Αγαπητέ μου αναγνώστη, σου γράφω από το κοινοβούλιο της Ελληνικής Δημοκρατίας.
 
Χθες είχαμε συνεδρίαση επιτροπής για την ΠΝΠ για τα αποθεματικά. Ο προεδρεύων Διαμαντόπουλος, το πάλαι ποτέ παιδί με το ΑΚ47 στο μπλουζάκι, τώρα με μπλε πουκάμισο και γραφειοκρατικό σακάκι, ξεκινά μετά φόβου, απροετοίμαστος για την επικείμενη μετατροπή της συνεδρίασης σε αμέρικαν μπαρ προτού καν ξεκινήσουν οι εργασίες. Κανονικά, την ημερήσια διάταξη ανοίγει μια τοποθέτηση του αρμόδιου υπουργού, Δημήτρη Μάρδα.
 
Ο πρόεδρος δείχνει διαλλακτικός, μετριοπαθής και – στο βαθμό που του λείπει αστική αγωγή – ευπρεπέστατος.  Ο Λοβέρδος, ηχηρός, ευγενής αλλά και ψαρωτικός, ζητά το λόγο επί της διαδικασίας. Εδώ ξεκινά το ματς. Ο Διαμαντόπουλος μάλλον δεν καταλαβαίνει κατά πόσο κάτι τέτοιο συνάδει με τον κανονισμό. Τον επικαλείται στην συνέχεια, αλλά δεν πείθει ότι τον κατέχει. Όταν πολύ αργότερα θα ζητήσει από τον Λοβέρδο να του πει «πού ακριβώς» στον κανονισμό προβλέπεται η ικανοποίησή του αιτήματος του και αυτός απαντήσει αυτόματα «επικαλούμαι το άρθρο 108», ο πρόεδρος θα κάνει πως δεν  το άκουσε, κι ας το επαναλαμβάνει βροντερά ο αντίπαλός του.
 
Γνωστός επίμονος ο Λοβέρδος. Και επί του προκειμένου έχει τυπικά δίκιο. Σιγά-σιγά όμως αρχίζει να τραμπουκίζει τον Διαμαντόπουλο με το γάντι. Αρχικά του καταλογίζει κοινοβουλευτική απειρία. Κατόπιν, ξαφνικά, κλιμακώνει απότομα όταν ο Μάρδας, που έχει καταλάβει ότι πρέπει να είναι συναινετικός, ηπιότατος και σύντομος, επιχειρεί να ξεκινήσει λέγοντας «θέλω μόνο τριάντα δεύτερα». Εκεί ο Λοβέρδος χάνει το ηθικό πλεονέκτημα, όταν επιτίθεται στον υπουργό απρόκλητα, κατηγορώντας του για την εξωκοινοβουλευτική του ιδιότητα, σαν πάλιουρας στη μονάδα.
 
Ο Διαμαντόπουλος εδώ είναι αναγκασμένος να προστατεύσει τον ομιλητή, όμως συγχρόνως, προεξάρχοντος Αδώνιδος Γεωργιάδου, ξεκινούν κραυγές και από την πτέρυγα της ΝΔ. Η αίθουσα της Γερουσίας μετατρέπεται σε ρινγκ, όπου κανείς δεν ακούει κανέναν και ο Διαμαντόπουλος χάνει την ψυχραιμία του και κάνει το μεγαλύτερο λάθος της παρτίδας: «Άλλους κατηγορείτε για τρομολαγνεία…», λέει και τα τόπια παίρνουν φωτιά. Ο Άδωνις δεν χάνει τέτοια ευκαιρία. Εμφύλιος ξανά. Έχουμε και τον Ξηρό πρόσφατο.
 
Κάπου στο μεταξύ, ο Μάρδας έχει καταφέρει να απευθυνθεί στο σώμα για λίγα δευτερόλεπτα εκμαιεύοντας μια σύντομη γενική σιωπή. Φαίνεται πως τό’χει, να δίνει στους επιτιθέμενους βουλευτές ένα πλάγιο δίκιο, πάει να πει αυτό που είχε κατά νου και ξεσπά καταιγίδα. «Ήρθε ο ξένος να μας πει τί θα κάνουμε στο ίδιο μας το σπίτι», η νοοτροπία της οχλαγωγίας. Μέσα στο χάος, ο πρόεδρος ζητά από τον Δήμα, που είναι επικεφαλής της ομάδας της ΝΔ, να τιθασεύσει τα μέλη της. Ο Διαμαντόπουλος αποδεικνύεται λίγος και αδιάβαστος, αλλά πείθει για ένα: ότι δεν επιθυμούσε, ούτε απολαμβάνει τον εκτροχιασμό των εργασιών. Δεν ηδονίζεται, σα μικρή Κωνσταντοπούλου. Δυσανασχετεί, ασθμαίνει, αδυνατεί και θλίβεται.
 
Στο τέλος διακόπτει τη διαδικασία. 
 
Ποτέ δε μάθαμε τί ήθελε αυτή η παλιά κοινοβουλευτική αλεπού, ο εμπρηστής Λοβέρδος.
 
Φιλιά στη θεία Ευρώπη.
 
Σε ασπάζομαι,
ΚΜ
 

Facebook Comments