Η κάλπη μίλησε. Ένας στους δύο ανέργους, η πλειονότητα δημοσίων και ιδιωτικών υπαλλήλων, οι παραγωγικές τάξεις και οι δυναμικές ηλικίες έδωσαν την πρωτιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Που επέλεξε τα πρώτα βήματά του με ψυχραιμία και μετριοπάθεια.

Η πρώτη στην ιστορία του ελλαδικού κράτους ορκωμοσία πρωθυπουργού της αριστεράς δεν ήρθε την επαύριο ταραχών, «ντου» στην ΝΕΡΙΤ, ρεβανσιστικών δηλώσεων, εντάσεων. Η πρώτη μέρα, μετά από μια νύχτα εγκάρδιων πανηγυρισμών, κύκλιων χορών με ζουρνά και νταούλι, ξημέρωσε και νύχτωσε κανονικά.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ανέλαβε με θρησκευτικό όρκο. Παρά ταύτα, φρόντισε, μετά τον ΠτΔ, να επισκεφθεί τον μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμο. Έδειξε το σεβασμό του στον θεσμό που συγκινεί και τρέφει συνειδησιακά μέγα μέρος των Ελλήνων πολιτών. Κατεύνασε τα πάθη. Καθησύχασε.

Ήπιες και οι πρώτες δηλώσεις του νέου υπουργού επί των οικονομικών, Γιάννη Βαρουφάκη. Καμία προαναγγελία σύγκρουσης. Αντίθετα, δεκαπεντάλεπτη συνομιλία με επικεφαλής του eurogroup, Ντάισελμπλουμ, και κατόπιν θετικά λόγια από τον τελευταίο.

Σημαντικότερο, πιθανώς, όλων, οι διαρροές περί προθέσεων, να προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Αυτό που δεν κατάφερε να κάνει η ΝΔ, να παγιδεύσει δια της τακτικής αβρότητας τον πολιτικό αντίπαλο, φαίνεται πως το αντιλαμβάνεται το επιτελείο Τσίπρα. Κίνηση συναίνεσης και συμφιλίωσης στην πράξη – εφόσον ισχύσει.

Το χρηματιστήριο δεν κατέρρευσε, το ευρώ δεν κατακρημνίστηκε. Η ρευστότητα του κράτους, ναι μεν κρέμεται από μια κλωστή, αλλά αυτή δεν έσπασε άμα τη αναλήψει του νέου κόμματος εξουσίας. Που δεν κωλυσιέργησε στον σχηματισμό κυβέρνησης. Χωρίς δισταγμό, έκλεισε το θέμα με τους ΑΝΕΛ από το πρωί της πρώτης μέρας, σαν έτοιμο από καιρό, αποσοβώντας την ακυβερνησία.

Το 84% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι η κυβέρνησή του θα καταλήξει σε συμβιβασμό με τους εταίρους και τους πιστωτές, όχι σε ρήξη. Στην Ευρώπη, δυνάμεις, από τους Βρετανούς εργατικούς μέχρι τον Ρέντσι και τους σοσιαλιστές του Σουλτς, έχουν λόγους για να μην κακοβλέπουν μια μερική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ κατά τις διαπραγματεύσεις.

Ενδέχεται να πρόκειται για την ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Και σίγουρα, το αποτέλεσμα των εκλογών συνιστά  μια δύσκολη συγκυρία για τους δεξιούς και τους φιλελεύθερους αυτού του τόπου. Στη θέση, όμως, του πανικού και της εχθρότητας, χωρά μια συγκρατημένη προσδοκία.

Ο Τσίπρας φαίνεται, προς ώρας, πρόθυμος να συνεργαστεί και να ενώσει. Να επιχειρήσει μια τακτική αναδίπλωση από τις ακραίες θέσεις του. Εφόσον αυτό στέκει, οι υγιείς φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας υποχρεούνται να θάψουν το τσεκούρι και να αφιερωθούν στον ένα και μόνο στόχο: Την παραμονή της χώρας στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα, υπό συνθήκες ομαλότητας και κοινωνικής ειρήνης.

Η ελπίδα δεν πεθαίνει απλά τελευταία. Κυρίως, πρώτα πρέπει να ζει, πάνω από τα πάθη και τους εγωισμούς που την εχθρεύονται. Όσοι έχουν κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για στείρα αντιπολίτευση, ήρθε η στιγμή να δώσουν έμπρακτο το παράδειγμα του αντιθέτου.

Facebook Comments