Προς έναν νέο μεγάλο συνασπισμό;

Όπως σχολίασε σε συνέντευξή του στη Γερμανική Ραδιοφωνία Deutschlandfunk ο πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός Γενς Χάκε: «Ίσως η χώρα να παραβολεύτηκε με τον μεγάλο συνασπισμό. Αυτό που τη δεκαετία του 1960 θεωρούνταν κατάσταση έκτακτης ανάγκης, όταν υπήρχε παράλληλα και μια πραγματικά αποτελεσματική εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση, έχει εξελιχθεί πλέον σε μια συναινετική πραγματικότητα. Τα οκτώ από τα τελευταία δώδεκα χρόνια κυβέρνησε ο μεγάλος συνασπισμός και γι΄ αυτό είναι φυσικά δύσκολο για τους Σοσιαλδημοκράτες να παρουσιάσουν μια πραγματική εναλλακτική επιλογή, διότι κατά το μεγαλύτερο διάστημα το SPD ήταν συνυπεύθυνο, συνυπογράφοντας την ακολουθούμενη πολιτική».

Ο Σουλτς δεν είναι Μακρόν

Η εκλογή του Μάρτιν Σουλτς στην προεδρία των Σοσιαλδημοκρατών είχε προκαλέσει μεγάλη ευφορία, εκτοξεύοντας καταρχάς στα ύψη τα ποσοστά του κόμματος στις δημοσκοπήσεις.

«(…) Η ιδέα να κατεβάσει το SPD έναν υποψήφιο ο οποίος δεν ταυτίζεται με την κυβέρνηση ήταν καλή, ωστόσο ο Μάρτιν Σουλτς δεν είναι ο χαρισματικός ηγέτης που είδαμε στη Γαλλία με τον Μακρόν ή σε άλλες χώρες. Είναι λίγο λυπηρό το ότι ενώ πραγματικά προσπαθούν, δεν καταφέρνουν να πείσουν. Την ίδια ώρα προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σε μια εποχή όπου υπάρχουν αρκετά προβλήματα, οι πολίτες αρέσκονται με το παυσίπονο που τους προσφέρει η καγκελάριος».

Πέρα από τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως το συριακό, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ του Τραμπ και το βορειοκορεατικό που όμως σπανίως κρίνουν τις ομοσπονδιακές εκλογές, και στο εσωτερικό τα μέτωπα είναι πολλά και μεγάλα: η απασχόληση, το μέλλον των συντάξεων, η ενσωμάτωση των προσφύγων και μεταναστών, η ψηφιοποίηση και πολλά άλλα ζητήματα που όμως δεν απασχολούν πολίτες και κυρίως πολιτικούς στο βαθμό που θα έπρεπε.

Ο πολίτης επαναπαύεται

Ο πολιτικός επιστήμονας εκτιμά ότι ενδεχομένως η κατάσταση αυτή να οδηγήσει στην ενίσχυση των μικρότερων κομμάτων και στην αποδυνάμωση των δυο νυν κυβερνητικών εταίρων. Αυτό με τη σειρά του θα οδηγούσε πιθανότατα στη συνέχιση του μεγάλου συνασπισμού, όπως λέει. «Ως παρατηρητής θεωρώ το σενάριο αυτό ιδιαίτερα αρνητικό, αν όχι καταστροφικό», σχολιάζει ο Γενς Χάκε:

«Αν συνεχίσουμε να βιώνουμε αυτή την τόσο ήρεμη πολιτική, όπου ο πολίτης έχει επαναπαυτεί σε μια παθητική καταναλωτική συμπεριφορά, όπου δεν θέλει να αλλάξει τίποτα και δεν μπορεί καν να φανταστεί το μέλλον του διαφορετικά, όπου δεν θέλει να λύνει προβλήματα και δεν ενδιαφέρεται για πολιτικές λύσεις, τότε δεν αποκλείεται να έχουμε πισωγυρίσματα».