Με αφορμή την επίσκεψη του Πρωθυπουργού στην Μυτιλήνη για το 14ο Περιφερειακό Συνέδριο Βορείου Αιγαίου και τα γεγονότα που επακολούθησαν, θέλω να αποτυπώσω κάποιες σκέψεις.

Ο Αλέξης Τσίπρας,για αυτούς που δεν θυμούνται,ήταν ο πολιτικός που δεν έχανε πορεία διαμαρτυρίας, ήταν στην πρώτη γραμμή της “μάχης” και με αυτόν τον τρόπο ήταν το παιδί του λαού. Γνωρίζουμε ότι τα μεγαλύτερα σκάνδαλα έγιναν αν όχι στο όνομα της θρησκείας,τότε σίγουρα στο όνομα του λαού.

Εμφύλιοι, δολοφονίες πολιτικών προσώπου αλλά και άμαχων πληθυσμών,κλπ. Με αυτό λοιπόν θέλω να πω,πως ομοίως την πατήσαμε και με το σκάνδαλο εν ονόματι “Alexisgate”. Ο λαϊκιστής πολιτικός που υποσχόταν ένα καλύτερο αύριο,έλεγε ΟΧΙ στην αύξηση του Φ.Π.Α στα νησιά, καλεί επτά διμοιρίες των ΜΑΤ για να τον φυλούν.

Και εδώ τοποθετείται η τομή ανάμεσα στον λαϊκιστή και τον δημαγωγό. Επειδή η διαφορά τους είναι πολύ λεπτή νιώθω την ανάγκη να την επισημάνω. Τι διακρίνει αυτούς τους δυο; Ο λαϊκιστής έχει άμεση -σχέση ισότητας- με τον λαό,ενώ ο δημαγωγός τοποθετείται με μια απόσταση απέναντι στον λαό παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως ευεργέτη.

Αυτό έκανε ο Πρωθυπουργός στην Μυτιλήνη. Με τις επτά διμοιρίες, μπορεί να ένιωθε ασφαλής την ώρα που βρισκόταν στο βήμα και να μην ίδρωνε το αυτί του,αλλά επισήμως έχασε και τον τίτλο του πρωτότοκου γιου του λαού,που με τόσο κόπο και ατέλειωτες ώρες στα τραπεζάκια της ΚΝΕ κέρδισε. Συμπερασματικά απέτυχε ως λαϊκιστής.

Το πλήθος διαμαρτυριών που διαδραματίστηκαν στην Λέσβο έδειξαν ξεκάθαρα ότι απέτυχε και ως δημαγωγός. Του απομένει άλλη μια ιδεολογική μορφή πολιτικού να δοκιμάσει,αυτή του θεοκρατιστή. Μην απορείτε. Το έχει σίγουρα στο μυαλό του καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά το Πάσχα προσκύνησε τον Επιτάφειο με την Μπέτυ. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Facebook Comments