«Κάθε μονοπάτι που στενεύει τις μελλοντικές πιθανότητες μπορεί να γίνει θανάσιμη παγίδα», Frank Herbert, 1920-1986, Αμερικανός συγγραφέας…

Η ελληνική κυβέρνηση έχει πέσει σε μία παγίδα από την οποία δεν θα μπορέσει να βγει μόνη της, χωρίς ένα χέρι (επίσημης οικονομικής) βοηθείας.

Με πολύ απλά λόγια, ιδού γιατί η Ελλάδα θα πληρώσει όλες τις υποχρεώσεις της προς το ΔΝΤ μέχρι και τον Μάιο, χωρίς να λάβει κάποια εκταμίευση δόσης ή υπο-δόσης των δανείων, και ιδού γιατί το τρίτο πακέτο και το νέο μνημόνιο αποτελούν μονόδρομο.

Πρώτον, είναι πλέον – και επίσημα – σαφές, ότι η δόση προς το ΔΝΤ την Μεγάλη Πέμπτη θα πληρωθεί κανονικά. Το δήλωσε ο Γιάνης Βαρουφάκης στην Κριστίν Λαγκάρντ, το επιβεβαίωσε το ΔΝΤ και το δήλωσε και ο Δημήτρης Μάρδας ( «οι υποχρεώσεις μας απέναντι στο ΔΝΤ θα πληρωθούν κανονικά και τα χρήματα γι αυτό έχουν δεσμευτεί από το τέλος της προηγούμενης εβδομάδας»).

Δεύτερον, είναι βέβαιο πως θα πληρωθεί και η επόμενη δόση προς το ΔΝΤ ύψους 763 εκατ. ευρώ, στις 12 Μαΐου, όπως και στις  5 Ιουνίου ( 305 εκατ. ευρώ) και στις  12 Ιουνίου ( 344 εκατ. ευρώ) και στις 16 Ιουνίου( 573 εκατ. ευρώ) και στις 19 Ιουνίου (344 εκατ. ευρώ).

Σε ότι αφορά τις ενδιάμεσες λήξεις εντόκων, οι λύσεις που έχουν δρομολογηθεί είναι να μπει μέρος τους στην διαδικασία του roll over και να ανανεωθούν, και το κομμάτι που κατέχουν οι ξένοι επενδυτές και δεν θα ανανεωθεί,  θα καλυφθεί από τα αποθεματικά δημόσιων οργανισμών και δήμων.

Τρίτον. Γιατί είναι βέβαιο ότι θα πληρωθεί το ΔΝΤ και τώρα και το επόμενο διάστημα έως την λήξης της τετράμηνης παράτασης; 

Γιατί, βάσει της συμφωνίας μεταξύ του EFSF και της Ελλάδας, η ενημέρωση για ληξιπρόθεσμη οφειλή στο ΔΝΤ συνιστά περίπτωση αθέτησης πληρωμών και για τα δάνεια του EFSF. Ο EFSF μπορεί αν θέλει να ακυρώσει μέρος της συμφωνίας ή και το σύνολό της ή ακόμα και να ζητήσει άμεση αποπληρωμή μέρους ή και του συνόλου των οφειλομένων (όλο δηλαδή το δάνειο που έχει χορηγήσει ο  ΕFSF στην Ελλάδα). 

Για αυτόν τον λόγο η ελληνική κυβέρνηση δεν πρόκειται να προχωρήσει σε καμία στάση πληρωμών προς το ΔΝΤ, ειδικά καθώς οι πληρωμές το επόμενο διάστημα είναι σχετικά διαχειρίσιμες ( με το… στέγνωμα των αποθεματικών των δημόσιων οργανισμών). Βέβαια ο EFSF δύσκολα θα αποφασίσει κάτι τέτοιο, γι αυτό και είναι πολύ προσεκτικά διατυπωμένο στην συμφωνία πως «δεν υποχρεούται να λάβει τέτοια δράση», πράγμα πως ουσιαστικά σημαίνει πως  εάν φτάσουν α πράγματα στο… αμήν, τότε η απόφαση για την Ελλάδα θα είναι πολιτική απόφαση και όχι απόφαση του EFSF.

Το μεγάλο ερωτηματικό έρχεται μετά τον Ιούνιο, όπως έχουμε τονίσει πολλές φορές από αυτήν εδώ τη στήλη. Στις 13 Ιουλίου η Ελλάδα πρέπει να καταβάλει νέα δόση στο ΔΝΤ, ύψους 458 εκατ. ευρώ, στις 20 Ιουλίου λήγει το ελληνικό ομόλογο των 3,5 δισ. ευρώ που διακρατείται από την ΕΚΤ και στις 20 Αυγούστου λήγει επίσης ομόλογο που έχει η ΕΚΤ ύψους  3,2 δισ. ευρώ.

Τότε είναι που η ελληνική κυβέρνηση θα χρειαστεί πραγματικά πολλά χρήματα τα οποία δεν θα μπορεί να τα καλύψει από μόνη της. 

Αυτό φυσικά το γνωρίζουν οι δανειστές. 

Για αυτό και δεν πρόκειται μέχρι τότε να απελευθερώσουν κανένα μέρος καμίας δόσης, έτσι ώστε να φτάσουν στο σημείο να συμφωνηθεί ένα τρίτο πακέτο (και μνημόνιο) με την Ελλάδα.

Το ΔΝΤ έχει κάνει άλλωστε περισσότερο από σαφές, πως για να αποδεσμευθεί δόση προς την Ελλάδα, πρέπει να τηρηθούν συγκεκριμένες διαδικασίες που προβλέπει το καταστατικό του: αξιολόγηση,  έκθεση βιωσιμότητας του χρέους και πιστοποίηση της κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών της χώρας για τους επόμενους 12 μήνες. Η σκληρή και άκαμπτη αυτή στάση του ΔΝΤ, δεν πρόκειται να αλλάξει.

Ενώ η ελληνική κυβέρνηση προσπαθούσε να… ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στους θεσμούς, παγιδεύτηκε σε έναν προδιαγεγραμμένο… μονόδρομο. 

Η τετράμηνη παράταση που «κέρδισε» δεν είναι τίποτε άλλο από μία μηχανή υποστήριξης στην εντατική, της οποίας την πρίζα ελέγχουν οι θεσμοί, μέχρι να ξεκινήσει η ουσιαστική διαπραγμάτευση το καλοκαίρι.

Facebook Comments