Kate Smith, Βρετανίδα πρέσβης στην Ελλάδα για Κουφοντίνα: “Αποκαρδιωτικό να βλέπεις έναν αμετανόητο κατάδικο να ξαναβγαίνει”.

Αυτή η φράση συνοψίζει όλη την κατάσταση για τις άδειες που λαμβάνει ο καταδικασμένος τρομοκράτης, πρακτικά ο χειρότερος serial killer στην ιστορία του Ελληνικού Κράτους.  Φυσικά η πρέσβης διανθίζει το twitter της με διπλωματική αβρότητα για «τον σεβασμό στην Ελληνική δικαιοσύνη» αλλά συνεχίζει αναφέροντας δηκτικά ότι «η μνήμη των θυμάτων της τρομοκρατίας προσβάλλεται βάναυσα».  Και μήπως δεν έχει δίκιο;

Ο Κουφοντίνας έλαβε λοιπόν διήμερη άδεια, μόλις δύο μήνες από την λήψη της τελευταίας. Και ας είναι καταδικασμένος σε 11 φορές ισόβια λόγω των ειδεχθών εγκλημάτων του. 

Πρώτα από όλα φαίνεται ότι ο Σωφρονιστικός κώδικας του 2017 δεν πολυπαίρνει στα σοβαρά τις περιπτώσεις παραβίασης της άδειας:

Σύμφωνα με το άρθρο 52,  κρατούμενος που δεν επιστρέφει στο κατάστημα κράτησης μετά τη λήξη ή ανάκληση χορηγηθείσης αδείας, χωρίς να έχει προβεί σε έγκαιρη και ακριβή ενημέρωση και παραδεκτή δικαιολόγηση προς την υπηρεσία του καταστήματος, παραπέμπεται στο Συμβούλιο αδειών και πειθαρχικού ελέγχου και δεν επιτρέπεται να λάβει νέα άδεια πριν από την πάροδο ενός έως δύο ετών από τη σύλληψή του.

Δηλαδή αν ο (όποιος) Κουφοντίνας αποφασίσει «να την κοπανήσει» και μετά από κάνα μήνα με την κινητοποίηση Γης και Ουρανού συλληφθεί, το Συμβούλιο θα τον τιμωρήσει μη δεχόμενο άδειές του για τα επόμενα ένα έως δύο έτη (δηλαδή ένα έτος).  Τι λέτε, για ένα ισοβίτη αξίζει το ρίσκο; Το συνυπολόγισε αυτό ο νομοθέτης;

Περαιτέρω το άρθρο 53 εξηγεί ότι σε περίπτωση έκτισης ποινής ισόβιας κάθειρξης οι τακτικές άδειες χορηγούνται εφόσον:

  • Η κράτηση έχει διαρκέσει τουλάχιστον οκτώ έτη (ο Κουφαντινας τα έχει εκτίσει)
  • Εκτιμάται ότι δεν υπάρχει κίνδυνος τελέσεως, κατά τη διάρκεια της άδειας, νέων εγκλημάτων
  • Συντρέχουν λόγοι που δικαιολογούν την προσδοκία ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής και ότι ο κρατούμενος δεν θα χρησιμοποιήσει την άδειά του για λόγους διαφορετικούς από αυτούς για τους οποίους θα του χορηγηθεί.

Για να διαπιστωθεί αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις των άνω προτάσεων συνεκτιμώνται ιδίως:

  • η προσωπικότητα του κατάδικου και η εν γένει συμπεριφορά του κατά τη διάρκεια της κράτησης, και κατά τη διάρκεια των αδειών που ενδεχομένως του έχουν ήδη χορηγηθεί (Σχόλιο: αμετανόητος ιδεολογικά τρομοκράτης)
     
  • η ωφέλεια που μπορεί να έχει για την προσωπικότητα του καταδίκου και τη μελλοντική του εξέλιξη η λήψη μέτρων για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας (Σχόλιο: δεν έχει μελλοντική εξέλιξη, ισόβια εκτίει, εκτός αν έχουν στο νου τους να τον αποφυλακίσουν κάποια στιγμή).
     
  • η ύπαρξη μιας ή περισσότερων προηγούμενων καταδικαστικών αποφάσεων για έγκλημα βίας ή έγκλημα κατά της γενετήσιας ελευθερίας και οικονομικής εκμετάλλευσης της γενετήσιας ζωής, όταν η ποινή που έχει επιβληθεί και εκτίεται για ομοειδές έγκλημα είναι ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον δεκαπέντε ετών (Σχόλιο: 11 φορές ισόβια συν 25 έτη, δηλαδή πόσο πιο βαριά ποινή να επιβληθεί για να κατανοήσουμε την επικινδυνότητα και την ροπή προς τα εγκλήματα κατά της γενετήσιας ζωής).

Στη συνέχεια αναφέρει ο κώδικας ότι η χορήγηση αδειών δεν εξαρτάται από το υπόλοιπο της ποινής ή από τις πολιτικές, ιδεολογικές, φιλοσοφικές, κοινωνικές και άλλες αντιλήψεις των κρατουμένων.

Άρα το Συμβούλιο συνεκτίμησε ότι δεν υπάρχει κίνδυνος φυγής ή τέλεσης νέων αδικημάτων. Μάλιστα… 

Και συνεκτίμησε την (αμετανόητη) προσωπικότητά του ισοβίτη. Μάλιστα… 

Υποθέτω συνεκτίμησε και την ποινή ισόβιας κάθειρξης για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ζωής, όπως και την ωφέλεια για τη σταδιακή επάνοδό του σε καθεστώς πλήρους ελευθερίας σε κάποιον που εκτίει 11 φορές ισόβια. Μάλιστα…

Γιατί εμένα μου φαίνεται σαν ένα Συμβούλιο που τελεί υπό καθεστώς φόβου;  Όμηρος ενός συστήματος που δεν προστατεύει τους λειτουργούς του.

Άλλο πράγμα λοιπόν η επιείκεια και άλλο η αφέλεια.  Όλοι φανταζόμαστε ότι η απόδραση του ισοβίτη τρομοκράτη είναι στα σκαριά στην τέταρτη ή πέμπτη άδεια, ή όποτε αυτός και οι συνεργοί του κρίνουν κατάλληλο.

Κάτι που όλοι ξέρουμε ότι επίκειται είναι προκλητικό να το αφήνουμε να εκτυλιχθεί και εξευτελιστικό για τις διεθνείς μας σχέσεις, την εμπιστοσύνη των πολιτών στους θεσμούς και το φρόνημα της Αστυνομίας.  Ακόμη και με τον υπάρχοντα σωφρονιστικό κώδικα η χορήγηση άδειας μπορούσε να αποτραπεί.

Αλλά μια κοινωνία που δεν θέτει προτεραιότητες θα τις βρει μπροστά της.  Ο κώδικας σε αυτό το σημείο χρειάζεται προσαρμογή και θέσπιση ορθών  προτεραιοτήτων.  Ειδεχθείς και αμετανόητοι εγκληματίες παραμένουν όχι μόνο επικίνδυνοι για την κοινωνία αλλά και η αφελής συμπεριφορά του Κράτους δεν λειτουργεί αποτρεπτικά για επίδοξους μιμητές. 

Δεν είναι θέμα ανθρωπισμού πλέον αλλά αντανακλαστικών της Δημοκρατίας.

Facebook Comments