Από τον παράδεισο στην… κόλαση σε χρόνο dt βρέθηκαν  οι επενδυτές όλων των ελληνικών ομολόγων, με τους μεγαλύτερους χαμένους ωστόσο να θεωρούνται αυτοί που συμμετείχαν στην έκδοση του νέου 7ετούς την περασμένη Πέμπτη, οι οποίοι σε αντάλλαγμα για την ψήφο εμπιστοσύνης που έδωσαν στην Ελλάδα, έλαβαν ένα μεγάλο χαστούκι καταγράφοντας ζημιές άνω του 18% μέσα σε μόλις τέσσερις ημέρες.

Αν και το ελληνικό Δημόσιο κατάφερε να αντλήσει τον στόχο των 3 δισ. ευρώ από την έκδοση, η οποία έγινε σε ένα πολύ δύσκολο διεθνές περιβάλλον εν μέσω ενός μίνι-κραχ σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Ασία, ωστόσο αντί να κερδίσει από αυτήν την κίνηση έχασε πάρα πολλά, όλα τα θετικά που είχαν κτιστεί τους τελευταίους μήνες και που είχαν εκμηδενίσει τον κίνδυνο γύρω από την Ελλάδα.

Ο λόγος είναι πως το διεθνές, και στη συνέχεια το εγχώριο κλίμα, οδήγησαν στην βουτιά όλων των ελληνικών τίτλων, με τους επενδύτες οι οποίοι μπήκαν στην νέα έκδοση με απόδοση 3,5% τώρα βλέπουν την απόδοση του 7ετούς να έχει εκτιναχθεί στο 4,1% και την τιμή του να έχει βουλιάξει. Αυτό το απότομο sell-off αφήνει μία τεράστια πληγή στα χαρτοφυλάκιά τους και κυρίως στην επενδυτική τους διάθεση προς την Ελλάδα, μη ευνοώντας πλέον τη συμμετοχή τους όχι μόνο στην επόμενη ελληνική έκδοση αλλά και σε οποιοδήποτε ελληνικό asset.

Είναι χαρακτηριστικό πως αρκετοί από τους επενδυτές που αγόρασαν το νέο ομόλογο αποφάσισαν μάλιστα να το ξεφορτωθούν έστω και με ζημιές μέσα σε λίγα 24ωρα. Ο λόγος είναι πως σημαντικό κομμάτι αυτών των επενδυτών είναι hedge funds, ενώ σχεδόν οι μισοί είναι από Βρετανία και Ιρλανδία. Αυτό το στοιχείο έχει την σημασία του καθώς αυτά τα χαρτοφυλάκια έχουν στρατηγική το trading και όχι έναν μακροπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα. Οπότε, αφού μυρίστηκαν ότι ο κίνδυνος γύρω από την Ελλάδα αυξάνεται, τόσο ο πολιτικός όσο και ο γεωπολιτικός (βλ. Novartis και διχαστικό κλίμα στο πολιτικό σκηνικό, Σκοπιανό, τουρκικές προκλήσεις) επέλεξαν να φύγουν έστω και με χασούρα.

Οι εξελίξεις αυτές γύρω από το ελληνικό ομόλογο αποδεικνύουν ένα πολύ σημαντικό ζήτημα. Ότι η πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές δεν είναι βέβαιη. Και αν υπάρξει μετά τον Αύγουστο τότε κανείς δεν ξέρει ποιο θα είναι το κόστος δανεισμού με το οποίο θα βρεθεί αντιμέτωπη η χώρα η οποία βρίσκεται μάλιστα σε κατηγορία μη επενδυτικού βαθμού. Χωρίς την «προστασία» ενός μνημονίου, την εγγύηση (ESM) προς τους επενδυτές, το οποιοδήποτε εξωτερικό ή εσωτερικό σοκ  είναι ικανό να στείλει την Ελλάδα στο έλεος των αγορών.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μία ελληνική έκδοση καταλήγει έρμαιο των αγορών. Το καλοκαίρι του 2014 όταν και πάλι η μεταβλητότητα στις διεθνείς αγορές εκτοξεύτηκε λόγω της κατάρρευσης της πορτογαλικής Banco Espirito, το 3ετές ομόλογο που εξέδωσε η Ελλάδα στην δεύτερη τότε έξοδό της στις αγορές,  σφυροκοπήθηκε έντονα και έβαλε τέλος σε οποιαδήποτε σκέψη για νέα έξοδο.

Όπως σχολιάζουν οι αναλυτές, έστω και αν το 7ετές ανακάμψει κάποια στιγμή, το μήνυμα έχει ήδη σταλεί προς τα έξω. Η πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε σίγουρη. Και προφίλ ρίσκου της.

Και σε αυτό το κλίμα ο κ. Τσακαλώτος επιχείρησε αυτή την εβδομάδα να συναντήσει επενδυτές σε Παρίσι και Λονδίνο για να τους «πείσει» για την ανάκαμψη και τις προοπτικές της Ελλάδας, μήπως και… μαζέψει τα ασυμμάζευτα μετά το χαστούκι του 7ετούς. Οι αγορές όμως έκτος από την άνοδο της αβεβαιότητας στην Ελλάδα, βλέπουν και κάτι άλλο. Ότι παρά το στραπάτσο αυτής της νέας εξόδου στις αγορές, η ελληνική κυβέρνηση επιμένει στην επικίνδυνη επιλογή της καθαρής εξόδου από το πρόγραμμα. Ο κ. Τσακαλώτος πριν αναχωρήσει για τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και σε ομιλία του στο ΕΒΕΑ επέμεινε στην «καθαρή» έξοδο από τα μνημόνια τον Αύγουστο, χωρίς προληπτική πιστωτική γραμμή, παρά τις εκ νέου συστάσεις του Γ. Στουρνάρα ότι η ύπαρξη μίας προληπτικής πιστωτικής γραμμής θα ήταν επωφελής για την ελληνική οικονομία, συμβάλλοντας στην αποκλιμάκωση του κόστους δανεισμού διότι α παρέχει στην Ελλάδα ασφάλεια για τη χρηματοδότηση των δανειακών της αναγκών μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος τον Αύγουστο του 2018- ιδιαίτερα μάλιστα στην περίπτωση που η κατάσταση στις διεθνείς αγορές επιδεινωθεί.

Η ουσία είναι πως η Ελλάδα, επενδυτικά, είναι μία αναδυόμενη αγορά. Αυτό σημαίνει πως είναι, έτσι και αλλιώς, μία χώρα υψηλού ρίσκου. Ωστόσο, το δίχτυ ασφαλείας που δίνει η ύπαρξη ενός προγράμματος προσαρμογής, την θωρακίζει από την κατάρρευση. Σκεφτείτε αν αυτό το εκρηκτικό κοκτέιλ γεγονότων – διεθνές χρηματιστηριακό μίνι-κραχ + εγχώριες πολιτικές/ γεωπολιτικές αναταράξεις – είχε συμβεί όταν η μόνη οδός δανεισμού της Ελλάδας ήταν οι αγορές. Θυμηθείτε πού είχαν εκτοξευτεί τα spreads το 2012 αλλά και το 2015 όταν τα γεράκια των αγορών μυρίστηκαν τον κίνδυνο γύρω από την χώρα μας. Σε αυτά τα επίπεδα κόστους δανεισμού, η μόνη οδός για την Ελλάδα ήταν και θα είναι ένα νέο μνημόνιο.

Και παρόλα αυτά, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του σκέπτονται να βγάλουν την χώρα από το μνημόνιο «καθαρά», απλά και μόνο για να παίξουν το εκλογικό τους χαρτί ρισκάροντας να ξαναχρειαστεί ένα νέο μνημόνιο μετά από κάποιους μήνες, αντί να πάρουν την ασφαλή επιλογή της προληπτικής πιστωτικής γραμμής που αρμόζει σε μία αδύναμη, ευάλωτη και υπερχρεωμένη χώρα όπως η Ελλάδα…

Facebook Comments