Το ευρώ κινείται πλέον στα χαμηλά 12 ετών έναντι του δολαρίου και η απόλυτη ισοτιμία του με το αμερικάνικο νόμισμα είναι θέμα εβδομάδων αν όχι ημερών, γεγονός που ανατρέπει κάθε πρόβλεψη των κορυφαίων αναλυτών οι οποίοι εκτιμούσαν ότι ο… άσος θα επιτευχθεί το νωρίτερο το 2017.

Η αδυναμία του ενιαίου νομίσματος συμπίπτει με την εκκίνηση του πολυσυζητημένου προγράμματος ποσοτικής  χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που έχει στόχο την τόνωση της οικονομίας της ευρωζώνης .

Οι προσδοκίες γύρω από αυτήν την κίνηση του Ντράγκι – με την οποία πλημμυρίζει ουσιαστικά με ευρώ την αγορά – έστειλε το νόμισμα κάτω από  1,10 έναντι του δολαρίου για πρώτη φορά από το Σεπτέμβριο του 2003, την περασμένη  Παρασκευή. Χθες έγραψε κάτω από το 1,06.

Λίγοι θα μπορούσαν να φανταστούν τον Μάιο του περασμένου έτους, όταν το ευρώ φλέρταρε το 1,40, ότι σχεδόν 10 μήνες αργότερα, θα έχανε σχεδόν 40% και θα διαπραγματευόταν κάτω από το 1,0600, με την ισχυρή πιθανότητα μάλιστα να πάει ακόμη χαμηλότερα.

Πόσο πιο χαμηλά μπορεί να πάει λοιπόν το ευρώ;

Ο Michael Hewson, επικεφαλής αναλυτής της CMC Markets σημειώνει ότι ο επόμενος στόχος βρίσκεται στο 1,0500 – στα χαμηλά του Μαρτίου του 2003 – και το ταξίδι του μέχρι την απόλυτη ισοτιμία θα είναι πολύ σύντομο.

Η Societe Generale συμφωνεί ότι το ευρώ οδηγείται σύντομα στο 1,0500 και ότι θα μπορούσε να φθάσει την ισοτιμία με το δολάριο, σε λίγες εβδομάδες.

Τα νομίσματα τείνουν να εξασθενούν κατά τη διάρκεια της ποσοτικής χαλάρωσης, καθώς οι αγορές ομολόγων στις οποίες προχωρούν οι κεντρικές τράπεζες, ενισχύουν το ποσό των χρημάτων που βρίσκεται σε κυκλοφορία. Τα χαμηλότερα επιτόκια ενισχύουν την επίδραση αυτή, καθώς ενθαρρύνουν τους καταναλωτές να ξοδέψουν και τις επιχειρήσεις να επενδύσουν, τονώνοντας την οικονομία.

Ένα αδύναμο ευρώ είναι σε γενικές γραμμές θετικό για την προβληματική αυτή τη στιγμή ευρωζώνη, και θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του αποπληθωρισμού, ενώ θα τονώσει τις εξαγωγές της περιοχής, οι οποίες γίνονται φθηνότερες στην παγκόσμια αγορά.

Αντίθετα, το ισχυρό δολάριο θα ανησυχήσει τους εξαγωγείς των ΗΠΑ, δεδομένου ότι καθιστά ακριβότερα τα προϊόντα τους στις αγορές του εξωτερικού.

Βέβαια, οι επιπτώσεις εντός της ευρωζώνης είναι άνισες. Μια πτώση 10% στο ευρώ ενισχύει κατά 2,5% τις εισαγωγές στο σύνολο της περιοχής, κατά 1% στη Γερμανία και κατά 5% στη Γαλλία, για παράδειγμα. Ένα τέτοιο χάσμα εξηγεί γιατί οι γάλλοι πολιτικοί… φωνάζουν πιο πολύ σε θέματα συναλλαγματικών ισοτιμιών από τους Γερμανούς.

Καμπανάκι για μεγάλες εκροές κεφαλαίων

Η Deutsche Bank προειδοποιεί ότι οι εκροές κεφαλαίων από τη ζώνη του ευρώ θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερες από ό, τι αναμένει η ΕΚΤ, ασκώντας μεγαλύτερη πίεση στο ευρώ.

«Το τεράστιο πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της ευρωζώνης, σε συνδυασμό με την ποσοτική χαλάρωση και τα αρνητικά επιτόκια, θα οδηγήσουν σε μεγάλης κλίμακας φυγή κεφαλαίων από την Ευρώπη προκαλώντας την κατάρρευση του ευρώ και την ισχυρή… κατάθλιψη των αποδόσεων των ομολόγων διεθνώς», όπως επισημαίνει.

Σύμφωνα με την DB, όσο μεγαλύτερες είναι οι εκροές, τόσο περισσότερο θα αποδυναμωθεί το ευρώ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της, στους επόμενους μήνες το ευρώ θα αγγίξει την απόλυτη ισοτιμία με το δολάριο, το 2016 θα βρεθεί στο 0,9 και το 2017 στο 0,85.

Το εμπόδιο που ονομάζεται Κίνα και το μάθημα από την Ιαπωνία

Ένας σημαντικός παράγοντας – εμπόδιο στις φθηνότερες εξαγωγές της ευρωζώνης είναι η Κίνα. Η ικανότητα των κινεζικών εργοστασίων να παράγουν χαμηλού κόστους προϊόντα, περιορίζει τις πιθανότητες των επιχειρήσεων της ζώνης του ευρώ να κερδίσουν μερίδιο της αγοράς μέσω του ανταγωνισμού των τιμών. Οι μισθοί δεν αναμένεται να κινηθούν υψηλότερα με τον πληθωρισμό, έτσι το υψηλότερο κόστος εισαγωγής καταλήγει διαβρώνει την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών και να βαραίνει τις τιμές.

Ο Ντράγκι, ένα μάθημα που θα μπορούσε να πάρει είναι από τον επικεφαλής της  Τράπεζας της Ιαπωνίας, Haruhiko Kuroda. Παρά το γεγονός ότι η πτώση που «προκάλεσε» ο ίδιος με την πολιτική του στο γιεν αρχικά ενίσχυσε την ανάπτυξη και τον πληθωρισμό στην Ιαπωνία, οι εξαγωγές μειώθηκαν πέρυσι και η πληθωριστική επίδραση της αύξησης του κόστους των εισαγωγών, έχει αρχίσει να υποχωρεί σημαντικά.

Οι χώρες που έχουν στο παρελθόν στηριχτεί υπερβολικά στην συναλλαγματική υποτίμηση ως εργαλείο πολιτικής, το έχουν κάνει με εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο και σοβαρές επιπτώσεις, όπως σημειώνει η Societe Generale.

Πρόσεχε τι εύχεσαι…

Ένα αδύναμο ευρώ, φυσικά, είναι ακριβώς αυτό που θέλει ο Μάριο Ντράγκι. Κάνει τις εξαγωγές σε χώρες με άλλα νομίσματα, φθηνότερες, αυξάνοντας έτσι την ανταγωνιστικότητα των χωρών της ευρωζώνης. Παράλληλα, αυξάνει την τιμή των εισαγωγών, μειώνοντας έτσι τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού.

Από τη σκοπιά αυτή, η πολιτική του Ντράγκι υπήρξε μέχρι στιγμής επιτυχής. Το ευρώ έχει μειωθεί σημαντικά σε σχέση με το δολάριο.

Αλλά η πολιτική Ντράγκι έχει επίσης εγγενείς κινδύνους. Με την παρέμβαση στους μηχανισμούς των συναλλαγματικών ισοτιμιών, η ΕΕ δημιουργεί αθέμιτα πλεονεκτήματα για τον εαυτό της σε παγκόσμιο επίπεδο εις βάρος των άλλων χωρών. Οι χώρες αυτές σίγουρα δεν θα είναι και τόσο… ευχαριστημένες και είναι πιθανό να ανταποκριθούν υποτιμώντας δικά τους νομίσματα. Τελικά, μπορεί να υπάρχουν μόνο χαμένοι σε έναν τέτοιο… ανταγωνισμό. Ένας νομισματικός πόλεμος  θα είναι καταστροφικός για όλους.

Όταν η… αδυναμία γίνεται πρόβλημα

Αν το ευρώ φθάσει την απόλυτη ισοτιμία με το δολάριο , τότε θα αρχίσουν τα δύσκολα καθώς τα μειονεκτήματα δεν θα μπορούν πλέον να αγνοηθούν.

Ό, τι διαπραγματεύεται σε δολάρια θα γίνει ολοφάνερα πιο ακριβό, ειδικά τα εμπορεύματα. Αν οι τιμές του πετρελαίου δεν είχαν μειωθεί τόσο δραματικά τους τελευταίους μήνες, το κόστος του πετρελαίου θα ήταν εξαιρετικά υψηλό.

 

Οι επενδύσεις που πραγματοποιούνται από ευρωπαϊκές εταιρείες στην ζώνη του δολαρίου, επίσης, θα είναι πιο ακριβές. Αυτό σημαίνει «stop» στις επενδύσεις και στην επέκταση εκτός των συνόρων της EE.

Δυνητικά ακόμη πιο σημαντική είναι η ψυχολογική επίδραση που έχει η υποτίμηση ενός νομίσματος. Ένα αδύναμο ευρώ μπορεί να δώσει στις εταιρείες μια ψευδή αίσθηση ασφάλειας. Αλλά θα είναι προσωρινή, όπως προειδοποιεί ο πρόεδρος της  BGA, Αnton Börner. «Δεν μπορεί να δημιουργηθεί οποιαδήποτε ευημερία μέσω της υποτίμησης του νομίσματος. Είναι απλά μία βιτρίνα».

Και ο Thomas Mayer, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της Deutsche Bank, συμφωνεί. Εκτός από τη μείωση της πίεσης για μεταρρυθμίσεις στις χώρες της ευρωζώνης, το πολύ αδύναμο ευρώ θα μπορούσε να καταπνίξει την καινοτομία στη βιομηχανία.

Ωστόσο υπάρχει ένας ακόμη μεγαλύτερος κίνδυνος που είναι πολύ πιο σημαντικός. Εάν η πτωτική τάση του ευρώ επιταχυνθεί, οι επενδυτές θα μπορούσαν να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στην ίδια την βιωσιμότητα της ζώνης του ευρώ. Ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θέλει να πετύχει ο Ντράγκι.

Με λίγα λόγια, αν και ο σουπερ Μάριο θέλει μέσω του αδύναμου ευρώ να καταπολεμήσει τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού και να βοηθήσει στην ενίσχυση της οικονομίας, εάν πέσει σε επικίνδυνα επίπεδα και μάλιστα σε πολύ γρήγορο χρόνο, θα μπορούσε να προκαλέσει γρήγορα μία νέα ευρωκρίση πολύ απλά ακριβώς επειδή θα έχει χαθεί μεγάλο μερίδιο εμπιστοσύνης στο ευρώ και την Ευρώπη…

Το «θα κάνω ότι χρειαστεί για να στηρίξω το ευρώ (ευρωζώνη)» που είχε πει το καλοκαίρι του 2012, σύντομα κινδυνεύει να γίνει δίκοπο μαχαίρι.

Facebook Comments