Αν δίδασκα πολιτική επικοινωνία σε κάποιο πανεπιστήμιο, ειλικρινά θα έπαιρνα αυτούσια την επικοινωνιακή τακτική των κυβερνητικών στο θέμα των συντάξεων και θα την δίδασκα στους φοιτητές. Δεν θα ήταν βέβαια μάθημα ειλικρίνειας ούτε πολιτικής εντιμότητας, θα ήταν όμως ένα εντυπωσιακό παράδειγμα εξαγοράς πολιτικού χρόνου από την κοινή γνώμη. Διότι αυτό που πρωτίστως χρειάζεται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι χρόνος, μέχρι να δει τις εξελίξεις και να αποφασίσει αναλόγως αν θα πάει σε εκλογές το φθινόπωρο του ’18 ή του ’19.

Τα γεγονότα είναι γνωστά: Έχουν ψηφίσει νόμο σύμφωνα με τον οποίον είναι υποχρεωμένοι την 1/1/19 να κόψουν την προσωπική διαφορά από τις συντάξεις. Κοντολογίς, μια μεγάλη μάζα συνταξιούχων θα πάθει την πλάκα της στο ΑΤΜ χριστουγεννιάτικα. Μπροστά σ’ αυτή την προοπτική και με τα μέσα ενημέρωσης να βουίζουν πάνω από πίνακες γεμάτους περικοπές, οι κυβερνητικοί πλασαρίστηκαν κατά βούληση κι άρχισε ο καθένας να λέει ότι του κατεβαίνει. Κοινός τόπος όλων, να κερδίσουν χρόνο και να μην τρομάξουν τον κοσμάκη. Χωρίστηκαν λοιπόν σε διάφορες κατηγορίες.

Κατ’ αρχήν υπάρχουν αυτοί που λένε την αλήθεια. Λίγοι είναι και δεν το κάνουν από πολιτική εντιμότητα, αλλά διότι αυτοί έχουν βάλει τις υπογραφές τους και οι δανειστές έχουν τις δηλώσεις τους στο μικροσκόπιο. Αυτοί λένε ότι δεν υπάρχει διαπραγμάτευση για το θέμα και ότι οι μειώσεις θα γίνουν. Στην απέναντι όχθη υπάρχουν οι κανονικοί πολιτικοί απατεωνίσκοι, που λένε ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία περικοπή. Είναι πεντέξι τέτοιοι που βγαίνουν στα κανάλια και συνειδητά πετάνε ψέματα στα μούτρα του κοσμάκη.

Στο ενδιάμεσο των δύο αυτών ακραίων κατηγοριών, υπάρχει μια ολόκληρη γκάμα υπουργών, βουλευτών και στελεχών, που για ένα ψηφισμένο πράγμα λέει ο καθένας διαφορετικά πράγματα. Άλλος λέει ότι μπορεί να μην εφαρμοστεί ο νόμος, αυτό όμως θα αποφασιστεί μετά την έξοδο απ’ τα μνημόνια. Άλλος ότι θα γίνουν περικοπές, αλλά θα μετριαστούν απ’ τα αντίμετρα. Άλλος ότι θα γίνουν περικοπές, αλλά θα έχουν ταξικό πρόσημο διότι θα αφορούν τους πάνω από χίλια ευρώ. Άλλος ότι δεν γίνεται διαπραγμάτευση για το σύνολο του θέματος, γίνεται όμως για το πλαφόν της περικοπής. Άλλος ότι θα υπάρξει κάποια απαλλαγή από τις εισφορές υγείας, που θα αντισταθμίσει τις περικοπές.

Είναι αμέτρητος ο αριθμός των διαφορετικών δηλώσεων από μέλη του ίδιου υπουργικού συμβουλίου και της ίδιας κοινοβουλευτικής ομάδας. Ο καθένας τους λέει ό,τι του κατεβαίνει, ό,τι έχει καταλάβει ή ό,τι τον βολεύει. Και τι θα καταφέρουν μ’ αυτό, θα ρωτήσει κάποιος. Κι όμως, σας πληροφορώ πως ήδη έχουν καταφέρει τον πρώτο τους στόχο. Να μην ξέρει ούτε ένας συνταξιούχος τι τον περιμένει τον Ιανουάριο, με πολλούς μάλιστα απ’ αυτούς να έχουν μπερδευτεί τόσο πολύ ώστε να ψιλοελπίζουν πως τελικά θα την γλυτώσουν. Ιδού η επιτυχία της επικοινωνιακής τους πολιτικής. Βραχυπρόθεσμη και με κοντά ποδάρια βέβαια, πλην έτσι πορεύτηκαν ως τώρα. Με ψέμα πάνω στο ψέμα. Το ίδιο ελπίζουν και τώρα. Όταν θα φθάσει η ώρα να εισπράξουν οι συνταξιούχοι τις πετσοκομμένες συντάξεις, κάτι θα έχουν σκαρφιστεί για να τους παραμυθιάσουν πάλι. Κάτι θα τους υποσχεθούν πάλι τότε για το μέλλον…

Facebook Comments