H στάση πολιτικής της Τράπεζας της Ιαπωνίας οδηγεί την Citigroup να υπογραμμίσει σε νέα έκθεσή της, το τέλος της εποχής της ποσοτικής χαλάρωσης (QE), ωστόσο προειδοποιεί ότι εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά εμπόδια πολιτικής για τις παγκόσμιες κεντρικές τράπεζες.

“Η απόφαση της BoJ να θέσει στόχο για την απόδοση του 10ετούς ομολόγου σηματοδοτεί την αρχή του τέλους της ποσοτικής χαλάρωσης, στέλνοντας ένα σημαντικό μήνυμα προς τις άλλες κεντρικές τράπεζες”, όπως επισημαίνουν οι αναλυτές της Citi με επικεφαλής τον Willem Buiter,

Το QE είναι μια αντισυμβατική μορφή νομισματικής πολιτικής, όπου οι κεντρικές τράπεζες δημιουργούν ουσιαστικά νέο χρήμα για να αγοράσουν assets, όπως τα κρατικά ομόλογα. Η διαδικασία αυτή έχει ως στόχο να αυξήσει άμεσα τις δαπάνες του ιδιωτικού τομέα και είναι συνδεδεμένη με ένα στόχο, όπως η επιστροφή του πληθωρισμού σε επιθυμητά επίπεδα.

Ωστόσο, ο διοικητής της BOJ, Haruhiko Kuroda, και η ομάδα του έχουν αλλάξει ριζικά την πολιτική αυτή. Η τράπεζα άφησε να εννοηθεί ότι θα απομακρυνθεί από την επέκταση του ισολογισμού της και θα αγοράσει 10ετή ιαπωνικά κρατικά ομόλογα, έτσι ώστε η απόδοσή τους να διαμορφωθεί κοντά στο 0%. Αυτό θα ισοδυναμούσε με μια στροφή προς τη στόχευση των τιμών των assets, που θεωρείται ως ένας καλύτερος και πιο βιώσιμος τρόπο για να διευκολυνθούν οι αγορές assets σε σχέση με ένα ρητό στόχο για την αύξηση του ποσού των χρημάτων που εκτυπώνει η κεντρική τράπεζα.

Η απόφαση αυτή βασίζεται κυρίως στην συνειδητοποίηση ότι πλέον υπάρχει έλλειψη assets για αγορά και ότι υπάρχουν ανεπιθύμητες παρενέργειες στην χρηματοπιστωτική σταθερότητα, σύμφωνα με την Citi.

“Οι ενέργειες αυτές σημαίνουν ότι οι κεντρικές τράπεζες (κυρίως η BOJ και, σε μικρότερο βαθμό, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) αναγνωρίζουν όλο και περισσότερο ότι η πολιτική που ακολουθούσαν, τη σύνδεση δηλαδή συγκεκριμένων αυξήσεων του μεγέθους του ισολογισμού τους με τις μεταβολές της συνολικής ζήτησης και του πληθωρισμού, είναι βαθιά προβληματική και πρέπει να είναι αντικατασταθεί”, όπως τονίζει η Citi.

“Η άμεση ανησυχία για τις κεντρικές τράπεζες δεν είναι τόσο η μείωση της αποτελεσματικότητας των εν λόγω αγορών, αλλά μάλλον το σημαντικότερο ζήτημα της εξάντλησης των κατάλληλων στοιχείων ενεργητικού για να αγοράσουν καθώς και τις παράπλευρες απώλειες της έλλειψης assets”.

Όπως επισημαίνει η αμερικάνικη τράπεζα, η αλλαγή πολιτικής της BOJ μπορεί να δημιουργήσει κάποια χρήσιμη πρόσθετη ευελιξία, αλλά η ΕΚΤ έχει περιορισμένους τρόπους ελιγμών καθώς δεν μπορεί να “ελέγξει” τις αποδόσεις των ομολόγων σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης. Αυτό θα μπορούσε να αποδειχθεί πολιτικά δύσκολο και μπορεί ακόμη και να έρθει σε σύγκρουση με μία από τις συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ελευθερία Κούρταλη

Facebook Comments