Η νομοθέτηση δημοσιονομικών μέτρων που θα πλήξουν από το 2019 σχεδόν όλους τους πολίτες είναι πλέον, εδώ όπου φτάσαμε, μονόδρομος για την κυβέρνηση, η οποία, για πολιτικούς εσωτερικούς λόγους, αναζητεί το «περιτύλιγμα», δηλαδή μια φόρμουλα με τους δανειστές, προκειμένου να τα υιοθετήσει ως ενιαίο πακέτο και όχι ένα προς ένα.

Το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. επιχείρησε, μέσω της γνωστής «θεωρίας των παιγνίων», να δοκιμάσει τις αντοχές των εταίρων, επιχειρώντας με αυτόν τον τρόπο να καταργήσει το δεύτερο Μνημόνιο. Πίστεψε ότι σε μια μετωπική κόντρα οι Ευρωπαίοι θα είχαν να χάσουν περισσότερα από την Ελλάδα και θα έκαναν πρώτοι πίσω. Δεν της βγήκε, γιατί απλά οι εταίροι όχι μόνο δεν έκαναν πίσω αλλά μας οδήγησαν ένα βήμα πριν από την άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη.

Το λάθος τής τότε κυβέρνησης ήταν πως δεν υπολόγισε το αυτονόητο, δηλαδή το ότι, αν οι Γερμανοί και οι βόρειοι δορυφόροι τους έκαναν πίσω, θα άνοιγαν τον ασκό του Αιόλου, αφού στη συνέχεια και άλλοι αδύναμοι κρίκοι θα χρησιμοποιούσαν την ίδια «συνταγή». Η περιπέτεια του 2015 κόστισε στους πολίτες δεκάδες δισεκατομμύρια σε μέτρα που ελήφθησαν στο πλαίσιο του τρίτου Μνημονίου.

Σήμερα, μπορεί να μη βρισκόμαστε με το ένα πόδι εκτός ευρωζώνης, και πιθανότατα δεν θα βρεθούμε, ωστόσο η κυβέρνηση κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα πάλι, όχι μέσω μετωπικής σύγκρουσης αυτή τη φορά, αλλά με λάθος πολιτικούς υπολογισμούς.

Ο πρωθυπουργός και αυτοί που τον συμβουλεύουν πίστεψαν ότι η δεύτερη αξιολόγηση μπορεί να κλείσει με πολιτικά κριτήρια λόγω προσφυγικής κρίσης, Βrexit και Τραμπ. Με άλλα λόγια, ο κ. Τσίπρας υπολόγισε ότι το Βερολίνο τον χρειάζεται ως ανάχωμα στο προσφυγικό και πως η Ε.Ε., εγκλωβισμένη στο Βrexit και στη σκληρή διαπραγμάτευση που θα ξεκινήσει τον επόμενο μήνα με το Λονδίνο, δεν θα προκαλέσει μια νέα κρίση με το ελληνικό ζήτημα και θα κλείσει η διαπραγμάτευση χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.

Και το λάθος που επαναλαμβάνεται παύει να είναι λάθος, λέγεται άγνοια, ανικανότητα και γενικά σε κάνει πλέον προβλέψιμο. Σήμερα, η κυβέρνηση είναι προβλέψιμη για τους εταίρους και γι’ αυτό βρίσκεται με την «πλάτη στον τοίχο». Έπεσε για δεύτερη φορά στην παγίδα του Σόιμπλε, γιατί, όπως και το 2015, καθυστέρησε να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση και όταν κάθε δύο μήνες χρειάζεσαι χρήματα για να πληρώσεις τοκοχρεολύσια, γίνεσαι ευάλωτος. Εκεί βρισκόμαστε σήμερα.

Facebook Comments