Ο Αριστείδης Χατζής, καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, συγγραφέας του βιβλίου “Φιλελευθερισμός” και πραγματικός φιλελεύθερος στήριξε εξ αρχής ανοιχτά την Ηριάννα. Λίγο μετά την ομόφωνη αθώωση της Ηριάννας και του Περικλή μας απαντάει σε τρεις ερωτήσεις μέσα από τις οποίες διακρίνουμε τους πραγματικούς φιλελεύθερους και τη σημασία αυτή της δίκης ορόσημο. Σε πολλούς η στάση του προκάλεσε δυσφορία αλλά χθες δικαιώθηκε πανηγυρικά.

Η υπόθεση της Ηριάννας έλαβε μεγάλη διάσταση. Σε τι το αποδίδετε;

Στο ότι η πρωτόδικη απόφαση ήταν πρόδηλα λανθασμένη. Καταδίκασε δύο νέα παιδιά (την Ηριάννα και τον Περικλή), ουσιαστικά χωρίς αποδείξεις. Παραβίασε βασικές αρχές του κράτους δικαίου. Όταν την πρωτοδιάβασα δεν πίστευα στα μάτια μου. Ήταν επόμενο να υπάρξει αντίδραση από την κοινωνία. Βέβαια σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο ευρύτερος κύκλος της Ηριάννας. Είναι ένα κορίτσι που προφανώς όσοι το γνωρίζουν το αγαπούν πολύ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι πρώτοι που με προσέγγισαν ήταν μια συνάδελφός μου στο ΕΚΠΑ (καθηγήτρια της Ηριάννας) και μια φίλη της που εργάζεται επίσης στο ΕΚΠΑ μαζί της. Δεν τους γνώριζα προσωπικά αλλά με έπεισαν ότι άξιζε να ασχοληθώ.

Η Ηριάννα δε στηρίχθηκε μόνο από αναρχικούς ή έστω αριστερούς, ως είθισται, αλλά και από φιλελεύθερους, όπως εσείς, πανεπιστημιακούς και δημοσιογράφους. Εσείς γιατί βγήκατε από την αρχή μπροστά υπέρ της Ηριάννας;

Ο πρώτος που μου μίλησε για την υπόθεση ήταν ένας φοιτητής μου. Μου ζήτησε να γράψω κάτι κι εγώ αρνήθηκα. Γράφω μόνο για θέματα αρχής – π.χ. για το αν πρέπει ή όχι να υπάρχει ένας νόμος που να ποινικοποιεί τον ρατσιστικό λόγο, τη χρήση ναρκωτικών ή την ευθανασία, όχι για πραγματικά περιστατικά που είναι πολύ δύσκολο και επιστημονικά επισφαλές να τα ερευνήσω. Όμως μου έβαλε το φυτίλι και έψαξα λίγο στο διαδίκτυο. Διάβασα αρκετά για να με κάνουν να ανησυχήσω. Έγραψα τότε μια εκτενή ανάρτηση στο προφίλ μου στο Facebook όπου εξέφραζα αυτή την ανησυχία. Αντιγράφω από εκεί (24/6/2017) την κατάληξη: «Επειδή όλα αυτά λοιπόν δεν μου αρέσουν καθόλου και επειδή πολλά πράγματα δεν φαίνεται να έγιναν με τον σωστό τρόπο και επειδή η χώρα μας δεν διακρίνεται για την εμμονή της στην τήρηση των αρχών του Κράτους Δικαίου, αποφάσισα να γράψω κάτι εδώ. Επαναλαμβάνω ότι δεν έχω δει τη δικογραφία και έχω αντλήσει όλες τις πληροφορίες από πηγές που (όλες) βλέπουν με συμπάθεια την ιστορία της Ηριάννας (αλλά δεν εμπλέκονται στη δίκη). Όμως στις 17 Ιουλίου θα εκδικαστεί η αίτηση αναστολής της απόφασης από το Πενταμελές Εφετείο Αναστολών. Μέχρι τότε ας είμαστε σε εγρήγορση.»

Αυτό διάβασε η συνάδελφός μου στο ΕΚΠΑ πρώτα και μετά η φίλη της Ηριάννας. Με προσέγγισαν με αφορμή την ανάρτηση και από εκεί και πέρα γνώρισα αρκετούς από τους εμπλεκόμενους στην υπόθεση αλλά έκανα και τη δική μου έρευνα. Διάβασα μεγάλο μέρος της δικογραφίας, μίλησα με πολλούς και άντλησα πληροφορίες από παντού πριν αποφασίσω να γράψω το πρώτο, αναλυτικό άρθρο για το Protagon. Οι αναγνώστες σας μπορούν να διαβάσουν όλα τα κείμενά μου για το θέμα εδώ.

Υπήρξαν αρκετοί φίλοι μου φιλελεύθεροι που με στήριξαν. Αλλά περίμενα να το κάνουν πολλοί περισσότεροι. Τα αντανακλαστικά μας δεν είναι όμως αυτά που θα έπρεπε. Ελπίζω αυτή η υπόθεση να μας δώσει και ένα μάθημα για τις προτεραιότητές μας.

Τι σηματοδοτεί η σημερινή απόφαση του Εφετείου για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα;

Καταρχάς όλα όσα έγιναν γύρω από την Ηριάννα και από τον Περικλή, τα αρνητικά, τα σκοτεινά, τα λανθασμένα, μπορούν να γίνουν και γίνονται οπουδήποτε υπάρχει κρατική εξουσία. Στις φιλελεύθερες δημοκρατίες όμως, στα κράτη δικαίου, υπάρχει κάτι επιπλέον: οι θεσμικές εγγυήσεις, τα δικαιώματα, οι διαδικασίες, η νομιμότητα, τα ένδικα μέσα και βέβαια η ελευθερία του λόγου. Η Ηριάννα και ο Περικλής είναι σήμερα ελεύθεροι επειδή ζουν σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία. Μια δημοκρατία που έχει τη θεσμική παθογένεια που τους αδίκησε, που τους ταλαιπώρησε, που τους τραυμάτισε αλλά τελικά τους δικαίωσε. Επιπλέον, η σημερινή απόφαση δεν δικαίωσε απλώς τα δύο νέα παιδιά. Ήταν πανηγυρική η αθώωση. Ο τρόπος που ο Πρόεδρος την ανέγνωσε, η συντομία στο σκεπτικό, οι εκφράσεις, ακόμα και η συγκίνηση του, με κάνουν αισιόδοξο. Γιατί αυτοί οι πέντε δικαστές μας αναγκάζουν να συνεχίσουμε να έχουμε εμπιστοσύνη στο κράτος δικαίου. Γιατί σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία θα υπάρχουν πάντα δικαστές σαν αυτούς.

Facebook Comments