Υπερφορολόγηση ως μέσο για τη δημοσιονομική σταθεροποίηση

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνειδητά επέλεξε την υπερφορολόγηση ως μέσο για τη δημοσιονομική σταθεροποίηση αφήνοντας ανέγγιχτο το κομματικό κράτος. Με τον τρόπο αυτό επανέλαβε τα λάθη του πρώτου μνημονίου όταν στο μίγμα της δημοσιονομικής πολιτικής της κυβέρνησης Παπανδρέου κυριαρχούσε η αύξηση των φόρων σε μία αναλογία 70% με 30% σε σχέση με την περικοπή των δαπανών.

Η κυβέρνηση Σαμαρά ανέτρεψε αυτή την αναλογία δίνοντας προτεραιότητα στη μείωση της κρατικής σπατάλης, για αυτό και είχε εντυπωσιακότερα αποτελέσματα σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Στα 2,5 χρόνια του κ. Τσίπρα οι φόροι έγιναν σήμα κατατεθέν της πολιτικής του. Μόνο που με αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να υπάρξουν βιώσιμες συνθήκες για τη δημοσιονομική εξυγίανση.

Ή  δη ένας στους τρεις φορολογούμενους δεν κατάφερε να πληρώσει την πρώτη δόση του φόρου εισοδήματος ενώ έρχεται ο ΕΝΦΙΑ και οι φορολογικές υποχρεώσεις θα ενταθούν μέχρι το τέλος του έτους.

Πολίτες και νοικοκυριά έχουν εξαντληθεί από την υπερφορολόγηση με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν δυνατότητες αποταμίευσης, που αποτελούν τον κινητήριο μοχλό για επενδύσεις και ανάπτυξη, αλλά και η οικονομία να μην ξεφεύγει από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης.

Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει άλλα σχέδια. Οπως ήδη αποκάλυψε ο «Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής», δέκα νέα δημοσιονομικά μέτρα, που έχουν ήδη ψηφισθεί, θα τεθούν σε ισχύ από την 1.1.2018 αυξάνοντας τη φορολογική πίεση στην πραγματική οικονομία.

Σημαντικότερα από αυτά είναι η κατάργηση της έκπτωσης 1,5% στην παρακράτηση του φόρου εισοδήματος, που σημαίνει ανάλογη μείωση μισθών και συντάξεων, η εκμηδένιση των φοροαπαλλαγών για ιατρικές δαπάνες και η αύξηση του ΦΠΑ στη νησιωτική Ελλάδα.

Την ίδια ώρα το κράτος διογκώνεται, χιλιάδες μετακλητοί και φίλοι του συστήματος διορίζονται ή μονιμοποιούνται, τα ελλείμματα στις ΔΕΚΟ φουντώνουν και γενικώς στο μέτωπο των δαπανών επικρατεί μία κατάσταση που παραπέμπει σε προμνημονιακές εποχές. Το φορολογικό βάρος διαρκώς αυξάνεται για τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το κομματικό κράτος. Πρόκειται για επιλογή δημοσιονομικής αυτοκτονίας που θα αναζωπυρώσει την κρίση και θα μονιμοποιήσει τη λιτότητα στην Ελλάδα.