Όποιος εφαρμόζει ψυχολογικό πόλεμο και επιτίθεται, έχει την πρωτοβουλία. Για αυτό, μπορεί να καθορίζει ο ίδιος τα θέματα στα οποία θα δοθούν οι μάχες για την επιβολή πάνω στην κοινή γνώμη του αντιπάλου.  Όποιος έχει την επίθεση και άρα την πρωτοβουλία, αποσπά αυτομάτως το μεγαλύτερο μέρος από την προσοχή της δικής του αλλά και της αντίπαλης κοινής γνώμης. Αφού αυτός προσφέρει το «νέο», είναι φυσικό να προσελκύσει το ενδιαφέρον τους. Άρα μεγαλώνει η απήχηση της δικής του προπαγάνδας και μειώνεται η του αντιπάλου.  Ο επιτιθέμενος από αυτόν και μόνον τον λόγο παρουσιάζεται σαν ισχυρότερος. Ενώ ο αντίπαλος, αμυνόμενος, παρουσιάζεται στις δύο κοινές γνώμες σαν αδύναμος.

Στον πόλεμο νεύρων η επιθετική τακτική πρέπει να εφαρμόζεται επίμονα και συστηματικά, τόσο ώστε να αφήνεται ο αντίπαλος γυμνός, άοπλος  και κυρίως εξουθενωμένος. Η τέχνη του ψυχολογικού πολέμου στηρίζεται  στον εκφοβισμό. Με συνεχείς απειλές, επίδειξη δύναμης και δημιουργία κλίματος ισχύος επιδιώκεται η διατήρηση του αντιπάλου σε κατάσταση μόνιμης ανησυχίας και χρόνιου εκνευρισμού. Η κατάσταση αυτή υπονομεύει την ψυχική αντοχή, ανατρέπει την νευρική ισορροπία και εξαντλεί τον αντίπαλο. Στο τέλος ο αντίπαλος εγκαταλείπει κάθε διάθεση αντιστάσεως και προσπαθεί να εξευμενίσει τον επιτιθέμενο για να λυτρωθεί από το άγχος της συνεχούς επιφυλακής.

Μπορούμε να καταλάβουμε το πώς εφαρμόζεται ο ψυχολογικός πόλεμος καθώς και ποια αποτελέσματα φέρνει μέσα από το παράδειγμα του «Anschluss» της προσάρτησης δηλαδή της Αυστρίας από την ναζιστική Γερμανία έτσι όπως οργανώθηκε από τον Γκέμπελς:  

Επί πέντε χρόνια η χιτλερική Γερμανία απειλούσε με εισβολή και προσάρτηση την Αυστρία . Απειλές, συγκεντρώσεις στρατευμάτων, μεθοριακά επεισόδια. Η παγκόσμια κοινή γνώμη κινητοποιούνταν, οι Αυστριακοί ετοιμάζονταν να αμυνθούν, οι Αγγλογάλλοι να διαμαρτυρηθούν, ο Μουσολίνι ( που τότε δεν ήταν ακόμα σύμμαχος του Χίτλερ) να επέμβει. Η εισβολή όμως δεν ερχόταν. Αντίθετα, χαμόγελα, εξηγήσεις, προσφορές ειρήνης, διαδέχονταν τις απειλές. Ακολουθούσε γενική χαλάρωση και λήξη του συναγερμού. Και εκεί που όλοι πίστευαν ότι ο κίνδυνος έχει παρέλθει, ξαφνικά, νέες απειλές και νέος συναγερμός. Πέντε ολόκληρα χρόνια κράτησε αυτή η κατάσταση και κάθε φορά οι μεταπτώσεις από τον συναερμό στον εφησυχασμό κρατούσαν όλο και λιγότερο. Στο τέλος η εισβολή έγινε και κανείς δεν αντέδρασε.

Με ανάλογες μεθόδους όπως αυτές στις οποίες γινόμαστε μάρτυρες τους τελευταίους δύο μήνες η Τουρκία δεν προσπαθεί να προσαρτήσει άμεσα εδάφη  της Ελλάδος αλλά πρώτα από όλα να καταρρακώσει το ηθικό του Ελληνικού λαού και των ενόπλων δυνάμεων, υπολογίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι ένας τρομαγμένος και εξουθενωμένος λαός θα δεχθεί με ανακούφιση και θα αγκαλιάσει με λυτρωτικά αισθήματα το μεγαλύτερο κακό για τα εθνικά μας συμφέροντα την διμερή διαπραγμάτευση με την Τουρκία όπου δεν θα ισχύει το διεθνές δίκαιο αλλά το «δίκαιο» του ισχυρού.

Μας μένουν περίπου εβδομήντα ημέρες έως τις πρόωρες εκλογές στην Τουρκία και μία προεκλογική περίοδος είναι πολύτιμη για να αναλωθεί σε ένα θερμό επεισόδιο. Για αυτό αν προκύψει ένα θερμό επεισόδιο θα προκύψει από ατύχημα. Τι θα δούμε; Το πιθανότερο να δούμε ακραίους πολεμικούς προπαγανδιστικούς μονολόγους με αναπαραγωγή ψευδών γεγονότων  όπως αυτό με την περιβόητη «υποστολή σημαίας» στην νήσο Ανθρωποφάγος. Οι μονόλογοι αυτοί θα είναι συνεχείς και πάντα θα στοχεύουν, όσο αναφορά εμάς, στην καταποντισμό του ηθικού μας καθώς και σε απειλές για το θέμα των «8» και των «2». Πάντως δεν πρέπει να θεωρούμε απίθανο ότι ένας εχθρός που χειρίζεται άριστα τα μέσα ψυχολογικού πολέμου αν θέλει να κλιμακώσει την ένταση θα το κάνει όχι με στρατιωτικά μέσα αλλά εξαπολύοντας κυβερνοεπιθέσεις παρόμοιες με αυτές που είχε εξαπολύσει η Ρωσία ενάντια στην Ουκρανία το 2014.            

Και εμείς τι μπορούμε να κάνουμε μπροστά σε αυτήν την επίθεση; Πρώτα από όλα σοβαρότητα, μετά ετοιμότητα και αφού εξασφαλίσουμε όλα αυτά θα πρέπει να υπάρξει η κατάλληλη πολιτική από τα εγχώρια ΜΜΕ  για να μην μεταδίδεται έτσι ωμά η Τουρκική προπαγάνδα στο εσωτερικό.  Σε τέτοιες απειλές και καταστάσεις δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις μόνον υπομονή, ψυχραιμία, ετοιμότητα, σύμπνοια και θωράκιση των τρωτών μας σημείων.

Facebook Comments