Από την αρχή της διακυβέρνησής του ο ΣΥΡΙΖΑ έδειχνε πως θα έχει μια ασυνήθιστη επικοινωνιακή τακτική, στοχευμένα και προγραμματισμένα ανερμάτιστη και χύμα, που το ένα στέλεχος θα διαψεύδει το άλλο και εν τέλει δεν θα συμβαίνει τίποτα από αυτά που ακούγονται. Είναι, όμως, δουλεμένη πολύ. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο δεν είναι εύκολο να πει κάποιος ότι έχει μπει σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό δρόμο, μιας κανονικότητας, μιας σοσιαλδημοκρατίας, όπως ισχυρίζονται μερικοί -ή μάλλον ένας- αφελώς.  Η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι αυτή της συνειδητής διπολικής διαταραχής. Γιατί εύλογα μπορεί να πει κανείς ότι το ενδεχόμενο να στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ το Γιάννη Μπουτάρη για δήμαρχο Θεσσαλονίκης, σενάριο που υφίστατο πριν το περιστατικό, είναι ένα βήμα προς τη λεγόμενη κανονικοποίηση. Σκεφτείτε κάποτε ότι ο Αλέξης Τσίπρας εκθείαζε τις Μολότοφ. Αλλά, ενώ τη μια μέρα συμβαίνει αυτό, την ακριβώς επόμενη θα βγει κάποιος φρουρός του συνασπισμού να πει για ακτιβισμό του Ρουβίκωνα ή κάτι άλλο προκλητικό εντός αυτού του κλίματος και αυτό δεν είναι ατύχημα. Έτσι είναι το επικοινωνιακό ύφασμα που πληρώνουμε πανάκριβα. Κάπου ενδιάμεσα σε αυτό το μονόπρακτο βγαίνει για το νούμερό του ο αμόρφωτος Καρανίκας και άντε να διακρίνεις τη σοσιαλδημοκρατία. Και όλο αυτό γίνεται συνειδητά, αν δεν γίνεται, τότε όλα γίνονται κατά τύχη.

Αυτό που είχε γράψει στις αρχές -γιατί μετά ξέφυγε- ο Μαραντζίδης είναι κάτι σημαντικό, το οποίο για μένα αποτελεί το σημαντικότερο στοιχείο ειδικά για το μετά. Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ και ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώνεται.  Πράγματι το αντι-ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα στοιχείο, το οποίο σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσει την επόμενη μέρα και αυτό γιατί είναι απαραίτητο ως προς το βέβαιο αποκλεισμό του ΣΥΡΙΖΑ από την επόμενη κυβέρνηση και από τα πράγματα, αλλά σημασία έχουν και οι όροι που θα γίνει αυτό, γι’ αυτό και θέλει διερεύνηση.

Εγώ εντοπίζω δυο ομάδες, δυο φύσεις αντι-ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη είναι η κακή, που αν δεν ζημιώνει ήδη, θα ζημιώσει. Είναι αυτή που εύχεται να πετάξουν αυγά στον Πρωθυπουργό, αυτή που νομίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναρχικό μόρφωμα και ότι όλοι οι εγκληματίες και οι τρομοκράτες γεννιούνται στους κόλπους του και στελεχώνονται από μέλη του και ότι για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι και για τη γιουροβίζιον. Συν τοις άλλοις εναντιώνεται σε καθετί που φέρνει η εκτελεστική εξουσία προς ψήφιση στη Βουλή ακόμη κι αν στην ουσία συμφωνεί, υπό την πεπλανημένη αίσθηση ότι έτσι θα πέσει η Κυβέρνηση. Μάλιστα υπάρχει τέτοιο άκριτο πάθος και παθιασμένη ακρισία που μπορεί να αλλάξει η συνολική αντίληψη της γύρω από το εκάστοτε θέμα μόνο και μόνο επειδή το αγκάλιασε ο χρησμένος ‘’εχθρός’’.  Προφανώς αυτό έχει μια παράκαμψη της ουσίας, των κοινοβουλευτικών εργασιών και της συνταγματικής λειτουργίας, τα οποία παρακάμπτει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Καταντούν ένα και το αυτό, σε σημείο που κάνουν την καλύτερη αβάντα στην Κυβέρνηση.

Υπάρχει και το άλλο αντί-Συριζα που στέκεται απέναντι στο λαϊκισμό, τη σπίλωση των δημοκρατικών θεσμών και του Κράτους Δικαίου, του εξευτελισμού της εθνικής εικόνας με συναίσθηση και σεβασμό προς αυτά και όχι ένα αντικυβερνητικό μίσος που τυφλώνει, επειδή απλά ο τάδε ντύνεται σαν λέτσος και ο δείνα καπνίζει σε κλειστούς χώρους, αλλά επειδή υπάρχουν αρχές απαράβατες ασχέτως προσώπων που κυβερνούν. Ναι να φύγουν και μετά να ξεκινήσει η όποια συζήτηση, αλλά να έχουμε τις βάσεις για να συζητήσουμε από την αρχή. Αντικυβερνητική γραμμή μεν, αλλά γνώση των λαθών και πρόταξη των πραγμάτων που πρέπει να γίνουν και να προστατεύονται. Σίγουρα προέχει να φύγουν, γιατί και μόνο που δημιουργούν μέτωπο και στους αντιπάλους είναι κόστος. Το λάστιχο τέντωσε.

Τα τελευταία άρθρα του Μαραντζίδη είναι σε κάποιο βαθμό ωφέλιμα. Σίγουρα εγείρονται πολλές διαφωνίες και απορίες, αλλά αποδεικνύει πως η πορεία μέχρι το φευγιό αυτής της Κυβέρνησης διαφέρει ποιοτικά από την τακτική ανόδου της τελευταίας, γιατί το συγκεκριμένο μόρφωμα θα έχει εξεταστεί από κάθε πρίσμα και επίσης θα φανεί ποιοι έκλεισαν τα μάτια,  για να το δικαιολογήσουν. Προφανώς υπάρχει και είναι ανάγκη να υπάρχει ένα μέτωπο αντι-ΣΥΡΙΖΑ, άλλωστε πιστεύω σε αυτό ανήκει και ο Μαραντζίδης. Αλλά αυτό πρέπει να είναι το καλό, που πληροί τα χαρακτηριστικά της συναίσθησης και της υπευθυνότητας . Σε αυτό ακριβώς το μέτωπο γίνονται συζητήσεις ζυμώσεις και νύξεις για κάθε ενδεχόμενο και οπτική. Ας κριθεί ένα από τα πρόσωπα που αναφέρονται ανωτέρω, κέρδος θα είναι. Την επόμενη μέρα αυτό το ‘’αντί’’ θα κληθεί να κυβερνήσει, να συνεννοηθεί ή γενικότερα να βάλει πλάτες. Δεν μπορεί συνεπώς να εμφορείται από αισθήματα στείρου αντιπολιτευτικού πρωτογονισμού.

Facebook Comments