Στας Ευρώπας ..

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μεγαλύτερο λάθος του πολιτικού μας συστήματος έγινε στην εκλογή του ΠτΔ. Η οικονομία ήταν έτοιμη να δώσει – οι προβλέψεις για το 2015 ήταν στο 2.5% ανάπτυξη του ΑΕΠ, ενώ οι εισροές κεφαλαίων είχαν αποκτήσει εξαιρετική δυναμική λόγω της εμπιστοσύνης.

Και όλα αυτά συνέβαιναν ενώ μερικούς μήνες πριν, το καλοκαίρι του 2014, η Κυβέρνηση της ΝΔ είχε αποφασίσει να κατεβάσει τα μολύβια, να μην κλείσει την τελευταία φάση του προγράμματος διότι οι εκλογές για τον ΠτΔ πλησίαζαν και οι δημοσκοπήσεις έδιναν ένα σταθερό προβάδισμα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι σαφές ότι το πολιτικό μας σύστημα είναι κατώτερο των περιστάσεων, εν πολλοίς αποτελείται από άτομα τα οποία δεν έχουν βιώματα στη διοίκηση, στην αγορά, στη ζωή.. αποτελείται από ανθρώπους για τους οποίους οι κομματικοί μηχανισμοί ήταν το μοναδικό πεδίο στο οποίο μπορούσαν αναδειχθούν. Οι λέξεις δημοκρατία, οικονομία και πολιτική αποκτούν νόημα και ουσία για όσους έχουν μία διαδρομή, για εκείνους που έχουν βιώματα και όχι μόνον ακαδημαϊκά πτυχία.

Παρόλα αυτά, σε καμία χώρα του κόσμου, με εκλογές, κόμματα και κοινοβούλιο οι πολίτες δεν θα επιδοκίμαζαν μία πολιτική βαθιάς λιτότητας για τόσο μεγάλο διάστημα. Το οποίο σημαίνει ότι οι πολιτικές εξελίξεις έπρεπε να προβλεφθούν από τους τεχνοκράτες και τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν έδειξαν την απαιτούμενη ευελιξία απέναντι στη νεοεκλεγμένη κυβέρνηση ενώ τα δημόσια οικονομικά, ήταν σε καλή κατάσταση. Είναι γεγονός, ότι το πρόβλημά τους δεν είναι η Ελλάδα, όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη. Ωστόσο, σε πρόσφατο άρθρο του ο Χέλμουτ Σμιτ, σοσιαλδημοκράτης και πρώην καγκελάριος της Δ. Γερμανίας, σημειώνει ότι η Ελλάδα με τις δομές που είχε δεν έπρεπε να μπει στο Ευρώ, τώρα όμως πρέπει να υποστηριχθεί. Και τούτο δείχνει το Ευρωπαϊκό πνεύμα.  

Το δημοψήφισμα ήταν σημαντικό λάθος της Κυβέρνησης, είναι χαρακτηριστικό ότι ήταν και είναι απροετοίμαστη, χωρίς ρεαλιστικό σχέδιο, ακόμη και στα θέματα της πολιτικής διαπραγμάτευσης. Η έλλειψη γνώσης και εμπειρίας στις διεθνείς σχέσεις, στους πολιτικούς συσχετισμούς αλλά και στο Ευρωπαϊκό πρότζεκτ ήταν καθοριστικά. Πολλά στελέχη δείχνουν να μην κατανοούν τη διαφορά του «έχω δίκιο», από εκείνη του «έχω την ανάγκη του άλλου». Η διαπραγμάτευση δεν είναι απονομή δικαίου, αλλά η εύρεση της βέλτιστης λύσης για όλα τα μέρη λαμβάνοντας υπόψη τους συσχετισμούς δυνάμεων. Δεν είναι ακαδημαϊκό πρόγραμμα η διαπραγμάτευση και ούτε τρέχει σε εικονικό περιβάλλον.

Οι πολίτες θα κλίνουν υπέρ της ασφάλειας όπως έκαναν οι Ευρωπαϊκοί λαοί σε όλα τα δημοψηφίσματα σε χαλεπούς καιρούς, όπως η Αγγλία το 1975, η Σουηδία και η Φιλανδία το 1994, αλλά και η Ιρλανδία το 2012. Οι ισχυρές τάσεις ανεξαρτησίας συνοδεύονται από οικονομική ευμάρεια. Στη δική μας πραγματικότητα είναι σαφές ότι οι σαθρές δομές και η μικρή παραγωγική βάση της χώρας είναι αποτέλεσμα του λαϊκισμού που χαρακτηρίζει διαχρονικά τα πολιτικά δρώμενα. Ο Πρωθυπουργός έχει την ευκαιρία να κλείσει μία συμφωνία στα πλαίσια της διαπραγμάτευσης που έγινε, να πάρει μία ακόμη υπόσχεση για αναδιάρθρωση του χρέους και να ακυρώσει το δημοψήφισμα. Η Ευρώπη βρίσκεται ήδη ενώπιον των προκλήσεων για ενοποίηση σε φορολογική και δημοσιονομική πολιτική, είναι ήδη σε κουβέντες για το αναπτυξιακό πάκετο στη λογική της ανακύκλωσης των πλεονασμάτων και της διατήρησης των ισορροπιών που πρέπει να έχει μία νομισματική ένωση. Η Ελλάς πρέπει να είναι παρόν στη νέα εποχή Ευρώπης.