Ευρώπη πάση θυσία ή με όραμα και ελπίδα

Με την πρώτη υπογραφή της συνθήκης του Χάλυβα ΕΚΑΧ  το 1951 (1) άρχισε να γεννιέται το όραμα της Ενωμένης και Δυνατής Ευρώπης. 64 χρόνια μετά ύστερα από αλλεπάλληλες ενδιάμεσες συμφωνίες και ενώ το Οικονομικό σκηνικό έχει πλήρως ανατραπεί σε Παγκόσμιο επίπεδο η Ελλάδα καλείται για άλλη μια φορά στην ιστορία της να αναδείξει νέους δρόμους και να αποτελέσει την ελπίδα και το όραμα για την νέα εποχή.

Την εποχή του διαδικτύου, της κυκλικής οικονομίας αλλά ταυτόχρονα και την εποχής της ραγδαίας στοχευμένης αποδυνάμωσης των θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν σαν απόρροια την βίαιη ανισοκατανομή πόρων σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων .

Οι υποχρεώσεις της Ελλάδας οι οικονομικές στο τέλος του μήνα πιέζουν ασφυκτικά , την ίδια στιγμή που η “παλιά” Ευρώπη αρνούμενη να δεχθεί μια νέα υπαρκτή κατάσταση συνεχίζει με αμείωτη ένταση τον προγραμματισμό της χωρίς κανένα νέο αμφοτεροβαρές όραμα και χωρίς κανένα άρωμα ελπίδας ,αλλά με βαθιά προσήλωση στην παλαιά δημοσιονομική προσαρμογή αλλά και στο νέο στοχευμένο Οικονομικό σύμφωνο.

Πέραν του ελέγχου της δημοσιονομικής σταθερότητας ,στην ατζέντα των επαφών ,συσκέψεων αλλά και διακηρύξεων υπάρχει η Πράσινη Βίβλος (3) η Ενοποίηση του Τραπεζικού συστήματος (4)και το Ευρωσύνταγμα παρά την διαφαινόμενη αντίδραση των χωρών μελών.(5).

Και οι τρεις στόχοι ορίζονται σε βραχυπρόθεσμοι με καταληκτικές ημερομηνίες ωρίμανσης το 2020.

Ας έχουμε υπ όψιν ότι οι υπεύθυνοι της ΕΕ δεν είναι απ ευθείας εκλεγμένοι(6) από το σύνολο των πολιτών της ΕΕ, αλλά με ανάθεση από το Κοινοβούλιο αποφεύγοντας έτσι την έκθεση σε κριτική από τους πολίτες. .

Την ίδια ώρα στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και στην προσπάθεια παγκοσμιοποίησης του Εμπορίου η Τafta (7) ,η CETA (8)και η ΤΤΙP (( 9)προσπαθούν να καταλύσουν την οποιαδήποτε νομική αντίσταση των πολιτών σε βάρος του άυλου διαρκώς μετακινούμενου χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. 

Τα αποτελέσματα αυτών των βίαιων αλλαγών τα ζούμε καθημερινά ως Έλληνες πολίτες με την ραγδαία απομείωση της Μονάδας Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ) του πολίτη .        

Το ΑΕΠ ανά κάτοικο, δηλαδή το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, χρησιμοποιείται συχνά για τη σύγκριση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων (2)μιας χώρας και συγχρόνως παρακολουθεί τη διαδικασία σύγκλισης σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στον Πίνακα ΙΙ, παρουσιάζονται τα ποσοστά του κατά κεφαλήν Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ) των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ισοδύναμες Μονάδες Αγοραστικής Δύναμης (ΜΑΔ).         Η μονάδα της αγοραστικής δύναμης (ΜΑΔ) είναι μία μονάδα τεχνητού νομίσματος που εξαλείφει τις διαφορές στα επίπεδα τιμών μεταξύ των χωρών.

Έτσι, ένα ΜΑΔ (μία μονάδα αγοραστικής δύναμης) αγοράζει τον ίδιο όγκο αγαθών και υπηρεσιών σε όλες τις χώρες.

Δηλαδή, η μονάδα αυτή (ΜΑΔ), επιτρέπει τον ουσιαστικό βαθμό σύγκρισης των οικονομικών δεικτών ανάμεσα στις χώρες.

Οι ισοτιμίες αγοραστικής δύναμης (ΙΑΔ) είναι δείκτες που χρησιμοποιούνται κυρίως για να συγκριθεί το βιοτικό επίπεδο δύο ή περισσοτέρων χωρών, λαμβάνοντας υπόψη τις διαφορές στις αμοιβές και τις διαφορές στο κόστος ζωής. Υποδεικνύουν δε, πόσες νομισματικές μονάδες απαιτούνται για μια συγκεκριμένη ποσότητα αγαθών και υπηρεσιών στις διάφορες χώρες, εφόσον η καταμέτρηση των στοιχείων γίνεται με τον ίδιο τρόπο. Επομένως, με την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (ΙΑΔ), τα χρήματα σε διαφορετικές χώρες-θεωρούμενα στην ίδια μονάδα μέτρησης-πρέπει να αγοράζουν το ίδιο καλάθι αγαθών.

Σύμφωνα με τα δημοσιευμένα στοιχεία της Eurostat του Πίνακα ΙΙ, παρατηρούμε ότι διευρύνεται διαρκώς η εισοδηματική απόσταση της Ελλάδας από τις χώρες της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 Έτσι, το έτος 2013, η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων υπολείπεται σημαντικά σε σχέση με το μέσο όρο των χωρών της ΕΕ των “28”, και, ακόμη περισσότερο, σε σύγκριση με το μέσο όρο των χωρών της ζώνης του ευρώ.

Συγκεκριμένα, σε όρους αγοραστικής δύναμης, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα διαμορφώθηκε το έτος 2013 στο 75% του μέσου όρους της ΕΕ των “28”, από το 95% που ήταν το έτος 2009, δηλαδή μειώθηκε κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες. 

Και από την 15η θέση που κατείχε η χώρα μας στην κατάταξη των 28 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής ένωσης, το έτος 2009, υποχώρησε, σε τέσσερα μόλις χρόνια, το έτος 2013, στην 20η θέση.

Και, ακόμη, ενώ υπολειπόταν το 2009 μόλις κατά 5% του μέσου όρου των χωρών της ΕΕ των “28”-που ήταν στο 100% της αγοραστικής δύναμης-και μόλις 13% του μέσου όρου των 18 χωρών της Ευρωζώνης-που ήταν στο 108% της αγοραστικής δύναμης-υποχώρησε στις 25 ποσοστιαίες μονάδες του μέσου όρου των χωρών της ΕΕ (από 100 σε 75) και αντίστοιχα, στις 33 ποσοστιαίες μονάδες των χωρών της Ευρωζώνης των “18” (από 108 σε 75).

Και στις άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βίωσαν την οικονομική κρίση, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Κύπρος, η Ιταλία και η Ιρλανδία, έγινε αντίστοιχη μείωση, αλλά σε πολύ μικρότερο βαθμό. Αντίθετα, στις χώρες εκτός κρίσης, όπως η Γερμανία, το Λουξεμβούργο, η Πολωνία, η Σουηδία, η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ μεταξύ των ετών 2009 και 2013 αυξήθηκε σημαντικά.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι το 2013 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ των χωρών της ΕΕ, εκφρασμένο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης, κυμάνθηκε δυσανάλογα μεταξύ του 47% που ήταν στη Βουλγαρία και του 264% που ήταν στο Λουξεμβούργο.

Όλα όσα έχουν συμφωνηθεί στο Μάαστριχ της Ολλανδίας στις 7 Φεβρουαρίου 1992 , δεν έχουν καμία σχέση με την υφιστάμενη κατάσταση ή οποία θα δραματικοποιηθεί περαιτέρω εάν συνεχίσει η ΕΕ να εφαρμόσει τα των “παλαιών” σκέψεων σε βάρος του αδύναμου πλέον Νότου.

Γι’ αυτό, απαιτούνται νέες διεργασίες και νέες οικονομικές πολιτικές, που θα συμβάλλουν στην άμβλυνση των ανισοτήτων και θα οδηγήσουν στη δικαιότερη και ταχύτερη σύγκλιση των Οικονομιών, ιδιαίτερα μεταξύ των χωρών του Βορρά και του Νότου.

Τα εκβιαστικά διλήμματα τύπου Πολωνού Τούστ (γνωστού απαξιωτή ) με χαρακτηριστική την δήλωση του  Ντόναλντ Τουσκ: «Οι Έλληνες να πάρουν τον ήλιο τους και να τον βάλουν εκεί που ξέρουν»(10) δεν έχουν καμία θέση στην Ευρώπη των λαών ,της αλληλεγγύης και της ενωμένης Ευρώπης.

Γιατί η Ευρώπη είναι  Ελλάδα Κε Ντόναλντ Τουσκ.