Προσωπικά, τον Ευάγγελο Αντώναρο τον συμπαθώ. Ήταν πάντα ένας ευγενικός άνθρωπος. Με την πολιτική του άποψη πότε συμφωνούσα, πότε διαφωνούσα, πάντως την άκουγα. Εξ’ άλλου, υποτίθεται ότι η άποψη του ταυτιζόταν μ’ αυτή του Κώστα Καραμανλή, άρα ήταν de facto αξιοπρόσεκτη, αν και σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αυτός (δίχως να αρνείται την σχέση του με τον πρώην πρωθυπουργό) υπερασπιζόταν την πολιτική του αυτονομία και το δικαίωμα του να έχει και να εκφράζει τις προσωπικές του θέσεις. Πάει καλά. 

Ο Αντώναρος λοιπόν τα ‘βαλε με τον Άδωνη, ζητώντας να φύγει απ’ την ΝΔ (ή μόνο από αντιπρόεδρος;) με αφορμή την υπόθεση Novartis. Το είπε κάπως μπερδεμένα βέβαια στο twit του και με βαρείς προσωπικούς χαρακτηρισμούς εναντίον του αντιπροέδρου, αλλά το νόημα αυτό ήταν. Ο ‘’μουσαφίρης’’ πρέπει να ξηλωθεί από την ‘’μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη’’.  Ο Κυριάκος τον διέγραψε, αλλά αυτό δεν λύνει το πρόβλημα του. Και γενικώς δεν είναι ο Αντώναρος το πρόβλημα του.

Ο Κυριάκος λοιπόν, προσπαθεί να απομακρύνει από την εξουσία μια αριστεροδεξιά εθνικολαϊκίστικη κυβέρνηση (γεγονός από μόνο του αλλόκοτο και πρωτοφανές) η οποία δείχνει όλο και περισσότερα δείγματα καθεστωτισμού και πολιτικού Μακιαβελισμού. Είναι κατά βάση ένα σχήμα αδίστακτο, δίχως σταθερές ιδεολογικές παραμέτρους. Δεν ξέρεις ούτε τι θα κάνει, ούτε τι θα πει, ούτε αν το επόμενο βήμα της θα είναι δεξιό, αριστερό, φιλελεύθερο ή κρατικίστικο.

Απέναντι σ’ αυτό το αλλόκοτο σχήμα, ο Κυριάκος τι πρέπει να παρατάξει; Μια κεντρώα ΝΔ (όπως αυτήν του ‘’μεσαίου χώρου’’ του Καραμανλή, που όμως είχε απέναντι του το κεντρώο ΠΑΣΟΚ) ή μια ΝΔ της λαϊκής και καθαρόαιμης Δεξιάς; Η εξίσωση είναι πολύπλοκη, καθώς όλη η Ευρώπη δείχνει να γέρνει Δεξιά και εθνικολαϊκά, αλλά ο Μητσοτάκης πολιτεύεται σε μια Ελλάδα που η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς παραμένει ως σύννεφο πάνω απ’ τα κεφάλια μας. Όπως φάνηκε και με το Μακεδονικό, ναι μεν κανείς σ’ αυτή την χώρα δεν θέλει να λέγεται Δεξιός (πόσο μάλλον ακροδεξιός) όμως η κληρονομιά των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛοαγανακτισμένων είναι έτοιμη να γεννήσει ένα ακροδεξιό κόμμα και μάλιστα με μανδύα πατριωτικό. Το οποίο ακροδεξιό κόμμα θα χαιρετίσει με χαρά ο ΣΥΡΙΖΑ (τι αντιφάσεις ζούμε, Θεέ μου). Αλλά και μια σκέτη κεντρώα ΝΔ μοιάζει πια λειψή για να αντιμετωπίσει ένα κύμα εθνικισμών και ρατσισμών που φουντώνουν στην Ευρώπη. Μπέρδεμα.

Άρα, δεν είναι η Novartis το θέμα. Οι κυβερνητικοί πάντα θα βρίσκουν σφήνες για να τονίζουν αυτό το πρόβλημα της ΝΔ και να προσπαθούν να την κάνουν δυο ή τρία κομμάτια. Αν διώξει τον Άδωνη (και τον Βορίδη) θα φύγουν οι Δεξιοί, αν τον κρατήσει θα φύγουν (ή δεν θα ‘ρθουν) οι κεντρώοι, αν στηριχθεί στους παλιούς δεν θα πείσει τους απέξω να στρατευτούν κι αν στραφεί προς τους νεότερους θα επαναστατήσουν αυτοί που δεν μπορούν να βλέπουν ‘’μουσαφιραίους’’ στο κόμμα. Αυτή είναι η εξίσωση την οποία πρέπει να λύσει ο Κυριάκος. Τα υπόλοιπα είναι μικροεπεισόδια του ίδιου σήριαλ. Υπάρχει λύση σ’ αυτό; Ναι, υπάρχει λέω εγώ. Η απ’ ευθείας επαφή του με τον κόσμο, δίχως τους ενδιάμεσους βαρόνους και μηχανισμούς. Θα τα καταφέρει; Δεν το ξέρω, θα δείξει. 

Facebook Comments