Ακούμε χρόνια για την αριστερά, το πόσο είναι οι κοινωνικά ευαίσθητοι, πόσο είναι ηθικοί, πόσο είναι άσπιλοι και αμόλυντοι, πόσο είναι όμορφοι, δυνατοί, με φτερά αγγέλου και ρομφαία τιμωρού και γελάνε και τα πλακάκια.

Συγγνώμη, δεν μπορώ να το πω αλλιώς, όποιος πίστευε σε ηθικά πλεονεκτήματα του πολιτικού χώρου που δικαιολογούσε τις δολοφονίες της 17 Νοέμβρη, είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελής, στην χειρότερη επικίνδυνος.

Μία φράξια λοιπόν αυτού του χώρου (δική τους ορολογία) πήρε στα χέρια της τα ηνία της χώρας. Και αναπόφευκτα, ακολουθούν τις τακτικές της ιδεολογίας τους. Χθες είχαμε μία φτηνή αναπαράσταση των δικών της Μόσχας. Προσπάθησαν να στήσουν ένα σκηνικό εξευτελισμού των πολιτικών τους αντιπάλων με ανώνυμους, κρυμμένους, κουκουλοφόρους ψευδομάρτυρες. Απλά, όπως είχε πει και ο Κωνσταντίνος Μπογδάνος, μπορεί να έχουμε να κάνουμε με ολοκληρωτιστές, αλλά, ευτυχώς, όχι και τους πιο έξυπνους.

Η υπόθεση έμπαζε από παντού και θα μπορούσα να αναλύω για ώρα, αλλά θα προτιμήσω να επικεντρωθώ σε 3 στιγμιότυπα της χθεσινής συνεδρίασης.

Το πρώτο, εκεί που φάνηκε περισσότερο από όλα το αισχρό τους πρόσωπο, είναι η ομιλία του πρώην πρωθυπουργού, ΚΥΡΙΟΥ Πικραμμένου. Ένας άνθρωπος που υπηρέτησε πιστά τη δικαιοσύνη επί 40 χρόνια χωρίς να δώσει το παραμικρό δικαίωμα και την παραμικρή σκιά. Ένας άνθρωπος που υπήρξε πρωθυπουργός για 17 ημέρες, για να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές, που σημαίνει ότι δεν είχε καμία δυνατότητα να πάρει αποφάσεις, παρά να εκτελέσει τις ήδη ειλημμένες αποφάσεις. Και πάνω στο μένος τους απέναντι στους πολιτικούς τους αντιπάλους, δεν δίστασαν να τον αναγκάσουν στα 76 του χρόνια να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας. Η στιγμή που έσπασε η φωνή του στο βήμα της Βουλής είναι ντροπή για τη δημοκρατία μας, ντροπή που είναι και στα χέρια των κυβερνώντων, και στα χέρια όλων όσων τους στηρίζουν ακόμα, αλλά, εν μέρει, και σε όλους όσους τους ψήφισαν έστω μία φορά. Το ειρωνικό γέλιο του Πολάκη είναι το ηθικό πλεονέκτημά τους. Το ποινικό μητρώο τους.

Δεύτερο περιστατικό είναι κατά την ομιλία του Άδωνι Γεωργιάδη. Ενός ανθρώπου που όσο και αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του, κανένας δεν είχε αμφισβητήσει την ηθική του υπόσταση. Ένας άνθρωπος που δουλεύει από τα 19 του χρόνια που έχασε τους γονείς του, ο οποίος προφανώς έχει το κληρονομικό χάρισμα, αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός να έχει από 15 χρόνια πριν γίνει υπουργός την εταιρεία με την οποία θα ξέπλενε τα λεφτά της Novartis και να ζει από αυτή την οικογένειά του. Αλλά προφανώς είναι και εξαιρετικά χαζός, αφού έχοντας 2 εκατομμύρια, με βάση τη μαρτυρία της ψευδομάρτυρος, πούλαγε νανοβιωνικά γιλέκα από την εκπομπή του για να τα βγάλει πέρα. Η ομιλία του ήταν καταπέλτης και αξίζει όλοι να την δουν.

Τέλος, θα επικεντρωθώ στο αγαπημένο μου σημείο. Στην ομιλία Σαμαρά. Ο Αντώνης Σαμαράς χθες, εκτός του ότι από την ομιλία του και μόνο απέδειξε ότι η όλη υπόθεση είναι σκευωρία, έκανε και κάτι πολύ πιο σημαντικό. Έσπασε τα κλισέ που θέλουν τους δεξιούς να είναι φοβισμένοι και ενοχικοί απέναντι στην αριστερά. Ναι, όταν στήνουν συμμορία, θα τους αποκαλούμε συμμορίτες. Ναι, όταν κάνουν εγκλήματα, θα τους καλούμε εγκληματίες. Ναι, όταν στηρίζουν τρομοκράτες, θα τους αποκαλούμε τρομοκράτες. Ναι, όταν ο Πρωθυπουργός στήνει σκευωρία εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, θα έρχεται αντιμέτωπος με μηνύσεις και θα λογοδοτήσει για τις πράξεις του.

Η αθωότητα των κατηγορουμένων φάνηκε ξεκάθαρα από το ότι οι ίδιοι ζήτησαν να ψηφιστεί η προκαταρκτική επιτροπή. Η ενοχή των κυβερνώντων θα φανεί στο δικαστήριο.

Facebook Comments