Η κυβέρνηση σε πλήρη ευθυγράμμιση με τους πιστωτές υποστηρίζει πώς η προσαρμογή μέσω των μνημονίων ήταν μία επιτυχία και καρπώνεται προσωπικά εύσημα για την έξοδο του Αυγούστου. Από την σκληρή ρητορική στην αρχή της θητείας της και την επισήμανση των καταστροφικών συνεπειών των μεταρρυθμίσεων που προτείνονται στα μνημόνια, η κυβέρνηση περνά σε μία νέα ρητορική νίκης και προσωπικής επιτυχίας. Με τεράστιες προσπάθειες και ευρωπαϊκή αλληλεγγύη ο πρωθυπουργός υποστηρίζει πως οι σκοτεινές μέρες έχουν παρέλθει ανεπίστρεπτη για την Ελλάδα και ο μόνος δρόμος είναι προς το οικονομικό φως. Και αυτή την κατάσταση την αποδίδει κυρίως στις κινήσεις της τωρινής κυβέρνησης.

Η χρηματοπιστωτική κρίση δεν μας έδειξε έναν τέλειο τρόπο για να διαχειριστούμε μια οικονομική κατάρρευση – πιθανώς επειδή δεν υπάρχει. Ούτε ακόμα προσφέρεται για απόδοση ευσήμων και προσωπικών τυχοδιωκτικά πολιτικών εκμεταλλεύσιμων νικών. Kαι όσο κάποιες πλευρές κατηγορούν κάποιες άλλες πλευρές τόσο μία ανόητη μάχη συνεχίζει να μαίνεται. Η πολιτική εκμετάλλευση αδυναμιών για την αντιμετώπιση της κρίσης είναι προφανώς φτηνή.

Ας θεωρήσουμε όμως την έξοδο από τα μνημόνια μία επιτυχία. Υπάρχουν δύο προβλήματα με αυτή τη θεωρία. Το πρώτο είναι το τεράστιο κόστος που επωμίστηκε η χώρα για την προσαρμογή – που ανέρχεται σε 25% του ΑΕΠ και αφήνει ποσοστό ανεργίας στο 20%. Η ανεργία των νέων είναι διπλάσια. Πώς μπορεί να μιλάμε για επιτυχία;

Το δεύτερο είναι ότι η Ελλάδα έχει απομείνει με χρέος και οικονομικούς στόχους που φαίνονται μη βιώσιμοι. Ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ δεν απέχει πολύ από το 180% του ΑΕΠ. Η Ελλάδα εισήλθε στην κρίση σε μια πολύ πιο ευάλωτη κατάσταση. Μια ιστορία δημοσιονομικής κακοδιαχείρισης και δανεισμού σήμαινε ότι εισήλθε στην κρίση με λόγο του χρέους προς το ΑΕΠ να αγγίζει το 100%, σε σύγκριση με το δείκτη χρέους προς το ΑΕΠ πριν από την κρίση.

Κάνεις δεν δικαιολογείτε να εκμεταλλεύεται στην ανταπόκριση σε μία καταστροφή που ο ίδιος και οι προηγούμενοι δημιουργήσαν και να μιλά για επιτυχία με στόχο το πολιτικό όφελος. H επούλωση μίας τραγωδίας δεν προσφέρεται για εύσημα. Η δυναμική του φαινομένου της ελληνικής χρηματοπιστωτικής κρίσης, τα λάθη σκόπιμα και μη, τα συμφέροντα και οι τυχοδιωκτικές προσεγγίσεις μας κάνουν όλους συμμέτοχους και συνυπεύθυνους στο αποτέλεσμα. Και έτσι είναι ώρα να αναλάβουν όλοι την ευθύνη που τους αναλογεί και να μην πατήσουν πάνω σε μία τραγωδία που δυστυχώς ακόμα είναι σε εξέλιξη.

Facebook Comments