Περί του «ηθικού πλεονεκτήματος» του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα
Περί του «ηθικού πλεονεκτήματος» του ΣΥΡΙΖΑ και του κ. Τσίπρα
Προεκλογικά η «αριστερά» (όπως εκφραζόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ) ισχυριζόταν ότι δεν έφταιγε σε τίποτα για τα δεινά της χώρας επειδή «δεν είχε κυβερνήσει».
Σε ένα παλαιότερο άρθρο μου στο ίδιο περιοδικό είχα καταδείξει ότι αυτό δεν ίσχυε αναδεικνύοντας τις ευθύνες του ως αντιπολιτεύσεως https://marketnews.gr/article/17472/oi_athwes_peristeres_aristeroi
Εδώ και κάμποσο καιρό ωστόσο και αφού έγιναν τελικά κυβέρνηση επιμένουν ότι κατέχουν ακόμη το «ηθικό πλεονέκτημα» (όπως οι ίδιοι το ονόμασαν), μολονότι διατηρούν στους κόλπους τους ουκ ολίγα στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ, που …είχε κυβερνήσει!
Τι σημαίνει όμως «ηθικό πλεονέκτημα»;
Είτε ότι κάποιος είναι ηθικός και κάποιος άλλος δεν είναι, είτε ότι κάποιος είναι λιγότερο ανήθικος από κάποιον άλλο.
Γιατί κάποιος είτε είναι ηθικός, είτε δεν είναι. Αν είναι «λιγότερο ηθικός», καθίσταται αυτομάτως «μη ηθικός» ή απλώς ανήθικος. Και μόνο στην ανηθικότητα μπορεί να υπάρχει …διαβάθμιση!
Από την άλλη μεριά είναι γελοίο να υποστηρίζει κάποιος ότι είναι ηθικός. Αυτό θα το κρίνουν οι άλλοι. Το μόνο που μπορεί να ισχυριστεί (με αποδείξεις φυσικά) είναι ότι δεν είναι ανήθικος για κάτι συγκεκριμένο, για το οποίο τον κατηγορούν.
Το «ηθικό πλεονέκτημα» θα μπορούσε να το επικαλείται (με τις παραπάνω επιφυλάξεις φυσικά) η «Αριστερά» πριν γίνει κυβέρνηση, μιας και κατηγορούσε τους πολιτικούς αντιπάλους ως «ανήθικους». Άπαξ και έγινε, θα κριθεί είτε γι’ αυτά που κάνει ως κυβέρνηση κρινόμενα αυτοτελώς, είτε γι’ αυτά που κάνει ως κυβέρνηση σε αντιπαράθεση με αυτά που υποσχόταν ως αντιπολίτευση.
Στο υπόλοιπο του άρθρου, θα κάνουμε μια ανάλυση στη βάση ότι ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του δεν εξαπάτησαν συνειδητά για να αρπάξουν την εξουσία, αλλά απλώς «αστόχησαν», έχοντας πάντα τις καλύτερες των προθέσεων.
Αυτό είναι «υπόθεση εργασίας» φυσικά. Όχι ότι το πιστεύουμε κιόλας…
Οι «καλές προθέσεις», ο παράδεισος και η κόλαση
Υπενθυμίζουμε ότι ήρθαν να κυβερνήσουν με συνθήματα όπως: «Βάζουμε τέλος στη λιτότητα και (οριστικό τέλος !) στα μνημόνια»… «της υποτέλειας», «η ελπίδα και η αξιοπρέπεια… έρχονται», αφού προηγουμένως έκαναν κατάχρηση της αδυναμίας του συντάγματος στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.
Η συνέχεια είναι σε όλους γνωστή.
Ακόμα και αν τους αναγνωρίσουμε «καλές προθέσεις» αυτές σίγουρα δεν αρκούσαν. Χρειαζόταν ένα σαφές, πλήρες, μελετημένο και ρεαλιστικό πρόγραμμα, που θα είχε λάβει υπόψη του όλες τις παραμέτρους. Αλλιώς δεν μιλάμε ούτε για «ηθικό πλεονέκτημα», ούτε για «διανοούμενους» (τους οποίους η αριστερά θεωρεί ότι …μονοπωλεί!). Μιλάμε για ανήθικους και διψασμένους για εξουσία (ή ικανοποίηση κάποιων εμμονών) τσαρλατάνους.
Για να θυμηθούμε και τον Karl Popper (1902-1994): «Η προσπάθεια να φέρουμε τον παράδεισο στη γη, οδηγεί, χωρίς εξαίρεση, στην κόλαση». (ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένες με καλές προθέσεις, κατά μια άλλη έκφραση),
Η «αριστερή ηθική» και το ιατρικό ανάλογο.
Δεν είπαν ψέματα, απλώς «υπερεκτίμησαν»…
… υποτίμησαν, έδωσαν υποσχέσεις που δεν τήρησαν (πίστευαν όχι … λίγο ενδιαφέρει!), έκαναν σκληρή διαπραγμάτευση και κατέληξαν σε… σκληρό δίλημμα!…
Η συνέχεια και πάλι γνωστή!
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μια «λεπτή διαφορά» ανάμεσα στο ψέμα, την λάθος εκτίμηση, την αθέτηση υποσχέσεων και την παραπλάνηση. Κάτι σαν τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση. Τίποτα όμως από όλα αυτά δεν αποτελεί στοιχείο… Ηθικής!
Η τρέχουσα – για τον κ. Τσίπρα και τον παρόντα ΣΥΡΙΖΑ – εκδοχή για το γεγονός ότι είναι υποχρεωμένοι και ΘΑ εφαρμόσουν μνημόνιο, παρά τα όσα έλεγαν πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου είναι: «Δεν σας λέγαμε ψέματα, δεν σας κοροϊδέψαμε, απλώς δεν είχαμε υπολογίσει…»
Τσίπρας: «Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχαμε υπολογίσει το μέγεθος της αντίδρασης από τους συντηρητικούς κύκλους της Ευρώπης, ενώ υπερτιμήσαμε τη δύναμη του δίκιου και υποτιμήσαμε τη δύναμη του χρήματος» παραδέχθηκε.
» Η μεγάλη διάψευση για μένα ήταν όταν ήρθε ο Βαρουφάκης και μου μετέφερε το μήνυμα Σόιμπλε για τη συντεταγμένη έξοδο από το ευρώ. Τότε συνειδητοποίησα ότι το εναλλακτικό σχέδιο, ήταν το σχέδιο του αντιπάλου» http://www.protothema.gr/politics/article/503525/tsipras-upohreosi-mou-na-tetho-stin-krisi-tou-ellinikou-laou/
Τσακαλώτος: «Δεν είχαμε υπολογίσει πως κάποιοι είχαν το Grexit πρωταρχικό στόχο»
http://www.fortunegreece.com/article/tsakalotos-den-ichame-ipologisi-pos-kapii-ichan-to-grexit-protarchiko-stocho/
Με άλλα λόγια:
1) Δεν είχαν υπολογίσει «τη δύναμη του χρήματος», δηλαδή ότι οι Ευρωπαίοι πολιτικοί και πολίτες δεν θα ήσαν διατεθειμένοι να δώσουν χρήματα χωρίς να γνωρίζουν πού και πώς αυτά θα χρησιμοποιηθούν
2) Δεν είχαν υπολογίσει ότι υπάρχουν σαφείς ευρωπαϊκοί κανόνες για τη βοήθεια προς τις χώρες μέλη και αυτοί απαιτούν Memorandum of Understanding, δηλαδή… Μνημόνιο.
3) Δεν είχαν υπολογίσει ότι οι Ευρωπαίοι δεν θα ήσαν διατεθειμένοι να παραβιάσουν τους δικούς τους – δημοκρατικά ψηφισμένους – κανόνες για να κάνουν το χατίρι στον ΣΥΡΙΖΑ και σε ό,τι αυτός θεωρούσε «δίκαιο».
4) Δεν είχαν υπολογίσει ότι το grexit δεν ήταν το δικό τους «υπερόπλο» για εκβιασμό των εταίρων (άλλη «ηθική» στάση κι αυτή), αλλά αντίθετα η κρυφή ελπίδα και πόθος πολλών και ισχυρών από αυτούς.
5) Δεν είχαν υπολογίσει ότι εκτός Ευρώ και με δικό μας νόμισμα, θα είχαμε ολοκληρωτική κοινωνική καταστροφή, μολονότι «βοούσε» η ελληνική και διεθνής οικονομική κοινότητα γύρω από το ζήτημα αυτό.
ΕΙΧΑΝ όμως υπολογίσει ότι θα κέρδιζαν τις εκλογές με παρόμοιους «μη υπολογισμούς». Και είχαν επίσης υπολογίσει ότι ο ελληνικός λαός έχει τόσο αμβλυμμένο το πολιτικό και ηθικό του αισθητήριο, ώστε να τους ψηφίσει και – αν χρειαστεί – να τους ξαναψηφίσει.
Επειδή ΒΑΡΕΘΗΚΑ τα παραπάνω να θεωρούνται «ηθική στάση» απέναντι σε … «υπέρτερες δυνάμεις» και επειδή τυχαίνει να είμαι και γιατρός, δεν πρόκειται να σχολιάσω εκτενώς, αλλά να σας μεταφέρω το εξής ανάλογο:
Φανταστείτε κάποιον που αυτοαποκαλείται «γιατρός» και που αναλαμβάνει τη θεραπεία σας
• Χωρίς να γνωρίζει ανατομία και φυσιολογία του ανθρώπινου οργανισμού (δύναμη του χρήματος)
• Χωρίς να γνωρίζει τη φύση της αρρώστιας σας (βάζουμε τέλος στα μνημόνια και στη λιτότητα)
• Χωρίς να γνωρίζει τις μεθόδους που διατίθενται για τη θεραπεία σας (δύναμη των «συντηρητικών κύκλων = ευρωπαϊκοί κανόνες)
• Χωρίς να γνωρίζει πού θα οδηγήσει η νόσος, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία (grexit = καταστροφή)
• Αγνοώντας ότι το κύριο θεραπευτικό του μέσο (απειλή για grexit) θα ήταν ακριβώς αυτό που θα επέφερε ό,τι χειρότερο θα μπορούσε να προκύψει από την αρρώστια;
• Νομίζοντας ότι υπάρχουν «εναλλακτικές» θεραπείες, που απλώς τις υποθέτει ή τις φαντάζεται (Βοήθεια από Ρωσία, Κίνα κλπ)
Θεωρείτε ότι ο «γιατρός» αυτός είναι «ηθικός»;
Νομίζετε ότι είχε το «ηθικό δικαίωμα – πλεονέκτημα» να αναλάβει τη δύσκολη περίπτωσή σας; Ακόμη και αν δεν το έκανε για τα χρήματα της αμοιβής του, αλλά μόνο για τη «σωτηρία» σας;
Σας είχε ενημερώσει εγκαίρως για το μέγεθος της αγνοίας του;
Και ένα ακόμη «ηθικό» ζήτημα: Μήπως ζήτησαν καμία συγγνώμη από άτομα που τους είχαν πιστέψει;
Προεκλογικά εννοώ. Γιατί μετεκλογικά δεν έχουν κανένα λόγο να το κάνουν. Ο λαός «αναγνώρισε» τις «προσπάθειες» και την τελική τους «επιτυχία» και τους το ανταπέδωσε δεόντως.
(Περί της ωριμότητας και ηθικής του λαού, υπάρχει ένα άλλο «ιατρικό ανάλογο» παρακάτω)
Ακατάλληλος και αντιδημοκρατικός
Όταν ομολογεί τις αυταπάτες του, ομολογεί συγχρόνως ότι είναι ακατάλληλος για πολιτικός. Γιατί «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» και ο ρεαλισμός είναι ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα που απαιτούνται για ένα πολιτικό.
Συνεχίζει ωστόσο να έχει αυταπάτες (στην καλύτερη περίπτωση) ή να κοροϊδεύει (στη χειρότερη). Κατέβηκε στις εκλογές με το επιχείρημα – σύνθημα ότι αυτός και το κόμμα του (όσο του έχει απομείνει) εκπροσωπούν το «υγιές καινούργιο» αντί για το «σάπιο παλιό».
Πόσο «υγιές» και «καινούργιο» είναι ένα κόμμα που κατεβαίνει στις εκλογές χωρίς πρόγραμμα με μόνο σύνθημα «ψηφίστε με γιατί είμαι καλός»;
Ποια αντίληψη περί δημοκρατίας υποδηλώνεται με το να μη λέει (επειδή δεν ξέρει ή επειδή δεν θέλει να πει) τι θα κάνει αν ξαναγίνει πρωθυπουργός;
Δημοκρατία σημαίνει ότι εκτίθενται στο λαό διάφορες επιλογές προγραμμάτων και πολιτικών και αυτός αποφασίζει.
Όταν απευθύνεσαι στο μίσος, στο φόβο, γενικά στο συναίσθημα, ή επικαλείσαι «Ελπίδα» και «Αξιοπρέπεια», αντί για τη λογική και το γενικό συμφέρον της χώρας, όταν δεν λες τι προτίθεσαι να κάνεις, ή όταν κάνεις τα αντίθετα από αυτά που έχεις πει, τότε ΔΕΝ είσαι ούτε δημοκράτης.
«Ηθικό πλεονέκτημα» και μετακλητοί υπάλληλοι
Δεν έχασε την ευκαιρία ο κ. Τσίπρας να επικαλεσθεί σε συζήτηση στη βουλή [1] το περιβόητο «ηθικό πλεονέκτημα» της αριστεράς σε σχέση με τους «μετακλητούς υπαλλήλους», που η κυβέρνησή του αθρόως διορίζει από την ατελείωτη… δεξαμενή των «αγωνιστών της αριστεράς».
Σε σχέση λοιπόν με τους μετακλητούς υπαλλήλους, έχει σημασία τι δήλωνε ο κ. Τσίπρας προεκλογικά («ούτε ένας… θα τους πάρουμε από την ιεραρχία των υπηρετούντων δημοσίων υπαλλήλων») με αυτά που βλέπουμε σήμερα. Και σ’ αυτό το ζήτημα είναι δευτερεύον το αν διόρισε λιγότερους ή περισσότερους. Είχε υποσχεθεί ότι δεν θα διορίσει κανένα και διόρισε καμπόσους. Αυτό αρκεί.
Εδώ όμως απαιτείται μια διευκρίνιση: «Μετακλητός» είναι ο υπάλληλος που μετακαλείται από κάποια άλλη θέση που ήδη κατέχει (συνήθως πανεπιστημιακή), για να υπηρετήσει ως στενός και αναντικατάστατος συνεργάτης κάποιου υπουργού.
Σε καμία περίπτωση δεν νοείται «μετάκληση» κάποιου που είναι άνεργος, ή που απασχολείται σε κάποια εργασία εντελώς άσχετη με το υπουργείο. Και σε καμία επίσης περίπτωση δεν δικαιολογείται να αμείβεται με βασικές αποδοχές ανώτερες αυτών που ελάμβανε στην εργασία, από την οποία «μετακλήθηκε».
Όταν λοιπόν τα παραπάνω δεν συμβαίνουν, δεν μιλάμε πλέον για «μετάκληση» και «ηθικό πλεονέκτημα», αλλά για «βόλεμα» και «ανήθικο μειονέκτημα».
Τουλάχιστον έτσι αντιλαμβάνεται ο οποιοσδήποτε λογικός και καλόπιστος συζητητής την «ηθική» και την «ανιδιοτελή προσφορά».
Το «ιατρικό ανάλογο» για την αλήθεια και … ό,τι προτιμάει ο λαός!
Κάποιος παχύσαρκος συμπολίτης μας, που είχε να επισκεφτεί γιατρό κάτι χρόνια, γιατί «ένιωθε καλά» (!), «ανακαλύπτει» ξαφνικά ότι έχει ζάχαρο και πίεση.
Επειδή …κάτι είχε ακούσει ότι αυτά είναι επικίνδυνα, επισκέπτεται δύο γιατρούς.
Ο πρώτος του λέει:
– Μια χαρά είσαι φίλε μου… παίδαρος! Μην ανησυχείς. Να, θα πάρεις αυτά τα δύο φαρμακάκια και όλα θα πάνε καλά. Έλα να σε δω σε ένα χρόνο.
Ο δεύτερος του λέει:
– Αγαπητέ μου, πάσχεις από σακχαρώδη διαβήτη, που είναι μια πολύ ύπουλη και επικίνδυνη ασθένεια. Πρέπει να πάρεις συνδυασμό φαρμάκων: για το σάκχαρο, τη χοληστερίνη, το ουρικό οξύ και την αρτηριακή υπέρταση. Κινδυνεύεις από πολύ επικίνδυνες επιπλοκές: Έμφραγμα, εγκεφαλικό, τύφλωση, ακρωτηριασμό, νεφρική ανεπάρκεια, κίρρωση του ήπατος κλπ. Πρέπει να κάνεις πολύ αυστηρή δίαιτα για να χάσεις 50 κιλά, να αλλάξεις τρόπο ζωής, να κάνεις καθημερινή σωματική άσκηση, να διακόψεις το κάπνισμα. Κάθε μήνα, θα πρέπει να σε παρακολουθώ για την εξέλιξη και τα αποτελέσματα της θεραπείας σου. Οφείλεις να συνειδητοποιήσεις τη σοβαρότητα της πάθησης και να αντιδράσεις υπεύθυνα. Στο χέρι σου είναι να γλυτώσεις από τη νόσο και τις επιπλοκές της.
Ο φίλος μας, αν είναι από αυτούς που «το ψάχνουν», εύκολα μπορεί να διαπιστώσει από τις χιλιάδες αναφορές στο διαδίκτυο, ότι ο πρώτος γιατρός είναι εντελώς άσχετος ή ανεύθυνος και ότι ο δεύτερος έχει δίκιο. Και πιθανότατα θα ακολουθήσει τον δεύτερο γιατρό, μολονότι αυτός του λέει δυσάρεστες αλήθειες.
Προσέξτε όμως: Ο δεύτερος γιατρός εμμέσως πλην σαφώς εξέθεσε στον ασθενή τις δικές του ευθύνες: Παχυσαρκία, κάπνισμα, έλλειψη σωματικής άσκησης. Και ακόμα σαφέστερα του υπέδειξε να αλλάξει ριζικά τρόπο ζωής.
Εδώ λοιπόν ερχόμαστε στην αντίδραση των περισσοτέρων ψηφοφόρων. Δεν θέλουν να παραδεχτούν οποιαδήποτε δική τους ευθύνη και αντιστέκονται λυσσαλέα σε οποιαδήποτε πρόταση να αλλάξουν νοοτροπία και τρόπο κοινωνικής συμπεριφοράς. Προτιμούν σταθερά να φορτώνουν τις ευθύνες σε άλλους και συγχρόνως να περιμένουν τη λύση από … άλλους (ενδεχομένως και τους… ίδιους «άλλους»!).
Αυτό είναι το «μικρό μυστικό» των «κομμάτων εξουσίας» στην Ελλάδα. Γνωρίζουν ότι μόνο με ψέματα, εξωραϊσμό της πραγματικότητας συνδυασμένη με κολακεία και αγιοποίηση του «άξιου και υπερήφανου» ελληνικού λαού θα αποκτήσουν την εύνοιά του και τελικά την πολυπόθητη εξουσία.
Τόσο απλά.
Επίλογος: Η Ηθική που μακροπρόθεσμα συμφέρει
Μπορεί κάποιος να αντιδράσει ισχυριζόμενος ότι Ηθική και Συμφέρον είναι έννοιες αντιφατικές και αμοιβαίως αποκλειόμενες.
Ωστόσο αν το δει κανείς σε βάθος ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Ηθική δεν είναι τίποτα άλλο από ένα σύνολο κανόνων, που έχουν διατυπωθεί αποσκοπώντας στην ομαλότερη δυνατή συμβίωση των ανθρώπων ως κοινωνικών όντων και κατά συνέπεια στην ισχυροποίηση των κοινωνικών δομών και της ίδιας της κοινωνίας.
Έννοιες όπως: Ειλικρίνεια, συνέπεια, υπευθυνότητα, ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη, εργατικότητα, αμεροληψία, δικαιοσύνη, εφαρμογή των νόμων κ.ά. μπορεί να φαντάζουν «ηθικοπλαστικές» ή προερχόμενες από κάποιο θρησκευτικό δόγμα, αλλά ταυτόχρονα αποτελούν τα θεμέλια οιασδήποτε κοινωνίας, που είναι προορισμένη να επιβιώσει και να ευημερήσει.
Άλλωστε η ηθική των περισσοτέρων θρησκειών δεν απέχει πολύ από αυτή την κοινωνικοκεντρική οπτική.
Η αναγκαιότητα για Ηθική για μέγιστη κοινωνική αποτελεσματικότητα αφορά τόσο τους πολίτες, όσο και τους πολιτικούς. Η Ιστορία έχει αναδείξει πλήθος σπουδαίων ηγετών, που υπήρξαν ταυτόχρονα μέγιστες ηθικές προσωπικότητες (Λίνκολν, Γκάντι, Καποδίστριας, Τρικούπης, Βενιζέλος κ.ά.), την ίδια στιγμή που τα παραδείγματα κοινωνιών που προκόβουν και ευημερούν περιλαμβάνουν τις περισσότερες φορές ευσυνείδητους πολίτες με ισχυρά ηθικά αντανακλαστικά.
Από τα παραπάνω λοιπόν συνάγεται ότι δεν έχει νόημα να μιλούμε για «ηθικό πλεονέκτημα», αλλά απλώς να επισημάνουμε ότι η ίδια η Ηθική αποτελεί «κοινωνικό πλεονέκτημα»!
Στο σημείο αυτό και για να παραμείνουμε στο πνεύμα όσων υποστηρίζουμε (παραμένοντας αμερόληπτοι), οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ακόμα και ο αμοραλιστής κ. Τσίπρας είχε ένα «φωτεινό σημείο» ηθικής: Αυτό δεν ήταν άλλο από την απόφασή του – με κομματικό κόστος – να αγνοήσει την μονομερή ερμηνεία του «Όχι» στο ανόητο δημοψήφισμα που έκανε (που ασφαλώς δεν ήταν ούτε και η δική του ερμηνεία), για την οποία κραύγαζαν και ωρύονταν οι ακραίοι του ΣΥΡΙΖΑ και να προσπαθήσει να κρατήσει την Ελλάδα μέσα στην Ευρώπη και το κοινό της νόμισμα.
Δυστυχώς γι’ αυτόν – και για την ίδια τη χώρα – η συνέχεια δεν υπήρξε ανάλογη. Ένας απολύτως «ηθικός» Τσίπρας έπρεπε να επιλέξει την οδό της παραίτησης από την πρωθυπουργία… [2]
Επέλεξε να παραμείνει και δυστυχώς οι ψηφοφόροι τον… βοήθησαν στη λανθασμένη αυτή απόφαση.
Τώρα απλώς εισπράττει τα δεινά, που απορρέουν από την «μη ηθική» στάση του.
Μόνο που τα ίδια – και ασφαλώς χειρότερα – δεινά εισπράττουν και οι πολίτες… ακόμη και οι πλέον ηθικοί ανάμεσά τους.
Γιατί η Ηθική των Πολιτών δεν αρκεί απλώς να υπάρχει σε ένα ποσοστό. Θα πρέπει να είναι και… πλειοψηφία! Κάτι που μάλλον θα αργήσουμε πολύ ακόμα να δούμε.
Δυστυχώς!
[2] Υπενθυμίζω το ιστορικό προηγούμενο του καγκελαρίου Willy Brandt, που παραιτήθηκε για μια υπόθεση, στην οποία ήταν σχεδόν αμέτοχος και αθώος, ενώ ήταν δημοφιλέστατος και επιτυχέστατος ως πολιτικός ηγέτης στη χώρα του.
Facebook Comments