Μια εβδομάδα μετά την «μεγαλειώδη» εκδήλωση στο Μέγαρο Μουσικής, εκεί που χτύπησε η καρδιά του νεοφώτιστου συριζαϊσμού, εκεί που «αποδομήθηκε» από συγγενείς και φίλους της κυβέρνησης ο αντίλογος για την συμφωνία των Πρεσπών, με κερασάκι στην τούρτα του προοδευτισμού δεκάδες συλλήψεις πριν την εκδήλωση, έγινε το απίστευτο.

Οι ίδιοι άνθρωποι που κραύγαζαν κατά της καταστολής, κατά της υπέρμετρης βίας των ΜΑΤ βρέθηκαν να μιλούν για δικαιολογημένη και ήπια αστυνομική παρέμβαση, στο μαζικό συλλαλητήριο κατά της συμφωνίας των Πρεσπών. Βρέθηκαν να δικαιολογούν την βία, διότι όπως λένε έγινε προσπάθεια για εισβολή στη Βουλή. Γονείς και μικρά παιδιά, ηλικιωμένοι που δέχθηκαν χημικά αποτέλεσαν τον μέγα κίνδυνο. Ο πρωθυπουργός εκμεταλλευόμενος την επίθεση κατά των ματ, μιας μικρής ομάδας ακροδεξιών η οποία θα μπορούσε να έχει απομονωθεί και διαλυθεί άμεσα, έκανε την πρώτη δήλωση του, λέγοντας ότι το συλλαλητήριο σφραγίστηκε από την δράση ακροδεξιών.

Άραγε δεν είδε τον απλό κόσμο που χωρίς κουκούλες δάκρυσε από τα ληγμένα χημικά των ματ; Άραγε δεν είδε ότι εκατοντάδες χιλιάδες διαδήλωσαν ειρηνικά χωρίς να προχωρήσουν σε καμία βίαιη κίνηση; Άραγε δεν είναι ο ίδιος πρωθυπουργός που μιλούσε για προβοκάτσια όταν ομάδες κουκουλοφόρων έκαναν τα ίδια στις συγκεντρώσεις των αγανακτισμένων; Άραγε τότε δεν επιχειρήθηκε, εισβολή στη Βουλή; Άραγε όλα αυτά οι νέοι φίλοι του δεν τα θυμούνται; Προφανώς ο ίδιος αλλά και εκείνοι τα θυμούνται καλά. Πρόκειται για έναν κακοπαιγμένο θίασο που το μόνο πολιτικό αποτέλεσμα που μπορεί να παράξει πλέον σε πολιτικό επίπεδο είναι μια ΔΗΜΑΡ plus, στην οποία εκτός από τον πρόεδρο της Θανάση Θεοχαρόπουλο που διαγράφηκε από την επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ θα συμμετέχουν σταδιακά και αρκετοί εξ αυτών που στήριξαν την συμφωνία και την κυβέρνηση. Όχι όλοι, αλλά αρκετοί βλέπουν αυτή την συγκυρία ως την απόλυτη ευκαιρία για να προσδεθούν στο άρμα του ΣΥΡΙΖΑ της επόμενης μέρας, όταν το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα θα αναδιατάσσεται μετά την ήττα και θα έχει χώρο για αρκετούς που σε διαφορετική περίπτωση θα παρέμεναν στην πολιτική αφάνεια.

Να πει κανείς μπράβο στον πρωθυπουργό; Ένα ακόμα μαγικό; Δύσκολο με δεδομένο ότι οι μεταγραφές είναι λίγες και τα συμβόλαια των παιχτών είχαν λήξει. Να του πει όμως ότι του αξίζει ένα νόμπελ, βέβαια… Μπορεί να μην πήρε αυτό της Ειρήνης, του αξίζει όμως αυτό της Φυσικής αφού κατάφερε να διασπάσει την ΔΗΜΑΡ.

Ας δούμε όμως τώρα, απλά και με καθαρό τρόπο γιατί αυτή η συμφωνία είναι πραγματικά κακή, να τα δούμε τώρα που αρκετοί αγωνίζονται να την παρουσιάσουν ως ιδανική και τους εαυτούς τους ως προοδευτικούς φωστήρες, απέναντι σε «ακροδεξιούς». Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα έχει καλλιεργηθεί ένας πρωτοφανής ελιτισμός που υπαγορεύει πως μια ομάδα πεφωτισμένων διανοουμένων απευθύνεται στον εαυτό της διακηρύσσοντας πως η αδαής πλειοψηφία έχει για άλλη μια φορά λάθος. Δεν επιθυμεί να πείσει, δηλαδή να γίνει πλειοψηφική, αλλά μόνον να αποπειραθεί να εξηγήσει, θεωρώντας πως κατέχει μιαν εξ αποκαλύψεως αλήθεια, την οποία αδυνατεί να αντιληφθεί η μεγάλη μερίδα του πληθυσμού.

Η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή συμφωνία. Όχι απαραίτητα για τους λόγους που επικαλούνται οι σκληρότεροι πολεμίοί της. Πολύ δύσκολα θα ισχυριζόταν κανείς σήμερα πως θα μπορούσε να πετύχει μια συμφωνία σύμφωνα με την οποία το όνομα του γειτονικού κράτους δε θα περιείχε τον όρο «Μακεδονία». Αυτός είναι ο εύκολος στόχος, που υπεραπλουστευτικά κατεδαφίζουν οι πεφωτισμένοι υπέρμαχοι των Πρεσπών.

Πέρα λοιπόν από ρητορικές ευκολίες, η συμφωνία των Πρεσπών είναι μια κακή συμφωνία γιατί:

Περιέχει μεν γεωγραφικό προσδιορισμό στο όνομα της γείτονος χώρας, αυτό όμως δε συμβαίνει και με την υπηκοότητα και τη γλώσσα της. Το γεγονός αυτό: 1α. Αποτελεί πρωτοφανή προσχώρηση στο σκοπιανό εθνικό αφήγημα σε δύο εξαιρετικά κρίσιμα ζητήματα, αυτά της υπηκοότητας και της γλώσσας, ανεξαρτήτως της επιχειρούμενης τάυτισής της με την εθνικότητα και των αντεπιχειρημάτων των υπερμάχων της συμφωνίας. Ας μην ξεχνούμε, σα μια προέκταση της συμφωνίας, και την αναφορά σε «μακεδονικό λαό» στο σκοπιανό Σύνταγμα. 1β. Δημιουργεί εύλογες απορίες αν συνδυάσουμε τον γεωγραφικό προσδιορισμό στο όνομα με την απουσία του στην υπηκοότητα και τη γλώσσα: «Μακεδονικά ομιλούνται στη Βόρειο Μακεδονία από τους πολίτες της, οι οποίοι έχουν μακεδονική υπηκοότητα». Μια τέτοια συμφωνία καταπραΰνει τον όποιο -έστω και γεωπολιτικά ασήμαντο με βάση την παρούσα συγκυρία- αλυτρωτισμό ή τον επιτείνει;

2. Η συμφωνία έλαβε χώρα σε μια περίοδο κατά την οποία τα Σκόπια επιθυμούσαν διακαώς την ένταξη στο ΝΑΤΟ και φαινόταν πως είχαν μια ιστορική ευκαιρία. Η συγκυρία αυτή αντί να αποτελέσει μέσο πίεσης της ελληνικής κυβέρνησης έναντι της σκοπιανής θεωρήθηκε μια καλή ευκαιρία διεμβολισμού της αντιπολίτευσης στη χώρα μας

3. Σα να μην έφτανε αυτό και με τα πράγματα ακόμα εντελώς θολά σε Σκόπια και Ελλάδα όσον αφορά στην αποδοχή της συμφωνός από τις απαιτούμενες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, η κυβέρνηση συναίνεσε τον περασμένο Ιούλιο στο να δοθεί στα Σκόπια.

Ο Παναγιώτης Δουδωνής είναι Λέκτορας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης

Ο Γιώργος Πιέρρος είναι Δημοσιογράφος

Facebook Comments