Η έκρηξη στις παγκόσμιες μετοχές από το περασμένο καλοκαίρι και εντεύθεν θα ήταν λογική εάν ανταποκρινόταν σε μία οικονομική ανάκαμψη, η οποία, όμως, στην πραγματικότητα δεν υπάρχει, σημειώνει ο κ. Ambrose Evans-Pritchard σε μία ενδιαφέρουσα ανάλυση στην εφημερίδα «The Telegraph» για τα «παράλογα» της εποχής μας, για τα οποία καθοριστική ευθύνη έχουν οι κεντρικές τράπεζες των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας…

Είναι βέβαιο ότι το ράλι των μετοχών στηρίζεται αποκλειστικά στην τεράστια πίστωση που παρέχουν οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες. Τα στοιχεία της Fitch Ratings λένε ότι η πίστωση εκτινάχθηκε από 9 τρισ. ευρώ στα 23 τρισ. ευρώ την τελευταία 4ετία. Η αύξηση αυτή είναι ίση με το σύνολο του τραπεζικού συστήματος των ΗΠΑ…

Κατά τον αναλυτή, η μεγάλη πτώση στην τιμή του χρυσού οφείλεται ακριβώς σε αυτή τη νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών των ΗΠΑ και της Ιαπωνίας. Μάλιστα, εκτιμά ότι η κολοσσιαία νομισματική τόνωση στην Ιαπωνία θα αναβιώσει το γεν-carry trade…

Στο δημοσίευμα φιλοξενείται δήλωση του Albert Edwards από τη Societe Generale, που υπενθυμίζει ότι το αδύναμο γεν ήταν μία από τις άμεσες αιτίες της ασιατικής κρίσης το 1997 και της επακόλουθης κατάρρευσης της Ασίας…

Η Goldman Sachs, πάντως, γνωρίζοντας ότι η φτηνή ρευστότητα αποτελεί το «καύσιμο» για τις μετοχές, επαναφέρει τη σύσταση στους πελάτες της για αγορά μετοχών (ενώ τον Φεβρουάριο συνιστούσε πωλήσεις), εκτιμώντας ότι τα χρηματιστήρια θα δώσουν αποδόσεις 4,1% σε ορίζοντα τριμήνου και 15,1% στο επόμενο 12μηνο…

Αντίθετα, τηρεί ουδέτερη στάση για τα εμπορεύματα, αναμένοντας αποδόσεις μόλις 2,5% σε ορίζοντα 12μήνου. Οι αναλυτές του οίκου προβλέπουν ανάκαμψη του χαλκού στους επόμενους 3 μήνες, φτωχές επιδόσεις στα αγροτικά εμπορεύματα και μικρές προοπτικές ανάκαμψης στο πετρέλαιο…

Ως κίνηση χαλάρωσης των αυστηρών μνημονίων στις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας ερμηνεύει η γερμανική εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung» τις δηλώσεις του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο, ότι η πολιτική αυστηρής λιτότητας έχει φτάσει στα όριά της αν δει κάποιος την κατάσταση στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ελλάδα και την Ιρλανδία, όπου παρά τις σκληρές προσπάθειες οι στόχοι της δημοσιονομικής προσαρμογής δεν έχουν επιτευχθεί και τα χρέη μεγαλώνουν…

«Δύο συμπεράσματα βγαίνουν», υπογραμμίζει η γερμανική εφημερίδα. «Από τη μία οι χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν ξαφνικά να αποδεσμευτούν από τα αυστηρά μνημόνια. Κάτι τέτοιο θα δυναμίτιζε την εμπιστοσύνη στο κοινό νόμισμα. Εκείνο που χρειάζεται είναι η ήπια εφαρμογή τους. Η Κομισιόν μπορεί να προσαρμόσει ανάλογα με την κάθε χώρα τους αυστηρούς όρους του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης και να δώσει στις χώρες περισσότερο χρόνο για να επιτύχουν τους δημοσιονομικούς τους στόχους. Μακροπρόθεσμα θα πρέπει να γίνουν σκέψεις για το κατά πόσο επίκαιρο είναι το πολυ-παινεμένο Σύμφωνο με τους άκαμπτους και όμοιους για όλες τις χώρες όρους του. Η κρίση δείχνει ότι παρά το κοινό νόμισμα μπορεί να υπάρξει οικονομική «ποικιλία» στην Ευρώπη»…

«Εθνική» υπόθεση των Ελλήνων εφοπλιστών γίνεται, κατά τις πληροφορίες, η κάλυψη του αναγκαίου ποσοστού για να μείνει ιδιωτική η Εθνική Τράπεζα. Προφανώς, υπάρχει και πρωθυπουργική κινητοποίηση προς αυτή την κατεύθυνση, βρίσκοντας όμως πρόσφορο έδαφος στους εφοπλιστές, που θέλουν να πρωτοστατήσουν στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας…

Υπενθυμίζω ότι προ μνημονίου υπήρξε μία πρωτοβουλία για να αγοράσουν οι εφοπλιστές ελληνικά ομόλογα και να δώσουν ανάσες στις δημόσιες ανάγκες, τελικά, όμως, η πρωτοβουλία δεν ευοδώθηκε. Τώρα, η υπόθεση της Εθνικής Τράπεζας τους δίνει την ευκαιρία να βγουν μπροστά και να κερδίσουν έτσι και τη συμπάθεια της κοινής γνώμης. Αλλωστε, κάθε εποχή χρειάζεται τους ευεργέτες της, οι οποίοι, εν τέλει, μένουν και στην ιστορία…

Facebook Comments