Συγχωρείστε με, αλλά δεν μπορώ να μη καγχάζω κάθε φορά που βλέπω σχεδόν κάθε τρεις μήνες τον Αλέξη Τσίπρα να χαριεντίζεται στο Μαξίμου με τον γενικό γραμματέα του ΟΟΣΑ Άγχελ Γκουρία. Ούτε μπορώ να παραμείνω απαθής και αγέλαστος, βλέποντας το κρατικό ΑΠΕ να του παίρνει μακροσκελείς συνεντεύξεις, τις οποίες συνοδεύει με δοξαστικούς για την κυβέρνηση τίτλους. Ανάμεσα δε στους καγχασμούς και τα γέλια μου, σκέφτομαι πόσο έχουν αναποδογυρίσει τα πράγματα μέσα σε μια τριετία, αλλά και πόσο ανενδοίαστοι είναι αυτοί που μας κυβερνούν σήμερα. Κανονικά θα ‘πρεπε να πω ότι γλύφουν εκεί που έφτυναν, αλλά η αστική μου ευγένεια δεν μ’ αφήνει να το προχωρήσω…

Βεβαίως είμαστε η χώρα των λωτοφάγων που ξεχνάμε εύκολα τα πάντα, αλλά εγώ επιμένω να θυμάμαι τις πραγματικά υστερικές αντιδράσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ όχι μόνο στις συνταγές του ΟΟΣΑ αλλά και στην ίδια την παρουσία του στην Ελλάδα. Τον Γκουρία τον είχε πρωτοεμφανίσει εδώ ο Γιώργος Παπανδρέου (προφανώς ερχόταν και παλιότερα, αλλά κανείς δεν του ‘δινε σημασία), ενώ μεγαλύτερο ρόλο στα ελληνικά πράγματα του έδωσε ο Κωστής Χατζηδάκης σαν υπουργός ανάπτυξης της κυβέρνησης Σαμαρά. Εκείνη την περίοδο ο ΟΟΣΑ, με αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης, παρουσίασε την περίφημη ‘’εργαλειοθήκη’’ του, που ήταν ένα πλέγμα αναγκαίων μέτρων για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Η αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ τότε ήταν πραγματικά εκρηκτική. Χαρακτήριζε την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ ως ‘’βίβλο του νεοφιλελευθερισμού’’ και καλούσε σε πανστρατιά για να μην εφαρμοστεί ούτε ένα μέτρο της. Και δεν ήταν λίγα, ήταν περίπου 500 μικρά και μεγάλα ζητήματα που έθετε. Στην πραγματικότητα, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρούσε τότε τον ΟΟΣΑ μια άλλη όψη της τρόικας και αντιλαμβανόταν τα μέτρα που πρότεινε ως ένα συμπληρωματικό πακέτο των μισητών μνημονίων, εξίσου θανατηφόρο μ’ αυτά. Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε δίκιο από καθαρά ιδεολογική πλευρά. Ο ΟΟΣΑ εκ’ της συστάσεως του (ξεκίνησε ως Οργανισμός Ευρωπαϊκής Οικονομικής Συνεργασίας που δημιουργήθηκε το 1948 για την διαχείριση του σχεδίου Μάρσαλ) και εκ’ του καταστατικού του, είναι ο απόλυτος υπέρμαχος της ελεύθερης οικονομίας και της παγκοσμιοποίησης. Αυτά κάνουν την αριστερά σε όλες της τις εκδοχές να φρίττει.

Θυμάστε άλλωστε τι θύελλα είχε ξεσηκωθεί απ’ την αντιπολίτευση όταν η κυβέρνηση Σαμαρά προσπάθησε να εφαρμόσει κάποιες από τις συνταγές του ΟΟΣΑ που παράλληλα ήταν και απαιτήσεις των τροϊκανών. Για ξαναφέρτε κάποιες απ’ αυτές στην μνήμη σας: Το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων (ταξιτζήδες, φορτηγατζήδες, συμβολαιογράφοι, κλπ), η απελευθέρωση της αγοράς γάλακτος, η πώληση μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων από τα σούπερ μάρκετς, το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, κλπ. Θυμάστε τι χαμός είχε γίνει τότε για καθένα απ’ αυτά;

Και να που τρία χρόνια αργότερα (όχι τρεις δεκαετίες) ο Γκουρία έγινε κολλητάρι με τον Τσίπρα, με την Αυγή και το ΑΠΕ πανηγυρίζουν διότι ο διεθνής οργανισμός εξαίρει την προσπάθεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και την πρόοδο της χώρας μας. Πριν λίγο καιρό μάλιστα τους παρέδωσε και μια έκθεση του ΟΟΣΑ για το τι πρέπει να πράξουν στην παιδεία, ενώ σε συνεντεύξεις του ο Γκουρία δηλώνει υπέρμαχος της ‘’δίκαιης ανάπτυξης’’ που αποτελεί την σύγχρονη καραμέλα του Αλέξη. Υποψιάζομαι βέβαια, ότι οι αντιλήψεις ΣΥΡΙΖΑ και ΟΟΣΑ για την εκπαίδευση και την οικονομία απέχουν όσο η γη απ’ το φεγγάρι, αλλά αυτό διόλου δεν ενοχλεί τους κυβερνητικούς. Τι συμβαίνει λοιπόν; Προτιμώ να υποθέσω ότι ήρθε κάποια επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και ο ΟΟΣΑ έγινε ξαφνικά αριστερός, παρά να υποψιαστώ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε σιγά-σιγά τόσο δεξιός ώστε να θεωρεί ευλογημένη την εργαλειοθήκη του νεοφιλελευθερισμού.

Facebook Comments