Η αλήθεια είναι πως στο εξαιρετικά τεταμένο κλίμα που έχει επικρατήσει στην Ελλάδα από το 2009 και εντεύθεν λόγω της απότομης προσγείωσης από τα σύννεφα των πακέτων, την ασύμμετρη, ως προς την αληθινή παραγωγή, κατανάλωση και εξαιτίας του άφρονος ληστρικού χτυπήματος πολλών ανθρώπων σε συνδυασμό με τη διαχρονική καχεξία και την συνειδητή αβελτηρία του πολιτικού συστήματος, μια κυβέρνηση μπορεί να χάσει σε μια νύχτα την κοινωνική της αποδοχή. Και στην αντίδρασή της κρίνεται  -έστω- η σοβαρότητά της. Ή αλλάζει πολιτική, συμμορφώνεται ή οργανώνει γκεμπελικά μια επικοινωνιακή τακτική, ρυθμισμένη μέχρι το πιο ακραίο ενδεχόμενο, ώστε να μείνει στην εξουσία. Η τακτική της κυβερνώσας πλειοψηφίας είναι ‘’η μπάλα στην εξέδρα’’, άλλωστε γι’ αυτό βρίθει χρήσιμων ηλιθίων που με ένα ποστ, ένα τουίτ ή μια δήλωση θα τραβήξουν όλα τα βλέμματα. Συνήθως στο διάστημα αυτό το αντικειμενικά μείζον ζήτημα που ιδρώνει την κυβέρνηση είναι κάποιο νέο επαχθές οικονομικό μέτρο, μια νέα υπογραφή, ένα ακόμη ξεπούλημα ή τραγικές ευθύνες για ένα θλιβερό συμβάν, όπως οι πλημμύρες στην Αττική.

Σημειωτέον, ότι ο Αλέξης Τσίπρας μέσα σε αυτές τις συνθήκες  απεκδύθηκε του ιστορικού φορτίου της Αριστεράς που  – έστω και κατά τη φαντασία του- κουβαλάει και την έκανε για τη Σουηδία, χωρίς να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο του Πολυτεχνείου, όπου νομίζει ότι γεννήθηκε. Κατά τη γνώμη μου θα έπρεπε να βρίσκεται εδώ μυαλώ τε και σώματι και να καταθέσει στεφάνι. Θυμήθηκε να το παίξει θεσμικός; Ήταν τόσο σημαντικό να πάει στη Σουηδία; Θυμήθηκε ξαφνικά να αλλάξει χρόνιες συνήθειες ; Όχι!

Το ταξίδι στη Σουηδία έχει δυο συν ένα σημεία ευεργετικά σημεία για την ακολουθούμενη επικοινωνιακή τακτική και τον ίδιο τον πρωθυπουργό. Πρώτον μεσούσης μιας πολύ δύσκολης γι’ αυτόν  συγκυρίας, δηλαδή τις πλημμύρες στην Αττική, που έχουν προκαλέσει ανεπανόρθωτες ζημίες, ανήκεστες βλάβες και απώλειες δίχως επιστροφή, προσπαθεί να απουσιάζει στο διάστημα της σκληρού πινγκ-πονγκ ευθυνών και στιγματισμού, για να περάσει κυριολεκτικά αβρόχοις ποσί. Δειλία. Δεύτερον, αν παρέμενε εδώ, θα έπρεπε  -ως είθισται και επιβάλλεται- να καταθέσει στεφάνι στο μνημείο του Πολυτεχνείου. Κάτι τέτοιο, όμως, συνεπάγεται τρελό γιουχάρισμα και προφανώς κόστος στην ιδεατή εικόνα αποδοχής, που θέλει να δείχνει προς τα έξω.

Ενδεχομένως στο αριστερό ακροατήριο που θέλει να απευθύνεται θα χτυπούσε άσχημα η υποκρισία της χειραψίας με τον Τραμπ και η πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία. Έτσι είναι άμα είσαι διπολικός. Ένα υφέρπον σημείο, το οποίο δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει ή αν έγινε με πρόθεση είναι το γεγονός ότι η μόνη κυβερνητική που μένει εδώ να απαντήσει στις κατηγορίες είναι η περιφερειάρχης Αττικής, Ρένα Δούρου, η οποία ουκ ολίγες φορές έχει δείξει ότι δεν βρίσκεται και σε πλήρη αρμονία με τον Πρωθυπουργό, άλλωστε για το τιμόνι όλα δεν επιτρέπονται; Πονηρό και ευνοϊκό μου φαίνεται το ταξίδι του Πρωθυπουργού, αλλά δεν θέλουμε πονηριά. Αποτελεσματικότητα και υπευθυνότητα θέλουμε.  

Όσο για την επίσκεψη του Ρουβίκωνα στο ΥΠΕΘΑ, επιβεβαιώθηκε για μια έτι φορά ότι οι ευρωπαϊκές  χώρες πόρρω απέχουν από τη χώρα μας. Πείτε μου αλήθεια για ποιας χώρας το Πεντάγωνο ακούτε και δεν σκέφτεστε συνειρμικά στο μυαλό σας για κάτι απροσπέλαστο και εξαιρετικά φρουρούμενο; Τι είναι τα έγγραφα του ΥΠΕΘΑ, για να ρισκάρουμε να τα αφήνουμε διαθέσιμα στους οιουσδήποτε εισβάλλοντες; Αλλά το αδιάφορο σφύριγμα και η στήριξη  της κυβέρνησης προς το Ρουβίκωνα είναι γνωστά. Τι να φοβηθείς από δικό σου άνθρωπο; Για έναν καφέ πέρασαν τα παιδιά κι έφυγαν. Πάντως, δεν ξέρω αν υπήρξε κάποια συνεννόηση, αλλά με τα προβλήματα που ενέσκηψαν τελικά η εισβολή του Ρουβίκωνα συνέδραμε στην τακτική ‘’η μπάλα στην εξέδρα’’.

Facebook Comments