Έχουμε συνηθίσει πια, η επικαιρότητα με το συνονθύλευμα των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να είναι μονίμως δυσάρεστη. Τα τελευταία, εντούτοις, γεγονότα σε όλα τα πεδία πολιτικής πρακτικής καταδεινύουν -με τον πλέον εύγλωττο τρόπο- ότι η εν λόγω κυβέρνηση βρίσκεται σε οριστική αποδρομή.

Με τους Έλληνες αξιωματικούς να βρίσκονται –υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες κράτησης και χωρίς να έχει ακόμα γίνει γνωστό το κατηγορητήριο, που τους βαρύνει(!!)- έγκλειστοι σε τουρκικές φυλακές από εβδομάδων και τον Υπουργό Άμυνας να δηλώνει επανειλημμένως ότι πρόκειται περί ομηρίας.

Με τις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο και στην κυπριακή Α.Ο.Ζ. να αποτελούν θλιβερή καθημερινότητα.

Με το Σκοπιανό να τυγχάνει καιροσκοπικού χειρισμού και να αποτελεί πεδίο ανεύθυνων αστεισμών εκ μέρους του Έλληνα Πρωθυπουργού, ο οποίος δεν εφείσθη σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου ευχολογίων περί «Γκόρνα Μακεδόνια».

Με το ιδιωτικό χρέος να διογκώνεται καθημερινά και τις κατασχέσεις από Δ.Ο.Υ. και ασφαλιστικά ταμεία να έχουν φτάσει τον αριθμό-ρεκόρ των 1.000 ημερησίως.

Με τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς να αποτελούν Νόμο του Κράτους, κάνοντας το προεκλογικό τσιτάτο «Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» να μοιάζει με ατάκα ήρωα του Ιονέσκο. Με τους Ευρωπαίους εταίρους να ξεκαθαρίζουν -με κάθε πιθανό τρόπο- ότι η επιτροπεία της χώρας και οι δέσμες υποχρεώσεων και δεσμεύσεων θα συνεχίσουν και μετά τον Αύγουστο του 2018, είτε επιλεγεί η προληπτική γραμμή στήριξης είτε όχι.

Με το ελληνικό ποδόσφαιρο να έχει σταματήσει, μετά τα τραγελαφικά γεγονότα στο γήπεδο της Τούμπας και το GREXIT να απειλεί τις ελληνικές ομάδες και –κυρίως- την εθνική. Με την Επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης στην υπόθεση NOVARTIS να εξελίσσεται σε άνευ προηγουμένου φιάσκο, ακριβώς λόγω της απροθυμίας της να εξετάσει την ουσία της. Με την άοκνη προσπάθεια της Κυβέρνησης να αλώσει τη Δημόσια Διοίκηση, μέσω της επιλογής ημετέρων στις θέσεις Γραμματέων, δια της θεσπίσεως φωτογραφικών διατάξεων. Και η λίστα καταγραφής δεν έχει τελειωμό.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, ο Πρωθυπουργός και οι επιτελείς του Μαξίμου εφευρίσκουν πιθανά και απίθανα «success stories», προκειμένου να καμουφλάρουν την χονδροειδή αδυναμία τους για διαχείριση της κατάστασης. Πανηγύριζαν για τον (άκουσον-άκουσον!) θετικό αντίκτυπο της πρόσφατης επίσκεψης του (ευρισκόμενου στο διεθνές περιθώριο, ειρήσθω εν παρόδω) Τούρκου Προέδρου στη χώρα, ηθελημένα παραγνωρίζοντας ότι δεν έχει τολμήσει ποτέ ομόλογός του να ξεστομίσει επί ελληνικού εδάφους (πολλώ μάλλον μέσα από το Προεδρικό Μέγαρο!!) απόψεις και επιδιώξεις παραπλήσιες –έστω- με εκείνες που διετύπωσε με περισσό θράσος ο Ερντογάν. Βαυκαλίζονται ότι επουλώνουν την χαίνουσα πληγή του Σκοπιανού, τη στιγμή που προκλητικά αγνοούν τη γνώμη χιλιάδων Ελλήνων πολιτών περί του ονόματος, ανοίγοντας την όρεξη των γειτόνων μας ακόμα και για τροποποιήσεις του δικού μας Συντάγματος! Περηφανεύονταν για την περιβόητη κάθαρση του ελληνικού ποδοσφαίρου, τεχνηέντως υποβαθμίζοντας την πρωτόγνωρη εικόνα του οπλοφορούντος εισβολέα κ. Σαββίδη. Κυρίως, όμως, έφτασαν –ανερυθρίαστα- στο σημείο να επικαλούνται την ανάγκη ευρυθμίας του τραπεζικού συστήματος (ναι, αυτοί οι ίδιοι που πρωτοστατούσαν στο κίνημα «Δεν πληρώνω» και προέτρεπαν τον κόσμο να μην εκπληρώνει τις δανειακές του υποχρεώσεις, ευαγγελιζόμενοι γενική σεισάχθεια!!), προκειμένου να δικαιολογήσουν τους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών και το ξύλο στους διάφορους διαμαρτυρόμενους πέριξ συμβολαιογραφείων αλληλέγγυους!

Η ευκολία με την οποία οι σημερινοί κυβερνώντες «κάνουν το άσπρο μαύρο» για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους είναι ενδεικτική της αλαζονείας που τους διακρίνει. Δικαιολογημένα, βέβαια -μέχρις ορισμένου βαθμού- αφού έχουν το αφοπλιστικό επιχείρημα: ο λαός μας (ξανα)ψήφισε –σου λένε- μετά το «ράψιμο» των Μνημονίων και κατόπιν της κωλοτούμπας του δημοψηφίσματος, σε αυτά θα κολλήσουμε;! Αμελούν, εντούτοις, ένα ρητό του Λίνκολν, που αποτελεί θεμελιώδες αξίωμα της πολιτικής και της ζωής συλλήβδην: μπορείς να κοροιδεύεις πολλούς για λίγο καιρό, λίγους για πολύ καιρό, αλλά δεν γίνεται να ξεγελάς πολλούς για πολύ καιρό. Και –οποτεδήποτε και αν γίνουν οι εκλογές τελικά- τα τελευταία 3,5 χρόνια είναι –πλέον- πάρα πολύς χρόνος για όλους τους Έλληνες…

Facebook Comments