Την προηγούμενη φορά που έγινε δημοψήφισμα (Δεκέμβριος 1974) το δίλημμα ήταν σαφές: θέλουμε να έχουμε βασιλιά ή δεν θέλουμε. Κι η τελευταία γιαγιά, στο τελευταίο ελληνικό χωριό καταλάβαινε. Βεβαίως και σ΄ αυτό το δημοψήφισμα υπήρχε “λακούβα”: ενώ στην ουσία ψηφίζαμε για τον τύπο του πολιτεύματος, η επιλογή ήταν ανάμεσα στη Βασιλευομένη και την Αβασίλευτη Δημοκρατία. Όμως, Αβασίλευτη Δημοκρατία είναι η Προεδρευόμενη, είναι και η Προεδρική (υποθέτω ότι οι αναγνώστες μου ξέρουν τη διαφορά). Δεν υπήρξε τέτοια συζήτηση, ούτε ρωτήθηκε ποτέ ο λαός ποιον τύπο πολιτεύματος προτιμάει. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, αυτό για το οποίο ερωτήθηκε ήταν αδύνατο να το καταλάβει λάθος. Ήθελες βασιλιά; Ψήφιζες Βασιλευόμενη. Δεν ήθελες; Ψήφιζες Αβασίλευτη. Δεν είναι τυχαίο ότι ΟΛΑ τα δημοψηφίσματα που έγιναν στη χώρα (1920, 1924, 1935, 1946, 1974) από δημοκρατικές κυβερνήσεις είχαν το ίδιο θέμα: το πολιτειακό. (Την μία τον διώχναμε τον βασιλιά, την άλλη τον φέρναμε πίσω!)

Από τη στιγμή που οι μαθητευόμενοι μάγοι προκήρυξαν δημοψήφισμα, ΟΛΕΣ οι συζητήσεις σε ΟΛΑ τα πολιτικά πάνελς έχουν το ερώτημα: τι σημαίνει ΓΙΑ ΣΑΣ το ΝΑΙ και τι σημαίνει το ΟΧΙ. Μα και μόνο αυτή η συζήτηση αποδεικνύει ότι το δημοψήφισμα είναι ΑΚΥΡΟ. Το Σύνταγμα απαιτεί το ερώτημα του δημοψηφίσματος να είναι απλό και σαφές. Όταν ο καθένας δίνει τη δική του διάσταση στο ΝΑΙ ή στο ΟΧΙ, το μήνυμα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ ΚΑΙ ΣΑΦΕΣ! Επιπλέον είναι η πρώτη φορά που στο δημοψήφισμα περιλαμβάνεται και εκτός της Ελλάδος παράγοντας. Άρα υπεισέρχεται και η δική του ερμηνεία!!! Πράγματι, έχουμε ακούσει από τους φορείς της Ευρώπης να αποδίδουν στο ΟΧΙ διαφορετικό χαρακτήρα από αυτόν που του αποδίδει η κυβέρνηση, σε όλες τις παραμέτρους!

“Συμφωνείτε με την πρόταση των θεσμών;” ρωτάει η κυβέρνηση.  “Δεν υπάρχει καμία πρόταση” λένε οι θεσμοί! “Η πρόταση αφορούσε τις διαπραγματεύσεις πριν τη λήξη του προγράμματος. Τώρα το πρόγραμμα έληξε. Οποιαδήποτε συζήτηση, αν θέλετε, θα ξαναρχίσει, ΜΕΤΑ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ εκ του μηδενός!” “Αν βγει το ΟΧΙ θα έρθουμε με νωπή λαϊκή εντολή να ξαναδιαπραγματευτούμε” λένε στην κυβέρνηση. “Δεν πα’ να παίρνετε λαϊκή εντολή κάθε μέρα. Λεφτά για να τα κάνετε συντάξεις και προσλήψεις στο δημόσιο δεν σας δίνουμε” λένε στην Ευρώπη. “Όχι, σημαίνει έξοδος από το ευρώ” λένε οι θεσμοί. “Και με το ΟΧΙ, θα μείνουμε στο ευρώ λέει η κυβέρνηση.”

Μα, αν μείνεις στο ευρώ και δεν έχεις ούτε ένα ευρώ στην τσέπη, ΕΣΥ θα παρακαλάς να φύγεις. Για τον επόμενο μήνα δεν υπάρχει ούτε σάλιο. Δεν θα πληρωθούν ούτε μισθοί ούτε συντάξεις ούτε, φυσικά, οι υποχρεώσεις του Δημοσίου στους προμηθευτές του που τους έχει ξεχάσει εδώ και 5 μήνες εντελώς! Για να πληρωθούμε με κάτι θα πρέπει αυτό το κάτι να τυπωθεί, είτε λέγεται δραχμή είτε IOU. Χωρίς όμως κανένα αντίκρυσμα, θα φτάσει πολύ γρήγορα τον πληθωρισμό της Ζιμπάμπουε που τύπωσε χαρτονόμισμα των 100 τρισεκατομμυρίων δολαρίων (!!!) και το κάνουν τα παιδιά σαΐτα. Αυτά μπορεί να είναι κβαντική φυσική για την κυβέρνηση που δεν ξέρει πού παν τα τέσσερα, αλλά τον κόσμο αυτό τον ενδιαφέρει. Ταυτόχρονα, έχει πλήρη άγνοια για όλες τις παραμέτρους του ΜΕΤΑ. Θα ανοίξουν οι Τράπεζες; Θα συνεχίσει ο έλεγχος των κεφαλαίων; Θα γίνει υποχρεωτικό κούρεμα των καταθέσεων; Από ποιο ύψος και πάνω; Σε ποιο ποσοστό; Θα έχει το τραπεζικό μας σύστημα το δίχτυ ασφαλείας του ευρωπαϊκού συστήματος; Ποιος μπορεί να απαντήσει σ΄αυτά; ΚΑΝΕΝΑΣ!

“Καπάκι”, το Συμβούλιο της Ευρώπης, κρίνει ότι το δημοψήφισμα αντιβαίνει στην ευρωπαϊκή πρακτική διότι ο χρόνος της συζήτησής του είναι ελάχιστος και το ερώτημα εντελώς “φλου”. Η Ευρώπη απαιτεί, και πολύ λογικά, να μεσολαβούν τουλάχιστον 2 εβδομάδες ανάμεσα στην προκήρυξη και στη διεξαγωγή. 

Κι ενώ δεν υπάρχει μία για τα γεροντάκια που ξεροσταλιάζουν στις ουρές, η κυβέρνηση των ανεύθυνων βρίσκει να πετάξει κυριολεκτικά 120 εκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται για την οργάνωση του δημοψηφίσματος και ποιος ξέρει πόσα άλλα για να διαφημίσει την προτίμησή της.

Άρα τι και γιατί θα ψηφίσουμε; Διότι πρέπει να σταματήσει να καταστρέφεται η χώρα. Αν τελικά πάμε σε δημοψήφισμα (κι αυτό παίζεται…), η μόνη επιλογή είναι το ΝΑΙ. Όχι γιατί θα λύσει ως δια μαγείας τα προβλήματά μας. Αλλά διότι θα μας κρατήσει στην ασφάλεια και την προστασία των ευρωπαϊκών θεσμών και θα υποχρεώσει σε παραίτηση την πιο επικίνδυνη, ανίκανη, ανεύθυνη και σουρεαλιστική κυβέρνηση της μεταπολεμικής Ευρώπης.

 

Facebook Comments