Η Μεγάλη μάχη του Κέντρου

Στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν γίνουν, θα υπάρξει ένας φοβερός συνωστισμός στο Κέντρο του πολιτικού φάσματος και αυτό θα γίνει για πρώτη φορά στα πολιτικά χρονικά της μεταπολίτευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από τις δυνάμεις της Αριστεράς που συνέβαλαν στη διαμόρφωσή του, θα διεκδικήσει την αποφυγή της εκλογικής καταστροφής του παίζοντας το χαρτί της Κεντροαριστεράς που είναι το μόνο πιθανό να συγκρατήσει την μαζική έξοδο των μετακλητών ψηφοφόρων του προς το Κέντρο. Θα κινηθεί δηλαδή και αυτός μαζί με τους δανεικούς του ψηφοφόρους προς το Κέντρο. Θα προσέχει όμως και τα αριστερά του νώτα από τις επιθέσεις του ΚΚΕ και των ακροαριστερών με κινήσεις τύπου άρνησης εγκλημάτων στην Σοβιετική Ένωση του Στάλιν και υποστήριξης του Μαδούρο.

Στην πορεία αυτή θα συναντηθεί με την ΔΗΣΥ η οποία αναγκαστικά θα πρέπει να κάνει την κίνηση πρός τα Αριστερά προκειμένου να πετύχει να είναι η πρώτη στην υποδοχή των ψηφοφόρων που θα εγκαταλείπουν τον ΣΥΡΙΖΑ φοβούμενη τυχόν άλλα αναχώματα που φαίνεται να προκύπτουν.

Όμως και η ΝΔ, όπως πιστοποιεί η ίδια η ταυτότητα του αρχηγού της, θα κινηθεί από τα δεξιά στασίδια προς το Κέντρο, ελπίζοντας να προσεγγίσει και να προσελκύσει τους ψηφοφόρους που στο χώρο αυτό κινούνται συνήθως χωρίς πυξίδα, ακουμπούν την ψήφο τους πότε λίγο αριστερά πότε λίγο δεξιά και πολλές φορές η ψήφος τους είναι η κρίσιμη νικητήρια ψήφος. Η ΝΔ έχει κάθε λόγο να την διεκδικήσει.

Και βεβαίως εκεί στο Κέντρο θα παίξουν και άλλες πολλές μικρότερες δυνάμεις και προσωπικότητες που είτε σήμερα έχουν Κοινοβουλευτική εκπροσώπηση είτε όχι. ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, η ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ και νέα σχήματα όπως η ΩΡΑ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ κ.α.

Αυτός ο συνωστισμός περί το Κέντρο, θα φέρει ένα φοβερό ανταγωνισμό αφού όλοι θα προσπαθούν να εξασφαλίσουν την συμπάθεια του Κεντρώου και μετακινούμενου ψηφοφόρου.

 Όπως πάντα συμβαίνει σε μια ανταγωνιστική και συγκεντρωμένη «αγορά», όπου όλοι ερίζουν για την προτίμηση του μέσου καταναλωτή, πολύ πιθανό θεωρώ να συμβούν τα εξής:

Τα «μεγάλα» μαγαζιά (ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ) θα επιδοθούν σε ένα σκληρό αγώνα μεριδίου αγοράς προχωρώντας σε θεαματικές εκπτώσεις και μεγάλες προσφορές. Η εξουσία παίζεται εδώ και προέχει να κατακτήσουν μερίδιο κι ας το πληρώσουν ακριβά. Και ακριβά εδώ σημαίνει στρογγύλεμα θέσεων, υποσχέσεις για παροχές, απόκρυψη της πλήρους αλήθειας για την κατάσταση της χώρας και την ανάγκη λήψης μέτρων, γυάλισμα της ατζέντας της επόμενης μέρας ώστε να μην φοβηθεί ο ψηφοφόρος. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ θα ερίζει ότι πέτυχε την ανάπτυξη και τώρα πια ο δρόμος είναι στρωμένος με τα δικά του ροδοπέταλα, η δε ΝΔ θα βλέπει παντού καταστροφή από την οποία μόνο η ίδια θα μπορεί να μας γλυτώσει.

Η ΔΗΣΥ θα σταθεί κάπου ανάμεσα στα αντιμαχόμενα πυρά και θα παίξει το χαρτί: ούτε ο ένας ούτε ο άλλος. Θα δανειστεί και από τις δύο πλευρές, θα φτιάξει ένα αχταρμά με υλικά από σοσιαλισμό και κοινωνική ευαισθησία ανακατεμένα με αρχές φιλελεύθερης οικονομίας και λειτουργίας των αγορών και θα πολιτευτεί ομνύοντας πίστη στην ιερότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, οικειοποιούμενη ό,τι καλό έκανε και προσπερνώντας τις μεγάλες του αστοχίες από τις οποίες ξεκίνησε η ξέφρενη πορεία στην εκτροπή της χώρας από την κανονικότητα. Τα ιερά τέρατα-φαντάσματα από το παρελθόν έχουν αρχίσει να ανοίγουν τα ντουλάπια τους και δοκιμάζουν παλιά ζιβάγκο και γραβάτες.

Οι νέες δυνάμεις περί το Κέντρο, οι μικροί, έχουν μόνο μια επιλογή. Να συγχωνευτούν και μαζί να διεκδικήσουν το χαρτί του 3% που θα τους επιτρέψει να έχουν παρουσία την επόμενη ημέρα και στη Βουλή και πιθανόν στην Κυβέρνηση. Ώρα Αποφάσεων, ΠΟΤΑΜΙ και προσωπικότητες μεμονωμένες, υπό κάποιες βασικές προϋποθέσεις, μπορεί να είναι και οι μόνοι κερδισμένοι από τη σκληρή μάχη στο Κέντρο. Η πιο βασική προυπόθεση είναι να ενωθούν σε ένα σχήμα και υπό μια ηγετική προσωπικότητα που θα εμπνεύσει εμπιστοσύνη στον ψηφοφόρο. Το μεγάλο στοίχημα για αυτές τις δυνάμεις θα είναι να πείσουν ότι έχουν ιδιοκτησία μιας απόλυτα μεταρρυθμιστικής ατζέντας που ένα τμήμα των ψηφοφόρων του χώρου θα προτιμήσουν. Ξεκινούν από μια θέση που δεν έχουν τίποτα να χάσουν και αυτό τους δίνει πλεονέκτημα ουσίας απέναντι στους μεγάλους αντιπάλους που θα τα παίξουν όλα για όλα. Μπορούν να κερδίσουν ένα niche της αγοράς, αν διαφοροποιήσουν το προιόν τους και το πλασάρουν έξυπνα. Τα δικά τους προβλήματα θα είναι κατ´ αρχή να συμβιβάσουν προσωπικές φιλοδοξίες και τακτικές που μέχρι σήμερα έχουν κοστίσει ακριβά στο χώρο του Μεταρρυθμιστικού Κέντρου και μετά να εξηγήσουν γιατί αξίζει να τους εμπιστευτεί ο ψηφοφόρος, αφού και αυτοί έχουν κατά καιρούς περάσει και υπηρετήσει την πολιτική από θέσεις ευθύνης. Το σίγουρο πάντως είναι ότι μαζί έχουν ελπίδες, χωριστά είναι κατεστραμμένοι.

Υπάρχουν και οι γραφικοί του χώρου, μάλλον σε συνθήκες τέτοιας πόλωσης δεν θα έχουν την τύχη να ξαναυπάρξουν γραφικοί. Ή θα εξαϋλωθούν πολιτικά ή θα εξαργυρώσουν την όποια ελάχιστη δύναμη τους απομένει στα ψηφοδέλτια των μεγάλων κομμάτων.

Η αρένα θα ανοίξει πολύ σύντομα στο χώρο του Κέντρου, τα λιοντάρια θα πάρουν θέση και αναπόφευκτα θα υπάρξει και αίμα. Ακόμα κι αν οι εκλογές γίνουν σε 2 χρόνια από τώρα, οι σχηματισμοί, οι στρατηγικές, τα προγράμματα και οι επικοινωνιακές τακτικές πρέπει να οργανωθούν για να αντέξουν στον Μαραθώνιο αυτό δρόμο της άλωσης του Κέντρου.

Πιστεύω ότι θα έχει πολύ ενδιαφέρον. Ίσως για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό η πολιτική θα δανειστεί όρους και κανόνες από την αγορά. Το marketing θα βρεθεί στο επίκεντρο όλων με βασικό στόχο να αποφευχθούν τα μεγάλα λάθη και να αξιοποιηθούν τα λάθη του αντιπάλου. Η αγορά δείχνει ότι σε τέτοιες μάχες δεν υπάρχει πάντα ένας καθαρός νικητής. Το ανακάτεμα της τράπουλας είναι τόσο μεγάλο που αλλάζουν οι ίδιες οι δυναμικές του παιχνιδιού, οπότε νικητές μπορούν να είναι ακόμα και όλοι. Το σίγουρο είναι μόνο το γεγονός ότι η  αγορά δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια.