Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας των τελευταίων τεσσάρων ετών που μας έφεραν συνεχόμενη ύφεση, εκτίναξη της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα, διαμελισμό της μεσαίας τάξης και συρρίκνωση του Εθνικού προϊόντος στον βαθμό που να αντιστοιχεί σε καταστροφή της χώρας από πολεμικές ενέργειες, μπορεί να συνοψιστεί ως εξής: Την νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009 ακολούθησε γρήγορα η συνειδητοποίηση ότι το Ελληνικό κράτος βαίνει προς άτακτη χρεωκοπία…

Το πολιτικό σύστημα τότε είχε τρείς επιλογές. Η να προχωρήσει άμεσα σε μεταρρυθμίσεις και μαζικές απολύσεις, η να χρεοκοπήσει άτακτα με αποτέλεσμα την αναγκαστική και εκ των πραγμάτων διάλυση του πελατειακού κράτους, η να προσφύγει στον μηχανισμό στήριξης που του προσέφερε η Γαλλία μαζί με την Γερμανία και την ΕΚΤ προκειμένου να κερδίσει τουλάχιστον χρόνο.

Πάνω λοιπόν στον πανικό του που το κράτος θα έμενε από ρευστό με αποτέλεσμα να παραμείνουν εκατοντάδες χιλιάδες κομματικοί πελάτες απλήρωτοι, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας έκανε συμφωνία με τον διάβολο και έβαλε την χώρα στο μνημόνιο.

Ουσιαστικά αυτό που προσπάθησε να περισώσει ο Γ. Παπανδρέου δεν ήταν η χώρα από την άτακτη χρεωκοπία αλλά την παράταξη του η οποία θα ήταν και ο μεγάλος χαμένος στην περίπτωση αυτή αφού το μεγαλύτερο κομμάτι της βάσης του κόμματος του είναι κρατικοδίαιτο.

Από την στιγμή που οι ισχυροί της Ευρώπης εξασφάλισαν ότι το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα της χώρας έχει ανάγκη από το ρευστό τους για να κρατηθεί στη ζωή, μπορούσαν ήσυχοι να πιέσουν για ανταλλάγματα και παραχωρήσεις οι οποίες όμως μακροπρόθεσμα θα απέβαιναν σε βάρος των επόμενων γενεών της Ελλάδας. Βασική παραχώρηση ήταν το PSI το οποίο δεν περιλάμβανε τα ομόλογα του επίσημου τομέα. Ουσιαστικά οι Ευρωπαίοι ελάφρυναν το Ελληνικό χρέος εξασφαλίζοντας τα δικά τους κρατικά ομόλογα σε βάρος όμως των Ελλήνων ιδιωτών ομολογιούχων και των τραπεζών που απώλεσαν το μεγαλύτερο μέρος της επένδυσης τους.

Ως συνέπεια της συνθήκης της Βασιλείας και με τεράστιες τρύπες στους ισολογισμούς τους, οι τράπεζες που κατείχαν Ελληνικά ομόλογα χρειάστηκαν άμεσα κεφαλαιακές ενισχύσεις από το Ελληνικό κράτος πράγμα που οδήγησε σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση του τελευταίου από τους Ευρωπαίους… Φαύλος κύκλος!

Εάν το μνημόνιο δεν υπήρχε, το πολιτικό σύστημα θα αναγκαζόταν να προσαρμοστεί βίαια και χωρίς καθυστερήσεις στην πραγματικότητα. Από την προσαρμογή αυτή θα θιγόταν κυρίως οι κομματικοί στρατοί που επί τριακονταετίας διορίζονταν από τον δικομματισμό, αφού δεν θα υπήρχαν τα χρήματα για να πληρωθούν.

Μπορεί το πολιτικό μας σύστημα να προσπαθούσε και πάλι να αφαιμάξει τις παραγωγικές τάξεις όπως έκανε τώρα με την υπερφορολόγηση, όμως προτού το κάνει θα είχε καταρρεύσει υπό το βάρος των εξελίξεων! Η ύφεση δεν θα επεκτεινόταν σε βάθος πενταετίας, δεν θα υπήρχαν οι στρατιές ανέργων που υπάρχουν σήμερα και η έξοδος από το τούνελ θα ήταν πολύ πιο κοντά. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ ως συνέπεια της χρεωκοπίας να εξαφανιζόταν από τον πολιτικό χάρτη αλλά μήπως αυτό δεν συνέβη και τώρα;

Καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν είχε την δυνατότητα να επηρεάσει το χρέος της όσο η Ελλάδα. Και αυτό επειδή τα Ελληνικά ομόλογα τα οποία είχαν αγοράσει οι τράπεζες και ο επίσημος τομέας (κράτη, ΕΚΤ) υπάγονταν κατά το 90% στο Ελληνικό δίκαιο. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε ώρα ήθελε η Ελλάδα θα μπορούσε να επιβάλει τους δικούς της όρους στην απομείωση του χρέους ψηφίζοντας έναν απλό νόμο στη βουλή!

Όμως στην δική μας περίπτωση και με την έλευση του μνημονίου και του PSI καταβαραθρώθηκε η αξία της επένδυσης των τραπεζών και των ιδιωτών ομολογιούχων προκειμένου να μην πειραχτούν τα ομόλογα που κατείχαν ξένα κράτη. Έτσι η απομείωση του χρέους έγινε με όρους δυσβάσταχτους για τον Έλληνα ομολογιούχο προκειμένου να μην πληρώσει καθόλου ο ευρωπαίος φορολογούμενος για τις φούσκες που χρηματοδοτούσαν στον νότο επί δεκαετίες οι κυβερνήσεις του!

Κατά την διάρκεια της αστείας παρένθεσης της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου κατά την οποία δεν άλλαξε η πορεία της χώρας στο παραμικρό, ο Α. Σαμαράς υπόσχεται στο Ζάππειο μέτρα τόνωσης της Ελληνικής οικονομίας και ελάφρυνσης των βαρών του ιδιωτικού τομέα προκειμένου να ανακοπεί η ολοκληρωτική καταστροφή και η διόγκωση της ανεργίας. Προς στιγμήν έπεισε. Η ΝΔ έρχεται έστω και οριακά πρώτο κόμμα και σχηματίζει κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα ο Ε. Βενιζέλος να βρεθεί ξανά στην εξουσία και με αξιώσεις να εξακολουθεί να επηρεάζει τις τύχες του τόπου.

Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να εξαφανιζόταν σιγά σιγά από τον πολιτικό χάρτη, μπορεί το μεγαλύτερο μέρος όσων πρόλαβε να μονιμοποιήσει να επέδειξαν αχαριστία και να μετακόμισαν στο ΣΥΡΙΖΑ, όμως το ΠΑΣΟΚ εξακολουθούσε να είναι γαντζωμένο με νύχια και με δόντια στην εξουσία. Εξακολουθούσε να παίζει με τις τύχες της χώρας και να κατέχει υπουργικές και νευραλγικές θέσεις στην κυβέρνηση σε δυσαναλογία ως προς το ποσοστό του στο εκλογικό σώμα.

Το αποτέλεσμα της συγκυβέρνησης μετά από ενάμισι χρόνο το γνωρίζουμε πολύ καλά. Η πορεία της χώρας προς το βάραθρο δεν άλλαξε καθώς και η Νέα Δημοκρατία έχει να προστατέψει την δική της εκλογική πελατεία. Έτσι έκανε στροφή 180 μοιρών από τις εξαγγελίες στο Ζάππειο και ακολούθησε την καταστροφική πολιτική Βενιζέλου με φόρο πάνω στο φόρο διογκώνοντας το πρόβλημα.

Παρ’ όλο που είχε δεσμευτεί να μειώσει φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και να βοηθήσει έτσι την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, μέτρο που απαιτούσε ως ισοδύναμο την μείωση των υψηλών συντάξεων και την κατάργηση τους για ηλικίες κάτω των 60 ετών, προτίμησε να μετατοπίσει το βάρος στην μικρομεσαία επιχείρηση που αναστενάζει κάτω από το βάρος της κρίσης και των υπέρογκων και μη ανταποδοτικών εισφορών του ληστρικού ΟΑΕΕ.

Ο άνεργος νέος επίσης ήταν το κατ’ εξοχήν θύμα της κρίσης καθώς απογοητευμένος αποστασιοποιήθηκε από την πολιτική μειώνοντας όμως έτσι την ευαισθητοποίηση του συστήματος για τα προβλήματα του.  Κάπως έτσι ο Σαμαράς ουσιαστικά συνέχισε την ίδια πολιτική και μάλιστα ανέλαβε και την προστασία της κομματικής πελατείας του ΠΑΣΟΚ ως προτεραιότητα ζωτικής σημασίας για την συγκυβέρνηση!

Θεωρητικά μπορεί να έχουμε κυβέρνηση με κεντροδεξιά πλειοψηφία στη βουλή αλλά η κραταιά πολιτική γραμμή είναι αυτή του ΠΑΣΟΚ! Ελάχιστες απομακρύνσεις μαφιόζων, εκβιαστών και ακατάλληλων Δημοσίων Υπαλλήλων έχουν γίνει. Ο κόσμος πεινάει αλλά η κλεπτοκρατία δεν έχει καταλάβει το παραμικρό και ο οργανισμός ανέγερσης νέου μουσείου της ακροπόλεως υπάρχει ακόμα! Ο ιδιωτικός τομέας εξακολουθεί να πληρώνει την κραιπάλη των κρατικοδίαιτων και το πέντε τοις εκατό του ΠΑΣΟΚ κυβερνάει το υπόλοιπο ενενήντα πέντε.

Όλες αυτές τις πολιτικές στρεβλώσεις έφερε η έλευση του μνημονίου που ήρθε σαν σανίδα σωτηρίας για την κλεπτοκρατία και τον παλαιοκομματισμό ο οποίος υπό το βάρος της κρίσης θα είχε κανονικά καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος. Με το μνημόνιο όχι απλά δεν κατέρρευσε αλλά πρόλαβε να ανασυνταχτεί και να αφαιμάξει τις παραγωγικές τάξεις.

Εάν οι Ευρωπαίοι ήθελαν πράγματι να βοηθήσουν την Ελλάδα δεν θα έδιναν χρήματα σε άχρηστες Ελληνικές κυβερνήσεις προκειμένου να τις κρατήσουν αυτές και την κομματική τους πελατεία στη ζωή. Θα έκοβαν την χρηματοδότηση αμέσως μόλις αντιλαμβάνονταν ότι οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις δεν προχωρούν.

Όμως σκέφτηκαν ωφελιμιστικά προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τα δικά τους ομόλογα, αλλά και να προλάβουν την επέκταση της κρίσης σε άλλες χώρες του νότου ενώ τους ήταν αδιάφορο το αποτέλεσμα των πολιτικών τους στον Έλληνα πολίτη. Η Α. Μέρκελ κέρδισε τις τελευταίες εκλογές στην Γερμανία. Όμως τις κέρδισε κουρεύοντας τα ομόλογα του ιδιωτικού τομέα για να παραμείνουν αλώβητα του επίσημου και να περισώσει την εικόνα της στον Γερμανό ψηφοφόρο.

Ουσιαστικά την νίκη της χρηματοδότησε εν μέρει ο Έλληνας ομολογιούχος και ο μικρομέτοχος που είδαν τις επενδύσεις τους να εξανεμίζονται προκειμένου η κ. Μέρκελ ως σύγχρονη σιδηρά κυρία να εξακολουθεί να κυβερνάει την Ευρώπη…

Η λύση στο αδιέξοδο θα επέλθει πρωτίστως από τις μεταρρυθμίσεις στο κράτος. Όμως αυτό θα είχε ως συνέπεια την εξαφάνιση των κομμάτων της συγκυβέρνησης από τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας! Επίσης απαιτείται το κούρεμα των ομολόγων του επίσημου τομέα προκειμένου να σταθεροποιηθεί η κατάσταση της Ελληνικής οικονομίας και να ελαφρύνουν σημαντικά τα βάρη της εξυπηρέτησης του χρέους. Όμως και πάλι αυτό δεν περιλαμβάνεται στην συμφωνία που έχει κάνει ο παλαιοκομματισμός με τους διασώστες του…

Οι σωτήριες αυτές λύσεις για την Ελλάδα απαιτούν πολιτικές δυνάμεις που θα ενεργήσουν με βάση το καλό της χώρας και όχι με βάση τα μικροκομματικά συμφέροντα. Από το υπάρχον πολιτικό μας σύστημα που είναι και ο βασικός υπαίτιος της κρίσης είναι πολύ αμφίβολο το αν θα δούμε τέτοιες πολιτικές.

Facebook Comments