Η μάστιγα της λαθροκυβέρνησης

Κι αφού μπορούμε πλέον να γιορτάζουμε τη μετονομασία της παράτασης του μνημονίου σε «επέκταση» και της τρόικας σε «θεσμική εποπτεία», ας ασχοληθούμε με τα εσωτερικά και την αριστερή «ευαισθησία» του Υπ. ΠΡΟ-ΠΟ. (Η προστασία του πολίτη είναι κάτι σαν τυχερό παιχνίδι: αν έχεις τύχη προστατεύεσαι, αλλιώς σε σφάζει ο κάθε παράνομος, για πλάκα.) Ο κ. Πανούσης λοιπόν, συνεπής στην κουλτούρα σταθερότητας που διακρίνει τις απόψεις του κόμματός του, πέρασε από τις εξής φάσεις (με χρονολογική σειρά):

– Ο φράχτης του Έβρου θα καταργηθεί (προεκλογική «δέσμευση» του ΣΥΡΙΖΑ).

– Ο φράχτης του Έβρου δεν θα καταργηθεί (μετεκλογική «δέσμευση» Πανούση).

– Θα ανοίξουμε διόδους στον φράχτη του έργου για μπαίνουν οι «πρόσφυγες» (συμβιβαστική πρόταση Πανούση).

– Καταργούνται όλα τα κέντρα κράτησης και απελευθερώνονται οι λαθρομετανάστες.

– Δεν θα απελευθερωθούν όλοι αλλά ειδικές κατηγορίες και σταδιακά.

– Θα απελευθερωθούν όλοι, αλλά θα δίνουν «παρών» στην αστυνομία δύο φορές τον μήνα και θα δηλώσουν τη διεύθυνση κατοικίας τους (!)

– Θα αναστείλουμε τις απελάσεις και θα τους βρούμε δουλειά στα χωράφια.

– Θα απελευθερώσουμε ακόμα και όσους κατηγορούνται για εγκλήματα («αν κάποιοι έχουν ποινικές εμπλοκές θα ελεγχθούν από το δικαστήριο, όχι από μια διοικητική κράτηση» – τάδε έφη).

– Θα απελευθερώνονται πρώτα οι υπερήλικες και τα παιδιά.

Μερικές απλές ερωτήσεις:

– Πώς ακριβώς θα τους βρει δουλειά στα χωράφια ο Υπ. ΠΡΟ-ΠΟ; Θα φτιάξει ειδικό τμήμα ευρέσεως εργασίας στο υπουργείο του ή θα αγγαρέψει τον ΟΑΕΔ; Και με ποια χαρτιά, με ποια ταυτότητα θα δουλεύει ο καθένας;

– Πού θα μένουν, καθώς οι γεωργικές εργασίες είναι εποχικές, και καλύπτουν όλη την επικράτεια;

– Θα είναι υποχρεωτική η εργασία ή προαιρετική; Τι θα κάνει αν κάποιοι δεν θέλουν εργαστούν; Ή θέλουν να εργαστούν αλλά δεν θέλουν να πάνε στη Μανωλάδα ή σε κάθε Μανωλάδα και προτιμούν τα χωράφια του… Αγ. Παντελεήμονα;

– Τι θα κάνει αν δεν υπάρξει προσφορά εργασίας; Αν δηλαδή οι αγρότες δεν έχουν ανάγκη εργατικών χεριών ή δεν θέλουν να πάρουν εργάτες από την Αμυγδαλέζα;

– Ποιος θα έχει την ευθύνη αν δεν παρουσιάζονται στην Αστυνομία και εξαφανιστούν;

– Τι θα κάνει σ΄ αυτούς που δεν θα παρουσιαστούν στην Αστυνομία και ξανασυλληφθούν; Θα τους ξαναπάει στην Αμυγδαλέζα;

– Ποιος θα έχει την ευθύνη αν κάποιοι από αυτούς εγκληματήσουν καθώς, ελεύθεροι όντες, δεν θα έχουν ούτε τροφή ούτε στέγη που, έστω και υποτυπωδώς, είχαν στα κέντρα κράτησης;

– Γιατί έπρεπε να υπάρξουν θάνατοι κρατουμένων για να ευαισθητοποιηθεί ο Υπουργός; Έναν μήνα τι έκανε για ένα θέμα που ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση το είχε κάνει σημαία;

– Ποιο θα είναι το εργασιακό και ασφαλιστικό καθεστώς τους και ποιο το επίπεδο αμοιβών, όσων τελικά εργαστούν;

– Ποια η εντύωση αυτής της απόφασης στους άνδρες των σωμάτων ασφαλείας, που διαπιστώνουν ότι (με τρεις κι εξήντα) καλούνται να ρισκάρουν τη ζωή τους για να παίζουν συνέχεια τους κλέφτες κι αστυνόμους (εσείς θα τους πιάνετε, εμείς θα τους αφήνουμε…) ανάλογα με το πώς φυσάει ο αέρας στο Υπ. ΠΡΟ-ΠΟ;

Αν δεν απαντηθούν αυτά τα συγκεκριμένα ερωτήματα δεν υπάρχει πολιτική. Υπάρχει ευχολόγιο. Δυστυχώς αποδεικνύεται, κάθε μέρα, ότι η κυβέρνηση ένα πράγμα ξέρει μόνο: να κάνει αντιπολίτευση, και μάλιστα πολύ κακής ποιότητας. Να υπόσχεται τα πάντα και να εύχεται τα πάντα. Τώρα όμως έχει την εξουσία. Και εξουσία σημαίνει να απαντάς συγκεκριμένα με “ναι” και “όχι” έχοντας μετρήσει το κόστος, τις επιπτώσεις και τις παρενέργειες του “ναι” και του “όχι”. Τεχνογνωσία παντελώς άγνωστη στα παιδιά του κομματικοακαδημαϊκού σωλήνα, προϊόν του οποίου είναι ο νέος Υπ. ΠΡΟ-ΠΟ.

Η αντιφατικότητα των απόψεών του, που καλύπτουν όλες τις πιθανές εκδοχές (!) δείχνει πόσο δύσκολη είναι η αντιμετώπιση (διότι «επίλυση» δεν υπάρχει) του προβλήματος της παράνομης μετανάστευσης. (Διευκρίνιση: δεν είναι «παράτυπη» αγαπητοί πολυπολιτισμικάριοι, παράνομη είναι. Αν είσαι πρόσφυγας πολέμου, εμφανίζεσαι κανονικά στα σύνορα στο φυλάκιο, με τα χαρτιά σου και ζητάς πολιτικό άσυλο. Δεν αποβιβάζεσαι στην Κω με φουσκωτό, νύχτα από την Τουρκία. Κι απ ό,τι ξέρω, το Πακιστάν δεν έχει πόλεμο…) Όταν τόλμησα πριν τρία χρόνια να το πω αυτό και να προτείνω, επεξεργασμένα, αυτά που σε αδρές γραμμές προτείνει ο κ. Πανούσης τώρα (δουλειά σε καθεστώς ημιελευθερίας, για όσους θέλουν,) και τι δεν άκουσα! Οι μεταναστοφάγοι με έβριζαν επειδή δεν ήθελα να τους πετάξουμε στη θάλασσα και οι μεταναστολάγνοι (της Κηφισιάς και της Εκάλης, βεβαίως-βεβαίως), πολλοί εξ αυτών ταλιμπάν του φιλελευθερισμού,  με παρομοίαζαν με τον Χίτλερ και μιλούσαν για στρατόπεδα συγκέντρωσης. Βέβαια κανένας τους δεν έκανε τον κόπο να αντιπροτείνει κάτι. Ή, να πάει καμιά βόλτα μέχρι την Αμυγδαλέζα να δει τις, όντως άθλιες, συνθήκες. Έβρισε τον Τζήμερο, έβγαλε κι έναν δεκάρικο για τα ανθρώπινα δικαιώματα και έκλεισε το βράδυ τραπέζι στη Ράτκα.

Όμως, το ερώτημα είναι πολύ απλό: θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε σύνορα; Αν ναι, είναι αυτονόητο ότι δεν μπορεί να μπαίνει όποιος θέλει. Οι πρόσφυγες πολέμου έχουν όλη τη συμπάθεια και την υποστήριξή μας, νομική και ανθρωπιστική. Με την προϋπόθεση να ακολουθήσουν την νόμιμη οδό. Οι άλλοι, που προσπαθούν να μπουν παράνομα, που δεν ξέρω από πού κρατάει η σκούφια τους και τι ακριβώς επιδιώκουν, θα ακολουθήσουν επίσης όσα ο νόμος προβλέπει: σύλληψη και φυλάκιση μέχρι να εκδικασθεί η υπόθεσή τους. Οπότε, αν το δικαστήριο αποφασίσει παραμονή θα πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να ενσωματωθούν και να αγαπήσουν αυτή τη χώρα. Αν αποφασίσει απέλαση, θα πρέπει να φύγουν με το πρώτο αεροπλάνο. Εν τω μεταξύ, φυλακή. Λυπάμαι, αλλά αυτό λέει ο νόμος. Αν οι συνθήκες της φυλακής είναι κακές, η λύση είναι η βελτίωσή τους, όχι η απελευθέρωση των φυλακισμένων. Μα, θα μου πεις: μια καλύτερη τύχη ψάχνουν, δεν είναι κρίμα να είναι στη φυλακή; Είναι. Γι΄αυτό είχα προτείνει την εργασία σε καθεστώς ημιελευθερίας για όσους την προτιμήσουν, κάτι που χρειαζόταν, φυσικά, νομοθετική ρύθμιση. Μέχρι σήμερα όμως ο νόμος είναι σαφής: η παράνομη είσοδος είναι ποινικά κολάσιμη. Τέλος. Άρα: σύλληψη, προφυλάκιση, δίκη. Πανούσειες ανούσιες πατέντες δεν προβλέπει. Αν δεν σας αρέσει ο νόμος να τον αλλάξετε, κυβέρνηση είστε. Αλλά, για πρώτη φορά στη ζωή σας, πείτε μας κάτι συγκεκριμένο που να μην το αναιρέσετε 5 λεπτά μετά.

Αλλιώς, εκτός από την μάστιγα της λαθρομετανάστευσης θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τη μάστιγα της λαθροκυβέρνησης.