Την προηγούμενη Κυριακή, τα πρωτοσέλιδα των γαλλικών εφημερίδων είχαν τον τίτλο «Le choc» για την πολύ μεγάλη εκλογική άνοδο του Εθνικού Μετώπου της Μαρίν Λεπέν στον πρώτο γύρο των περιφερειακών εκλογών στη Γαλλία. Προχθές, η κινητοποίηση μεγαλύτερου μέρους του εκλογικού σώματος και η αύξηση της συμμετοχής αποσόβησαν τα χειρότερα: το ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο δεν κατόρθωσε να κερδίσει ούτε μία περιφέρεια, ούτε καν μια από τις δύο όπου είχε πρωτεύσει στον πρώτο γύρο.
 
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της μεγάλης περιφέρειας PACA (Προβηγκία-Άλπεις-Κυανή Ακτή) της Νοτιοανατολικής Γαλλίας: ενώ στον πρώτο γύρο η νεαρή εγγονή του ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου Μαριόν Μαρεσάλ-Λεπέν είχε θριαμβεύσει με ποσοστό 40,55% και ο εκπρόσωπος της Δεξιάς Κριστιάν Εστροζί είχε πάρει μόλις 26,48%, στο δεύτερο γύρο ο τελευταίος κατάφερε να νικήσει διπλασιάζοντας κυριολεκτικά τις ψήφους του με ποσοστό 52,81% έναντι 47,19% της Μαρεσάλ-Λεπέν. Αυτό που έκανε τη διαφορά στην περίπτωση αυτή ήταν ότι ο Σοσιαλιστής υποψήφιος, ο οποίος είχε αποσπάσει 16,59% στον πρώτο γύρο, απέσυρε την υποψηφιότητά του προκειμένου να ανορθώσει «ρεπουμπλικανικό τείχος» έναντι της επέλασης της ξενοφοβικής, μισαλλόδοξης, ρατσιστικής και αντιευρωπαϊκής Άκρας Δεξιάς.
 
Έτσι λοιπόν, είναι φανερό ότι ξαναλειτούργησαν για την γαλλική Αριστερά (συμπεριλαμβανομένου του Σοσιαλιστικού Κόμματος) τα ανακλαστικά της προεδρικής εκλογής του 2002, όταν σύσσωμη είχε στηρίξει τον κεντροδεξιό Πρόεδρο Ζακ Σιράκ έναντι του Ζαν-Μαρί Λεπέν: ψήφισαν τη Δεξιά του Σαρκοζί στο δεύτερο γύρο για να αποτρέψουν την καταστροφή, παρόλο που ο Σαρκοζί δε θα έκανε το αντίστροφο, κατά ρητή του δήλωση. Τα πρώτα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν αβίαστα είναι ότι, παρά την εκρηκτική άνοδο της Άκρας Δεξιάς στη Γαλλία, ακόμα λειτουργούν τα βασικά δημοκρατικά ανακλαστικά των ψηφοφόρων, ενώ το εκλογικό σύστημα (πλειοψηφικό με δύο γύρους, με πανεθνική εκλογική περιφέρεια στην προεδρική εκλογή και με μονοεδρικές περιφέρειες στις κοινοβουλευτικές εκλογές) δε θα επιτρέψει στον ή στην υποψήφιο/α της Άκρας Δεξιάς να κερδίσει την προεδρική εκλογή ή ένα σημαντικό αριθμό βουλευτών στην Εθνοσυνέλευση, έστω και αν καταγράψει πρωτιά σε αριθμό ψήφων στον πρώτο γύρο. Επιπλέον, παρατηρείται ένα ιδιότυπο εκλογικό φαινόμενο στις γαλλικές εκλογές εδώ και περίπου δεκαπέντε χρόνια: κλασικοί δεξιοί ψηφοφόροι ψηφίζουν την Άκρα Δεξιά στον πρώτο γύρο για να «ταρακουνήσουν τη Δεξιά προκειμένου να επανέλθει στις παραδοσιακές της αξίες» και τον δεξιό/κεντροδεξιό υποψήφιο στο δεύτερο γύρο. Έτσι έγινε και προχθές, σε σημαντικό μάλλον ποσοστό.
 
Όμως εδώ είναι που θα πρέπει να θορυβηθούμε. Ο Νικολά Σαρκοζί φάνηκε να προκρίνει μια όσμωση μεταξύ της εκλογικής βάσης της Δεξιάς/Κεντροδεξιάς με αυτήν της Άκρας Δεξιάς, με τη δήλωσή του ανάμεσα στους δύο γύρους: «Δεν είναι ανήθικη η ψήφος προς το Εθνικό Μέτωπο. Αν ήταν ανήθικη, δε θα έπρεπε να την αποδεχόμαστε, ενώ υπάρχει εδώ και τριάντα χρόνια». Παραδεχόμενος όμως ανοιχτά το πορώδες των συνόρων μεταξύ της «ρεπουμπλικανικής» και της «αντιρεπουμπλικανικής» Δεξιάς, ο ηγέτης του κόμματος Οι Ρεπουμπλικανοί επισημοποιεί το γεγονός ότι η ψήφος προς το Εθνικό Μέτωπο δεν είναι πια απλώς μια ψήφος διαμαρτυρίας, αλλά μια ψήφος σε μεγάλο βαθμό προγραμματική (agenda-setting). Είναι σαν ένα μεγάλο καράβι που κάνει διείσδυση και κατορθώνει να σύρει το σύνολο του πολιτικού συστήματος προς τα άκρα δεξιά του φάσματος. Ήδη ο Σοσιαλιστής Πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς (ο οποίος θεωρείται ότι εκφράζει την πιο «δεξιά» πτέρυγα των Σοσιαλιστών) δήλωσε πριν από δύο εβδομάδες: «Η Ευρώπη δεν αντέχει άλλους εισερχόμενους», χωρίς να κάνει τη θεμιτή διάκριση ανάμεσα στους οικονομικούς μετανάστες και τους πρόσφυγες από εμπόλεμες ζώνες.
 
Συνεπώς, ασχέτως του πολύ ευχάριστου γεγονότος ότι η Μαρίν Λεπέν δεν κατάφερε να κερδίσει τελικά ούτε μία περιφέρεια, κατά μίαν έννοια είναι η κερδισμένη αυτών των εκλογών λόγω της προϊούσας «αποδαιμονοποίησης» της Άκρας Δεξιάς, η οποία ωθεί συνολικά την Ενωμένη Ευρώπη σε ολοένα και μεγαλύτερη εθνικιστική και εγωιστική αναδίπλωση.

Facebook Comments