Η Ελλάδα είναι: α) μεγάλη στις τραπεζικές λειτουργίες για να επιβάλει κανείς περιορισμό κεφαλαίων κίνησης στις τράπεζες όπως στην Κύπρο. Ακόμη και οι σημερινές μειωμένες τραπεζικές καταθέσεις των 130δις ευρώ ανέρχονται στο ίδιο ποσό περίπου που ήταν η οικονομική ενίσχυση των ΗΠΑ το 2008 στην AIG (145 δις δολάρια ΗΠΑ) λίγες ημέρες μετά την πτώχευση της Lehman Brothers   β) μικρή ως οικονομία (μόλις το 2,5% της ΕΕ) για να τρομάξει η Ευρώπη από την πτώση της γ) αδύνατη να επιβιώσει της οικονομικής κρίσης χωρίς οικονομική  βοήθεια δ) τυχερή που η οικονομία επηρεάζεται από τις πολιτικές επιλογές.

Αντί λοιπόν να τρομοκρατούμαστε, αντί  να απειλούμε, πρέπει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα και να εκμεταλλευθούμε την τύχη που είχαμε ως χώρα,  την δεκαετία του 70 να ηγείται ο Εθνάρχης Κ. Καραμανλής που επέλεξε να οδηγήσει τη χώρα στα σαλόνια της Ευρώπης.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι στο σύγχρονο κόσμο δεν υπάρχουν προηγμένα κράτη με υψηλό βιοτικό επίπεδο που συγκρούονται με την υπόλοιπη υφήλιο.

Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να απαγκιστρωθούμε από τις σοσιαλιστικές ιδεοληψίες που μας ταλάνισαν δεκαετίες και ουσιαστικά  ευθύνονται για τη σημερινή οικονομική κρίση.

Είναι επιτακτική ανάγκη, στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας, να στοχεύουμε σε αυτό που πραγματικά έχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία. Στις μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν το οικονομικό τοπίο της  χώρας.

Σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν σε εκμετάλλευση της κρατικής περιουσίας και δεν υπάρχει άλλος τρόπος παρά μόνο οι αποκρατικοποιήσεις.

Σε μεταρρυθμίσεις της κρατικής μηχανής που θα επιτρέψουν τον ιδιωτικό τομέα να προσφέρει όσα μπορεί στην ελληνική οικονομία αντί να τίθεται καθημερινά  στο μικροσκόπιο της καχυποψίας.

Σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν την παιδεία μας να ανταγωνίζεται επάξια τις προηγμένες χώρες και να μη φοβάται την αξιολόγηση από οποιονδήποτε.

Σε μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό σύστημα που θα φέρουν την οικονομική του αυτάρκεια,  γιατί μπορεί σήμερα οι πολιτικοί μας να σταματούν τις μειώσεις συντάξεων αλλά θα έρθει η ώρα που οι  αδυσώπητοι αριθμοί θα το καταστήσουν φυσιολογική εξέλιξη.

Σε μεταρρυθμίσεις που θα οδηγήσουν το τραπεζικό σύστημα να είναι συνοδοιπόρος των ιδιωτικών επιχειρήσεων και όχι των κρατικών τίτλων και των ασφαλών εσόδων από προμήθειες.   

Είναι ανάγκη να αναγνωρίσουμε ότι η λύτρωση της χώρας δε θα έρθει από τη χαλαρότητα στην είσπραξη των δανεικών αλλά από τη μείωση των δανεικών.

Τα μηνύματα που εκπέμπει η χώρα από την έναρξη της κρίσης έως τώρα δείχνουν ότι η πραγματική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου μας τρομάζει. Δεν είναι τυχαίο ότι στην διάρκεια της κρίσης οι μεγαλύτερες κοινωνικές αντιδράσεις προκαλούνται κάθε φορά που  προτάσσεται η συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος και στην δομή του παραγωγικού ιστού της χώρας.        

Η χώρα δείχνει ως να ενδιαφέρεται μόνο για τα δανεικά και να πιστεύει ότι κατά λάθος βρέθηκε στο δίνη της κρίσης  που είναι σήμερα. Σαν  να πιστεύει ότι με το χρόνο θα επανέλθει χωρίς να προβεί σε σημαντικές αλλαγές.

Οι πολιτικές ηγεσίες με τη συμπεριφορά τους ενισχύουν αυτές τις αντιλήψεις – πολύ δε περισσότερο ο ΣΥΡΙΖΑ , αλλά και η ίδια η κοινωνία δείχνει να ανέχεται ή και να υιοθετεί  αυτήν την αντίληψη.

Αντί για χώρα «των γραμμάτων και των τεχνών», χώρα της πρωτοπορίας, με τη συμπεριφορά μας κατατασσόμαστε σε χώρα στοιχειώδους μόρφωσης  και  συντήρησης. Εκφραζόμαστε πολιτικά ως  να μην έχουμε συνειδητοποιήσει τις σημαντικές αλλαγές που επήλθαν στο παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό σύστημα τις τελευταίες δεκαετίες.

Όσο δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη να συζητήσουμε με τους δανειστές τις μεταρρυθμίσεις, θα αναγκαζόμαστε να συζητούμε  τις φορολογικές επιβαρύνσεις.

Πρέπει να κατανοήσουμε ότι δεν αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο της χώρας χωρίς μεταρρυθμίσεις. Χωρίς παραγωγή δεν μπορούμε να επανέλθουμε οικονομικά. Χωρίς οικονομική επαναφορά δεν μπορούμε να απαγκιστρωθούμε από τα μνημόνια και τις συμβάσεις.

Έχουμε υποχρέωση να απαιτήσουμε από τους πολιτικούς μας να διαπραγματευθούν, πρώτιστα τις μεταρρυθμίσεις της οικονομικής και κρατικής  λειτουργίας της χώρας και δευτερευόντως όλα τα υπόλοιπα.

Αν δεν παραδειγματιστούμε από τους «πετυχημένους» δε θα καταφέρουμε ποτέ να ξεφύγουμε από τους «αδυνάτους». 

Facebook Comments