγώγησης που τους διακρίνει και που μπορεί να οδηγήσει τις κυβερνήσεις σε απαράδεκτους συμβιβασμούς. 

Αυτό που μπορεί πραγματικά να ανατρέψει το συσχετισμό δυνάμεων με τους πιστωτές είναι η αναστολή πληρωμών του χρέους ως μονομερής πράξη κυριαρχίας. 

Επιπλέον, μια τέτοια αναστολή αναγκάζει τους πιστωτές να βγάλουν τη μάσκα, να αποκαλυφθούν. 

Επομένως, μόνο ανατρέποντας αυτόν το συσχετισμό δυνάμεων τα κράτη δημιουργούν τις απαραίτητες συνθήκες για να επιβάλουν μέτρα τα οποία θεμελιώνουν τη νομιμότητά τους τόσο στο διεθνές όσο και στο εθνικό δίκαιο.

Στην περίπτωση των πιστωτών της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ιρλανδίας και της Κύπρου, ο βασικός πιστωτής, που είναι η Τρόικα, θα αναγκαστεί να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».

Η ελληνική κυβέρνηση έχει μιλήσει για στάση πληρωμών προς ΔΝΤ. Και μετά το πήρε πίσω. Και μετά ξαναμίλησε. Και μετά το διέψευσε. Και τώρα το ξαναείπε…

Το μόνο σίγουρο είναι πως στις 9 Απριλίου (ημέρα αποπληρωμής της δόσης των 460 εκατ. ευρώ προς το ΔΝΤ και επίσης… Μεγάλη Πέμπτη, όπου και γιορτάζεται το όνομα «Αλήθεια»), οι μάσκες θα πέσουν. Το… ποια πλευρά θα τις βγάλει, είναι το ζήτημα.

Facebook Comments