Κάποιοι, θεωρούν ότι σε περιβάλλον Δημοκρατίας έχουν το υπερ-προνόμιο επιβολής της αυθάδειάς τους, το οποίο η υπόλοιπη κοινωνία οφείλει να αποδεχθεί θέλει δεν θέλει

Σταδιακά ο… δημοκράτης άρχισε να γίνεται αυθάδης. Ο αυθάδης κατέστησε ως δεύτερη φύση του την παρανομία. Και από τη στιγμή που θεωρεί την παρανομία ως ελευθερία χωρίς να υφίσταται τον κολασμό, τότε έγινε αναιδής. Και όταν κάποιος είναι αναιδής δεν πειθαρχεί. Μετατρέπεται σε έναν αναρχικό πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετεί το ευδαιμονικό του εγώ

«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, διότι έμαθε τους πολίτες να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωμα, την παρανομία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισότητα και την αναρχία ως ευδαιμονία». Τάδε έφη Ισοκράτης, ο οποίος εγεννήθη το 435 π.Χ. και πέθανε πλήρης ημερών το 338 π.Χ. Ο Ισοκράτης ήταν ένας από τους δέκα ρήτορες του αλεξανδρινού «Κανόνος» και από τους σπουδαιότερους ρητοδιδασκάλους της κλασικής αρχαιότητας. Θεωρείται δε συγχρόνως ένας από τους παράγοντες που διαμόρφωσαν την πολιτική κατάσταση του καιρού του. Είναι αυτός που έζησε και συνέγραψε με τον Πλάτωνα το κοινωνικό πλαίσιο του Πελοποννησιακού Πολέμου και τη μετάβαση από τον αποκαλούμενο «Χρυσό Αιώνα του Περικλή» στην περίοδο της παρακμής της αθηναϊκής πόλης-κράτους.

Έχουν περάσει 2.354 χρόνια από τον θάνατό του και νομίζουμε ότι μια ρεαλιστική και ορθολογική προβολή του πολιτικού λόγου του στη σημερινή πραγματικότητα είναι περισσότερο από ποτέ επίκαιρη…

Όλοι οι σύγχρονοι Νεοέλληνες είναι αυτοί που δια της συμπεριφορά τους έχουν κάνει την ακριβώς… ανάποδη ανάγνωση του περίφημου ρητού του για τη Δημοκρατία. Πιθανόν ο Ισοκράτης να είχε και… μεταφυσικές ιδιότητες, δυνάμενος να προβλέψει σοβαρότατες χρωμοσωμικές ανωμαλίες στο DNA ενός γένους που χόρτασε αλλά και δίδαξε Δημοκρατία σε ολόκληρο τον κόσμο, αλλά δεν άντεξε να τη διατηρήσει ως κεκτημένο. Ας δούμε σήμερα την ανάγνωση που κάνει ο μέσος Νεοέλληνας, ο οποίος πριν μπει στο… κυρίως πιάτο έχει «πουσάρει» ως μότο ότι αποτελεί τον γνήσιο εκπρόσωπο της πλέον έξυπνης φυλής του πλανήτη. Τον μεγαλύτερο καταφερτζή και τον μεγαλύτερο βολεμένο, έτσι απλά, γιατί είναι Έλληνας!

Η έννοια της Δημοκρατίας στη χώρα μας είναι στρεβλή. Για παράδειγμα, μια παρέα ανισόρροπων ή ευρύτερες ομάδες… μοσχαναθρεμμένων μπορούν για παράδειγμα να κλείνουν τους δρόμους και να στερούν την ελεύθερη μετακίνηση των συμπολιτών τους. Είναι αυτοί που πιστεύουν ότι ακριβώς επειδή υπάρχει Δημοκρατία μπορούν να κάνουν ότι θέλουν. Είναι μέρος του Δήμου, οι κινήσεις τους δεν… συγκινούν ιδιαιτέρως ένα ισχυρό κράτος δικαίου (που προφανώς λειτουργεί σε συνθήκες χαλαρότητας…) και ως εκ τούτου είναι πολίτες που έχουν δύναμη (=κράτος). Αυτό το έχουμε εμπεδώσει κατά τις τελευταίες 4 δεκαετίες…

Όλοι αυτοί οι τύποι που κλείνουν δρόμους, που παρκάρουν παράνομα κατά τρόπο κραυγαλέο, που πετάνε τα σκουπίδια όπου βρουν, που ρυπαίνουν πινακίδες ή καταστρέφουν περιουσίες, καθώς και όσοι συνειδητά ομολογούν ότι κινούνται στον αστερισμό του «Δεν πληρώνω» μέσα από έναν ιδιόμορφο νεοελληνικό τσαμπουκά είναι οι αυθάδεις. Κάποιοι, θεωρούν ότι σε περιβάλλον Δημοκρατίας έχουν το υπερ-προνόμιο επιβολής της αυθάδειάς τους, το οποίο η υπόλοιπη κοινωνία οφείλει να αποδεχθεί θέλει δεν θέλει. Και οι αυθάδεις είναι λογικό να θεωρούν πως οτιδήποτε ρυθμίζεται με κανόνες δικαίου είναι ταυτόχρονα και ανελεύθερο. Η εφαρμογή στοιχειωδών κανόνων λειτουργίας της κοινωνικής ζωής για τους περισσότερους συνιστά μείωση των ατομικών ελευθεριών! Έτσι πιστεύουν τρομάρα τους! Επιπλέον, κάποιοι νομίζουν ότι μιλώντας με αναίδεια ή ανατρέποντας στοιχειώδεις κανόνες αισθητικής αισθάνονται ελεύθεροι και είναι Δημοκράτες. Δεν κατανοούν ότι το… διαζύγιο που έχουν πάρει με τους στοιχειώδεις κανόνες λογικής και αισθητικής τους καθιστά ελεεινούς και αξιολύπητους. Όμως, μέσω αυτών των συμπεριφορών αποδεικνύεται με τον πλέον περίτρανο τρόπο γιατί χρεοκοπήσαμε καθολικά ως χώρα. Πολιτισμικά, αξιακά, και θεσμικά και στη συνέχεια πολιτικά. Έτσι, το… κερασάκι στην τούρτα ήταν η οικονομική χρεοκοπία του τόπου.  

Κυρίως από τη δεκαετία του 1980 ο λόγος του Ισοκράτη έπαυσε να έχει ουσιαστικά και την πλέον στοιχειώδη ισχύ. Σταδιακά ο… δημοκράτης άρχισε να γίνεται αυθάδης. Ο αυθάδης κατέστησε ως δεύτερη φύση του την παρανομία. Και από τη στιγμή που θεωρεί την παρανομία ως ελευθερία χωρίς να υφίσταται τον κολασμό, τότε έγινε αναιδής. Και όταν κάποιος είναι αναιδής δεν πειθαρχεί. Μετατρέπεται σε έναν αναρχικό πιστεύοντας ότι με αυτόν τον τρόπο εξυπηρετεί το ευδαιμονικό του εγώ. Το… αντάρτικο και ο συμμοριτοπόλεμος πριν από επτά δεκαετίες, άλλαξαν τα πάντα στην ελληνική κοινωνία. Όχι, ότι πριν δεν είχαμε εμφυλίους. Και βεβαίως είχαμε. Αυτοί άλλωστε πέρασαν στο DNA μας. Δυστυχώς, όλες οι παραπάνω καταστάσεις συναντιούνται στο συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα του σημερινού (νεο)ελληνικού πληθυσμού. Είναι όλα αυτά τα καθημερινά πρόσωπα που μας περιβάλλουν και με τις συμπεριφορές τους κάνουν τους λογικούς και συνετούς να αναρωτιούνται: Καημένε Ισοκράτη τι σου έμελλε να πάθεις από τον αυθάδη και αναιδή Νεοέλληνα… 

Facebook Comments